Gisteren avond werd ons het droevige nieuws gemeld van de verdwijning van Inez Jacquemart.
Inez was één van de betere ultra-atletes van de laatste jaren in België. Tot 2005 maakte ze deel uit van onze nationale ultraploeg. Het beste resultaat uit haar carrière was de 8h22’ die ze in Winschoten liep in 2003. Dit nadat ze de dag er voor van de trap was gevallen en een aantal ribben had gekneusd.
En dat typeerde Inez. Een atlete met een enorme discipline. Ze kon erg hard afzien en spaarde zichzelf niet.
Samen met haar man baatte ze een (studenten)café uit en moest heel vroeg uit de veren om te gaan trainen. Onmiddellijk na de training moest ze alles klaar zetten voor een drukke en lange werkdag. Soms kon ze tussendoor nog even gaan trainen en dikwijls durfde ze heel laat nog een training afwerken.
Ook haar opmerkelijke stijl, voeten amper van de grond tillend, beetje schuin hangend en overdreven uitzwaaiend met haar linkerarm is iets dat ons altijd zal bijblijven.
Na het EK in Winschoten 2005 waar ze net zoals vele andere door de warmte bevangen moest opgeven en naar het hospitaal worden gebracht, werd het stil rond Inez. Door een herinrichting van de buurt aan haar café moesten ze de openingsuren veranderen waardoor het onmogelijk werd om nog voluit te trainen.
Ondertussen had ze een duikcursus gevolgd in Thailand, waar ze vooral de kerstperiode overbrugde.
Ze liep daar dan ook regelmatig wel een marathon in de buurt en trainde hard om Torhout voor te bereiden.
Inez was één van de Belgen die de Tsunami bewust meemaakte en mee de eerste hulp verleende ginder.
Er was sprake van dat ze op termijn ginder een duikschool zouden oprichten, daar waren ze volop mee bezig.
Door winst in de marathon van Kortrijk- Brugge kon ze vorig jaar gratis deelnemen aan de marathon van New-york. Ze liep daar zonder enige voorbereiding nog een tijd rond de 3h40’.
Daardoor kreeg ze weer de smaak te pakken en zagen we ze de laatste weken terug in ons park in Antwerpen. Ze was al weer bezig Torhout voor te bereiden.
Jammer genoeg zullen we haar moeten missen.
Inez won tal van grote wedstrijden (Texel, Voorne, Guldensporenmarathon, Zolder,……..), Was enkele malen Belgisch Kampioen 100km.
Ze was een ervaren duikster, met meer dan 300 duiken.
Inez was zondag laatstleden met een groep duikers aan de Engelse kust naar een wrak aan het duiken.
Toen het tijd was om weer naar de oppervlakte te gaan gaf ze nog een teken dat alles in orde was. Toen iedereen boven was mistte men Inez. Vanwege gevaar op decompressie kon men niet onmiddellijk weer gaan duiken. Britse, Nederlandse kustwacht, leger, Belgische Seaking, met z’n allen hebben ze zondag en maandag gezocht, maar tevergeefs. Woensdag gaat men nog een laatste duik proberen in de hoop haar lichaam aan het wrak terug te vinden.
We zijn er allemaal kapot van.
Er zijn geen woorden voor.
We willen hiermee onze steun betuigen aan Charel, haar echtgenoot.
Marc Papanikitas