In de aanloop naar de Meuleberg Recycling Zes Uren Ultraloop Stein zijn beschouwingen verschenen van twee gewaardeerde en ervaren ‘ultra-analisten’.
Ton Smeets heeft een column gemaakt voor UltraPlatform.nl onder de mooie titel {b}Plezier, passie en frustratie{eb}: http://www.ultraplatform.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=158:plezier-
Dik Jagersma ventileert zijn meningen en gevoelens over de ultrasport op Hardloopnieuws.nl
Daarin betitelt vergelijkt hij de Zes Uren van Stein als de openings-wedstrijd van het ultraseizoen dus eigenlijk een soort ‘Omloop Het Volk’.
Ook steekt hij zijn ongenoegen over de manier waarop sommigen hun ultraprestaties onderling of publiekelijk benoemen niet onder stoelen of banken.
{b}Ultralopen is niet enkel veelloperij{eb}
{i}De verdeelde opvattingen over ultralopen lijken soms op de meningen die er over het eten van spruitjes bestaan: je vindt het lekker, of je moet er niets van hebben. Toen ik zelf in 1992 voor het eerst bij een ultraloop verzeild raakte, was ik meteen geboeid. Er werd daar bij de RUN van Winschoten onbedaarlijk hard gelopen, en ik kon me nauwelijks voorstellen dat mensen dat 100 km lang konden volhouden.{ei}
Lees verder op http://www.dehardloopkrant.com/artikel.php?date=2009-02-25%2007:00&id=Ultralopen%20is%20niet%20enkel%20veelloperij
Voor leden: http://www.dehardloopkrant.com/show_artikel.php?id=21596
Martien Baars
(baars provider nioz.nl)
PS Ook voor mij was de RUN van 1992 mijn kennismaking met de 100 km van Winschoten. Jan Knippenberg ging daar naartoe als vertegenwoordiger van de Werkgroep Ultralange Afstand. Het was zijn taak om Annie Schmitz, de voorzitster van de KNAU, bij te praten langs de lijn over de bijzonderheden van de ultrasport en de verschillende stijlen en tactieken onder de internationale toppers die toen op dat allereerste EK 100 km aan het werk waren.
Knip vroeg mij, als kersvers coördinator van De Zestig van Texel, om mee te gaan naar Winschoten om ook eens een ‘echte ultrawedstrijd’ te zien. Samen hebben we in het donker nog clandestien twee ronden van 10 km meegelopen.
Wat nog altijd op mijn netvlies gebrand staat is de binnenkomst van Jean-Paul Praet in een uitzinnige Klinkerhal, in een nieuwe recordtijd van 6.15. Heel triest om vorig jaar te merken dat de EEA die 100 km tijd niet erkend als Europees record omdat zoveel jaren na dato het schriftelijk bewijs dat er na afloop een dopingcontrole is geweest, niet boven tafel is gekomen. Hoe bureaucratisch kan een bobo-organisatie zijn? Juist JPP verdient zo’n miskenning in het geheel niet.
PS2 Zojuist is ook een eerste boekbespreking verschenen van de heruitgave van Frenken & Smeets:
http://www.ultraplatform.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=159:de-