Lopers hebben (meestal dan toch) doelen, en van sommigen doelen dromen ze wel eens. Een van mijn dromen was om eens een ‘perfecte‘ 6-uursloop te lopen.
Bij mijn eerste 6-uursloop in 2004 liep ik in Stein 62,550 km. Deze loop ging toen gepaard met een serieus verval in de laatste 2 uren. Daarop stelde ik mijzelf tot doel om te streven naar een ‘perfecte’ 6-uursloop, met een zoveel mogelijk constant tempo, OOK in de laatste 2 uren, en een afstand van 63 of 64 kilometer.
In de jaren die daarop volgden ondernam ik een aantal pogingen om de ‘perfecte’ 6-uursloop te realiseren, een aantal keren ging dit goed!……….. de eerste 4 uur………. Vervolgens ging het in de laatste 2 uur verkeerd, soms door een onschuldig uitglijer op een bruggetje, en ook een keer door tijdens de wedstrijd te weinig te eten, waardoor de motor na een uur of 4 leeg was…. Kortom; het streven om de ‘perfecte’ 6-uursloop weg te zetten bleef een droom, zodanig dat ik er ook echt over droomde!, en in die droom was het net als in de realiteit; het ging de mist in tijdens de laatste 2 uren!.
Mijn droom was dan wel geknakt, mijn moraal zeker niet!, ik bleef er van overtuigd dat het mogelijk moest zijn. Een aantal maanden terug werd een nieuw plan gesmeed; iets langere duurlopen en vooral het tempo in de duurlopen bewaken.
Na een goede voorbereidingsperiode was het tijd voor een nieuwe aanval. Plaats van handeling: Heerde, op 30 december 2008. Op deze bewuste dag werd de 6-uursloop op de baan gehouden, die beurtelings in Epe en Heerde wordt gehouden in de eindejaarsperiode.
Op 30 december zouden 45 lopers (m/v)om 13.00 uur van start gaan. Inderdaad, zouden, want door wat problemen met de championchipmat werd er een kwartiertje later gestart.
Het weer was prima, helder en bijna nagenoeg windstil. Wel koud (bij de start iets onder het vriespunt). Met de muziek van de top 2000 (zachtjes) langs de baan werd ronde na ronde afgelegd op de baan van av de Gemzen. In de eerste uren liep ik een tempo van ongeveer 10,8 km per uur. Vooral ontspannen en zuinig lopen, en goed eten en drinken, was mijn plan voor de eerste uren. Na 4 uur lopen en een afstand van ca. 43,5 km wordt het spannend; het wordt donker en dus ook gevoelig kouder en de “beruchte” laatste 2 uren breken aan, de uren waarin het al enkele keren fout ging.
Ondanks dat de spieren in de bovenbenen verstrakken blijft het tempo ook in het vijfde uur behoorlijk stabiel, een significant verschil met mijn eerdere 6-uurslopen. Ik begin er zowaar echt in te geloven dat het vandaag wel eens zou kunnen gaan lukken.
Nadat de tussenstand na 5 uur door is gegeven bereken ik dat ik ongeveer 54 km heb afgelegd, als mijn grijze massa tenminste de ronden beter telt dan de championchipmat, want ik kom tot 131 ronden en de speaker geeft me er “slechts” 129. Ik maak even een “veilige berekening” uitgaande van 129 ronden na 5 uur. Ik weet dat ik 153 ronden nodig heb voor mijn doelstelling van anderhalve marathon. Dat betekent in het laatste uur dus nog 24 ronden, ofwel rondetijden van 2’30”
Eigenlijk is het een doodgewone dinsdagavondtraining, lopen op de baan, en ik hoef nog niet eens te versnellen, gewoon lekker verder kachelen. Hoe moeilijk kan dat nou zijn?. Met nog een klein halfuurtje te gaan voor de laatste keer nog wat drinken, mijn sportdrank is veranderd in een soort “extran on the rocks”, maar ook dat mag de pret niet drukken. De laatste rondes gaan moeizaam, maar ik kan wel blijven lopen……
En dan, om kwart over zeven, klinkt het verlossende eindsignaal. Eindelijk rust…. Jammer alleen dat hier nou net geen bankje of stoel staat. Dus maar even staand wachten op de mannen met het meetwiel voor de restmeters. De mouw van mijn pulli is versierd met kleine ijsblokjes die glinsteren in het licht van de baanverlichting. Na enkele minuten worden de restmeters opgemeten, op weg naar de kleedkamer, en dat kan nog best lang zijn, als je zes uur gelopen hebt, ik heb minuten nodig voor dat stukje van 100 meter.
Dat ik een persoonlijk- en clubrecord heb gelopen is wel duidelijk. 6 uur lang kunnen blijven lopen, zonder wandelpauzes; het wordt nog wel eens wat….. De eerste uitslag in de kantine wordt later nog gecorrigeerd, en uiteindelijk heb ik een afstand van 64,631 kilometer afgelegd, met alleen in het laatste uur een wat lager tempo. Eindelijk is het dus gelukt om een goed 6-uursloop weg te zetten, zeg maar een ‘perfecte‘ 6-uursloop.
De droom van een ‘perfecte‘ 6-uursloop is dus niet langer een droom maar werkelijkheid, maar gelukkig zijn er ook nog andere dingen om van te dromen, en hopelijk ooit te verwezenlijken. Ik weet er nog wel een….
Jean-Antoin van de Rijzen
(JeanAntoin.vande.Rijzen provider dyade.nl)