30-11-2008 Olne (B). Samen met Roger Kempinski, Jo Schoonbrood en Henk Geilen gingen we naar Olne om daar de 65 km lange trail Olne-Spa-Olne te lopen met zijn 1900 hoogtemeters maar ook hetzelfde omlaag. Een zware klus, te vergelijken met de Magnetoise van begin dit jaar. Wat voor kleding, welk schoeisel, allemaal vragen die van te voren speelden want welk weer zou het worden? Sneeuw, regen of alle twee. Toen we in Olne aankwamen was het duidelijker, geen sneeuw, fris en een beetje gevroren. Jo en ik hadden beiden de New Balance 1441 RX gekozen als schoeisel. Een geweldige grip en ( dachten we) waterdicht. Na de start van ruim 300 lopers was het alleen maar afdalen en dan weer lichtjes bergop. Het liep goed, ik liep zonder rugzak maar met bidonhouder een buiktasje met sportrepen en gels en een regenjasje. Bij de Magnetoise had ik hongerklop gehad en dat wilde ik toch voorkomen. Eigenlijk liep het prima, veel modder, veel water en na korte tijd voelde ik water in mijn linker schoen, dus niet waterdicht. Ik dacht aan een gaatje in de schoen maar enkele kilometers later voelde ook mijn rechter voet het koude water binnendringen. De zolen zijn echt geweldig want bij b.v. kilometer 40 kregen we een afdaling, niet te filmen , en ik bleef overeind. Daarna regen en ik had gelukkig het jasje bij me en ik bleef op temperatuur. Bij kilometer 48-49 een helling die we op handen en voeten omhoog moesten klauteren en ik kwam goed boven, ik was toen al sinds enkele kilometers doodmoe maar de verzorgingspost op 48 had me goed gedaan. De marathon van vorige week was dus nog niet verteerd. De helling daarna dus was glad en velen kwamen met veel moeite boven maar ik niet, het ging “gemakkelijk” dankzij de schoenen van Ron for Run uit Maastricht. Vanaf km 48 dus had ik het zwaar en was duizelig, niet van hongerklop denk ik maar van het constant turen naar de grond, het was glad, de bladeren bedekten vele stenen waardoor een misstap niet te voorspellen was en een valpartij kon betekenen. Twee maal verzwikte ik mijn linker enkel maar het ging en ik kon blijven doorgaan. Vele stukken van het parcour kende ik van de Magnetoise en van de andere trails vroeger over 100 km die ik deed in de Ardennen. Mijn streven was tuseen de 7 u 30 min en 8 uur. Uiteindelijk finishde ik in 8 uur en 6 minuten en ik was kapot. Mijn tenen deden zeer van de lange steile afdalingen waardoor mijn tenen tegen de neus van de schoenen hadden gedrukt en daar zou ik nog wel een tijdje last van hebben. Weer een klus geklaard, nr 251, en ik was tevreden. Er is nog veel werk te doen voor de 100 km van Marokko en over 2 weken de Eisweinlauf, ook 65 km met veel hoogtemeters, in Baden-Baden en die wordt in groep gelopen in een rustiger tempo en moet mijn vermogen verder opbouwen. Effe de tenen, vier blauwe nagels, laten genezen en over 2 dagen gaan we weer verder. De uitslag liet lang op zich wachten en …… ik stond er niet in. Na een mailtje met de organisatie zou het worden bijgelegd want mijn naam was verkeerd geschreven zeiden ze!!!!!!!!!
sportieve groeten
Henk Sipers
Voor foto ’s zie mijn site met dank aan de fotograven.
site: http://www.adventure-runner.tk