Trail ” Les sentes des legendes” – 101 km Trois Ponts – 31 mei
Ik vertrok reeds zaterdag in de late namiddag richting Ardennen omdat ik zondagmorgen om halfdrie opstaan niet echt zag zitten . De start van deze loop was immers al om 5 uur …
Om de klimgeesten goedgezind te zijn parkeerde ik mijn bus in de bossen boven op l’Ancienne Barriere, de laatste klim die we de dag erna zouden moeten bedwingen . De nacht was met 7 uur in principe lang genoeg maar ik was te ongeduldig om echt goed te kunnen slapen…
Het zou ook mijn eerste 100 km worden . En heel de week liep ik bovendien met een niet te onderdrukken twijfelgevoel rond van : kan ik dit wel uitlopen met mijn beperkte trainingsomvang ? Mijn gezond verstand zei vaak neen …Angst voor té warm weer , het weekend ervoor nog indachtig, dook ook regelmatig op…. De laatste maand had ik trouwens één van mijn drie trainingslopen per week vervangen door een fietstraining (enkele malen in de Ardennen) . Dit om in augustus mijn zoon van 15 toch te kunnen volgen op de Galibier .
Wat me op voorhand ook zorgen baarde was het feit dat er maar drie bevoorradingsposten voorzien waren. Dat is slechts om de drie a vier uur. Vooral kwestie vochtvoorziening is mijn camelbag dan te klein met zijn 1,5 liter . Dus heb ik er vorige week nog een ouder exemplaar bijgeduwd wat ik nog ergens tussen de rommel vond . Dat wordt dan samen drie liter. De dag na de loop, bij de afwas van het zootje bleek dat de twee camelbags telkens 2 liter kunnen bevatten , wat dus 4 liter was ipv drie . Met drie liter was ik zeker droog komen te staan, besef ik naderhand !
Zondagmorgen . Pinksteren . 5 uur in de ochtend. De wedstrijd . Een vrolijke bende van een 180-tal lopers is er duidelijk klaar voor. Het gezelschap blijkt weer erg internationaal want ik hoor een aantal vreemde talen en ik herken verder ook enkele gezichten van vlamingen en nederlanders in het halfduister. Ik heb me de hele week ingeprent van deze keer mezelf niet voorbij te lopen de eerste uren en steeds op elk moment naar mijn lijf te luisteren. Dat betekent voor mij bij elk pijntje effe wandelen tot alles terug pijnvrij is. Toch loop ik het eerste uur weer in de buurt van Edwin en dus rond de 30 plek of zowat . Maar vanaf dan begint men mij met horden in te halen, zo voelt het in elk geval aan . Ik doe ook geen enkele moeite om iemand te volgen . Ik leer bij.
Het eerste deel tussen Trois Ponts en Vielsalm presenteert ons in de nog vrij donkere bossen al dadelijk een aantal flinke beklimmingen. Enkele mensen zie ik vallen of uitschuivers maken door de nog beperkte zichtbaarheid . Een reden te meer om het tempo zeker gedrukt te houden. De eerste bevoorradingspost , pas na 25km , was een ware ontgoocheling . Enkel water ! Ik zou tot km 50 moeten wachten om me vol te proppen met calorien want ik was te lui geweest om een persoonlijke bevoorradingszak aan de organisatie mee te geven.
Ik meen me trouwens te herinneren ergens gelezen te hebben dat op elke bevoorrading energiedranken en rozijnen en dergelijke te krijgen waren. De schrik slaat me wat om het hart als ik zie dat ik erg weinig repen in mijn rugzakje geduwd heb. Weer een beginnersfout.
De ochtend maakt ondertussen stilaan plaats voor de dag en het wordt echt lopersweer . Droog met vooral veel wolken die in de loop van de namiddag overgaan in brede opklaringen (zou Sabine zeggen). Ikzelf kan niet echt heel veel warmte verdragen maar het is goed te doen, zo’n 20 graden denk ik. Ook al zijn er op de open vlaktes een aantal periodes dat je toch wel redelijk warmloopt als de zon net de wolken heeft verdreven . Hier en daar spoel ik mijn hoofd toch onder een fontein of bron en dat koelt lekker af. Ik drink ook regelmatig en steek om het uur een energiereep in mijn mond.Tussen bevoorrading twee en drie zitten we vooral op de hoogvlakte met minder steile hellingen . Wel een aantal vrij moeilijk beloopbare stukken doorheen veenachtig gebied . Maar altijd weer verrassend mooi . Al is de verrassing er een beetje af want ik was de afgelopen maanden al een aantal stukken komen verkennen . Ton Peters steekt me hier ook ergens schouderkloppend voorbij . Voorlopig moet ik nog steeds achter de namen vragen . Men herkent mij maar ik de ander vaak niet . Het trail- en ultrawereldje is niet megagroot dus een nieuwkomer valt allicht op. In elk geval komt dat wel niet door mijn hoge snelheid. Misschien omdat ik de broer ben van de bekendere en snellere Edwin ? Even tussendoor vermelden dat Edwin trouwens vandaag aan zijn honderdste ultra bezig is . Hij doet dat goed !!
De tweede bevoorrading in Hébrionval (iets halfweg en zowat 6u15 onderweg voor mij ) brengt de nodige verse energie voor de lopende mens : bananen, zoete snoep, blokjes kaas, gerookte worstjes (bevoorrading op ardense wijze) !! De nu volgende tweede helft ,die oneindig zwaarder is dan de eerste helft , kennen we nog want die had ik samen met Edwin dus al een keer afgelopen . Gelukkig heb ik nu wél genoeg gegeten (noem het maar boordevol) , het afzien is dus stukken minder dan toen. Roger Kempinski en zijn loopmaat halen “de etende ik” hier in en zien er nog vrij fris uit . Na de gebruikelijke wederzijdse aanmoedigingen loopt weer elk zijn weegs.Van hieruit wordt het parcours dus moeilijker en is het iets minder druk ook . Ik bedoel daarmee vooral: men loopt mij duidelijk minder voorbij . Zoals het hoort wordt alles stijver en stijver en trager en trager en ik neem aan dat dit voor iedereen gaat gelden op de duur.…Maar de geest blijft helder , ik kan nog steeds genieten van het landschap en een echte klop blijft gelukkig ook uit. Ondertussen zie ik wel af en toe uitvallers liggen / zitten… (uiteindelijk een dertigtal ). Ja, 100 km is natuurlijk niet niks. Er zitten in dit middenstuk een immers aantal zeer lange hellingen en doseren blijft de boodschap … De laatste bevoorrading na 75 km bestaat gelukkig voor een stuk uit lekkere koekjes en de combinatie met bananen was heerlijk . Dat is een zondagse feestdag als pinksteren waardig .
Iedereen loopt zowat op zijn plek vanaf km 70-80 maar tijdens de laatste 10km haal ik terug wat volk in dat me eerder gepasseerd is . De lange slopende helling naar l’ancienne barriere neem ik goed in mijn “wandel” ritme , maar ik blijf steeds afwisselen met korte looppasjes . Alles functionneert nog dus behoorlijk. Achteraf bekeken lijkt bergop fietsen zeker geen slechte training voor een parcours als dit. Klimmend haal ik immers heel de dag door steeds volk in . Op het vlakke en bergaf schiet ik wel duidelijk tekort en wordt ik telkens “geremonteerd”. Ik maak me sterk dat met iets meer loopkilometers en een jaar ultra-ervaring erbij dit alleen maar kan beteren.
De laatste kilometer op het asfalt staat Edwin nog op me te wachten , ik steek een tandje bij en laat nog twee stervende zwanen achter me. Glimlachend bereik ik de streep.
Uiteindelijk eindig ik in 13 uur en 41 minuten als 91e van het deelnemersveld. Ik was blijkbaar iets te euforisch (of was het moe ?) met mijn prestatie op zich zodat ik gewoon vergat te vragen naar mijn eindpositie en ook wie er uiteindelijk won …. Edwin kwam in elk geval onder de twaalf uur uit en eindigde op de 26e plaats. En dat ondanks de hamstringsaanhechtingen die hem momenteel wat zorgen baren in de aanloop naar de Ultrabalaton eind juni.
Algemeen besluit : ik heb kunnen genieten tot de laatste meter in een prachtige trail voor 0,0 euro ! Inderdaad : gratis , voor niks !! Dat kan alleen in het zuiden van Belgie … De “coureurs celestes” is daar één van de vriendenclubs die nu hun tiende jaar reeds een mooie ardense ultra uitstippelt . Voor dit soort sportervaringen gaan we : in de natuur op je eigen ritme en lowcost de hele dag bewegen.
Als je zo enkele trails gelopen hebt wil je niets anders meer en schud je meewarig het hoofd bij het idee dat mensen zich laten “vangen” om 50 euro of meer neer te tellen voor één of andere “commerciele” marathon of stadsloop . Ik gebruik met opzet het woord commercieel omdat hetgeen je krijgt vaak nog niet één tiende is van hetgeen je betaalt, even mijn mening . Daar staat een organisatie als deze pal tegenover : een gratis dag 100 procent genieten…en wat je hier krijgt is onbetaalbaar …Ik stort graag volgend jaar 20 euro inschrijvingsgeld als men dan wel bij de eerste bevoorrading allerhande zoetigheid wil voorzien voor ondergetekende.Grapje.
Met ongelofelijk veel dank aan Alain Charlier en zijn team voor de geweldige loop !
http://users.skynet.be/lescoureurscelestes/
Luc Lenaerts