In de verte sloeg de kerkklok 12u…. het was op dat ogenblik muisstil in Snaaskerke, een speld kon je horen vallen. Af en toe hier en daar lichtjes verstoord door wat gesnik.
Eén volle minuut stilte, het laatste eerbetoon aan INEZ JACQUEMART…
Birgit, had net hiervoor een schitterend eigen gedicht voorgelezen waarbij iedereen, niettegenstaande het schitterende zomerweer, koude rillingen kreeg.
Dat haar echtgenoot Marc Papanikitas 3 uren en tien minuten later de derde 50km van Vlaanderen won was deze keer bijzaak. De meesten waren al die tijd met hun gedachten bij Inez.
Het rouwregister puilde uit van steunbetuigingen: Yannis Kouros, Edit Berces, Ian Cornelius, Wynnie Wu Cosgrove, Irina Koval, Sergio Orsi, om nog maar enkele ‘namen’ te noemen…naast uiteraard ook die van de vele, vele (loop)vrienden uit de Lage Landen.
{b}Moed, kracht en Inez{eb}
{i}Er is moed nodig om die dingen te doen waar anderen niet eens aan beginnen.
Er is moed nodig om de pijn te verbijten die anderen niet verdragen.
Er is moed nodig om vol te houden waar anderen stoppen.
Er is moed nodig om datgene te doen dat anderen je afraden.
Er is kracht nodig om steeds weer opnieuw je grenzen te verleggen.
Er is kracht nodig om je omgeving steeds opnieuw te verbazen.
Er is kracht nodig om tot het uiterste te willen gaan.
Er is kracht nodig om te laten zien dat je de beste bent.
Inez had de moed en de kracht om te bereiken wat ze wilde.
Inez had een nooit eindigend doorzettingsvermogen.
Inez was een oersterke vrouw die geen uitdaging uit de weg ging.
Inez was datgene wat zovelen willen maar niet kunnen zijn.{ei}
(Birgit Lourdon)
Met dank voor het innige medeleven,
Namens Jan Vandendriessche en het team van de Gistelse JoggingClub vzw