Ik herinner mij dat ik als klein Haags jongetje altijd een hekel had aan zo’n trandopgang met mul zand in de hete zon. Maar als je eenmaal op dat strand was, as het feest. Ik bouwde zandkastelen aan de vloedlijn en was aan het spelen met de golven. Dat mulle zand en de duinen was iets voor volwassenen.
Veertig jaar later sta ik voor de eerste keer aan de start voor een wedstrijd door de duinen en het mulle zand. Een ultraloper die nog nooit het rondje van Texel heeft gedaan? Het bestaat.
Voor deze jongen zijn een aantal dagen in het jaar heilig en dan worden er geen wedstrijden gelopen. Kerstmis, verjaardagen van huisgenoten en Pasen. Ik heb natuurlijk wel met veel plezier de verslagen van de 60 en de 120 kilometer gelezen. Daarmee kom ik in de juiste stemming voor de Lenteloop in Castricum, van origine een wandeltocht van 60 kilometer door de Noord Hollandse duinen. Tijdens de Lenteloop delen de hardlopers van de 4-jaargetijdenloop en een aantal gastlopers het parcours met de sportieve wandelaars.
In de sportkantine veel bekende gezichten, waaronder tot mijn verbazing ook die van Jan Nabuurs en Koos Rademaker die toch echt allebei afgelopen maandag 120 kilometer hebben gelopen op Texel. Klasse verloochent zich niet! We starten iets na half negen, maar niet voordat er een startfoto is gemaakt. Het is al aardig op temperatuur en het belooft een warme dag te worden. Goed drinken en met je krachten omgaan zijn vandaag belangrijk. Ik laat mijn tempo na een paar kilometer dan ook vieren. Redelijk goed begaanbare paden door bos en duinen, met hier en daar een desolaat landschap brengen mij helemaal tot rust na een drukke week. Na ruim 13 kilometer bereik ik de eerste verzorgingspost in Egmond aan zee, waar ik mijzelf goed verzorg en de nodige voorraden meeneem voor onderweg. Na Egmond aan zee lopen wij door de duinen, waar midden in de duinen een aantal moestuinen liggen. Heel apart. Het is hier loodzwaar lopen door mul zand. Dat schiet niet op. Even later krijgen we ons enige stukje strand. Een kilometer lang genieten naar Bergen aan zee. Na Bergen aan zee loop ik achter een aantal andere lopers aan helemaal fout. Het kost me 20 minuten, maar gelukkig niet mijn goede humeur. Het tempo is er wel helemaal uit bij mij. Omhoog wil niet meer. Ik loop te puffen als een oude kerel. Elk klimmetje kost me veel extra tijd. Ik heb inspanningsastma, maar ben zo eigenwijs om er niks voor te gebruiken. Eigen schuld, dikke bult.
Bij de post halverwege in Schoorl aan de voet van het bekende klimduin is het gezellig druk met medelopers. We beginnen met een groepje aan de klim die ik na de rustpauze goed verteer, maar in het volgende klimmetje met veel mul zand raak ik het groepje en de route kwijt. Met behulp van de routebeschrijving zit ik 10 minuten later weer op de route. Dit is een plek waar veel lopers en wandelaars fout lopen. Sommigen slagen er in om 40 minuten later weer onder het klimduin te staan. Het wordt warmer en warmer en in sommige beschutte stukken duin is het een kookpot. In Bergen aan zee kom ik een groepje Duitsers tegen, die naar Castricum waren gekomen om lekker langs de zee te lopen. Ze hebben drinken gekocht en ik krijg een halve liter cola van ze. Vielen Dank! In Bergen aan zee wemelt het trouwens van de badgasten in zwembroek en bikini op de promenade. Na Bergen aan zee weer een zwaar stuk met mul zand, een paar beklimmingen met trappen en dan opeens zie ik de vrolijke kleuren van de bollenvelden. We lopen een paar kilometer over een paadje langs de rand van de duinen. Aan de ene kant in het binnenduin veel planten van de stinzenflora zoals voorjaarshelmbloem, narcis, blauw druifje en vogelmelk. Aan de andere kant de kleurige en hier en daar geurige bollenvelden. In Egmond aan zee even langs de verzorgingspost om me weer vol te gieten. De laatste 12 kilometer loop ik samen met Ineke Scheffer, voor wie dit de derde 60 kilometer is in een paar weken tijd. Na haar goede 60 kilometer in Gilze (6.08), was Texel toch een lichte teleurstelling. Ze miste de limiet op een haar na (7.05). Vandaag doet ze het met het loodzware parcours en de hitte net als ik rustig aan. Ik weet dat de limiet bij Willem meer een indicatie is. Hij heeft liever dat wij van de omgeving genieten en gezond aankomen, dan dat wij ons stuklopen op een limiet. En gelijk heeft hij! We wandelen de laatste 12 kilometer en komen uit op een tijd van 9.47.30. Tja, wat moet je daar nou van zeggen. Zelfs als ik mijn 30 minuten foutlopen er aftrek is het niet best. Respect overigens voor de wandelaars, waarvan een aantal minder tijd nodig hadden voor de 60 kilometer dan mijn persoontje. Een tocht met wandelaars en hardlopers gaat heel goed samen. Dat zouden we in Nederland vaker moeten organiseren. Bij onze zuiderburen is het in ieder geval al vele jaren een goede gewoonte. En die wandelsportverenigingen hebben een aantal juweeltjes van tochten in de aanbieding!
Na afloop toch een wat katerig gevoel. We logeren bij vrienden in Heiloo en maken de volgende dag een fietstocht naar Bergen aan zee. En dan valt alles op zijn plaats. Dit is gewoon geen weer om een goede tijd te verwachten op zo’n selectief parcours. En als het nou verder in het jaar is ben je aan de temperaturen gewend. Nu niet, en dan moet je gewoon tevreden zijn met het feit dat je de finish weer gehaald hebt en onderweg hebt genoten van al het moois dat Nederland te bieden heeft. De uitslagenlijst wordt binnenkort op de site van de 4-jaargetijdenloop gezet: http://members.home.nl/funrunner3/
Willem bedankt voor weer een mooie loop en tot in Amsterdam!
{i}Henri Thunnissen{ei}
AV Aquilo