KLADNO Self Transcendence 24 en 48 uur
7/8/9 augustus
Het was dit weekend weer hoog tijd voor een 24 uur. Ik heb gekozen voor een nieuwe omgeving, namelijk de Tsjechische tak van het Sri Chinmoy Marathon Team. Ze zijn met honderden mensen, dus kennis is daar zeker aanwezig. Tot dit jaar heb ik (ultra)marathons gelopen in 7 verschillende landen. Daar heb ik dit jaar Italië, Frankrijk en nu dus Tsjechië aan kunnen toevoegen. En wel in de Bohemen, de streek bekend om het glas, het pils en de Rhapsody.
Ik heb de loop gecombineerd met een bezoek aan de mooie stad Praag. Ik heb daar kunnen overnachten bij organisator Viharin. Hij organiseert ook een ultrarace in Praag begin juni; daar heb je de keus uit 6 uur, 12 uur, 100km. Dat het zomer is, is me wel duidelijk. De temperatuur is zoals gebruikelijk 28 graden, net als al mijn eerdere langere lopen dit jaar. Een goeie training voor de Spartathlon (toekomstmuziek) zullen we maar zeggen. En het is in de week ervoor nog warmer geweest!
De loop vindt plaats in een park in Kladno, 25km van Praag. We lopen om een atletiekbaan heen, zelfs tussen de tribunes en de baan, waar een brede doorgang is. Aan de achterkant is een bos. In de bomen staan platforms op 5 meter hoogte. Mbv touwen kan je dan van platform tot platform lopen. Aan de zijkant van onze omloop staat een manege, aan de andere kant is een fietspad/voetpad met een kleine bar, dit gedeelte is licht stijgend/dalend.
De ronde is exact 1 km. Door bochten aan te scherpen is de ronde op exact 1000 meter te krijgen. Het parkoers is opgemeten door een Tsjechische official. De 24 uur is ook het Tsjechische kampioenschap en de loop heeft een bronzen IAU label.
De start is voor de tribunes, hier zitten de rondetellers. Daarna is de keuken en medische staf. Aan de andere kant staat een tent waar de lopers hun spullen kunnen laten. Hier staat een lange rij van plastic opklaptafels met een stoel ervoor. Als je verder loopt, passeer je de tenten van de lopers en daarachter staat een grote gymzaal waar je eventueel kan slapen. Halverwege het parkoers staat een muziektent met versterkte muziek die over het hele veld is te horen. De Tsjechen spelen wat meer Folkier muziek (viool).
Ik arriveer op vrijdagochtend en ik installeer mijn plek in de gymzaal. De plek van de start staat vol in de zon, daar wil ik me niet gaan lopen uitputten. Een dag voor de 24 uur moet je niet teveel zon vangen; daarvan raak je ook nog uitgedroogd!
Op vrijdag om 12 uur start de 48 uur, de 24 uur begint zaterdag om 12 uur en dus finishen we allen tesamen om 12 uur ’s zondags. Op de 48 uur starten 22 lopers, te weten 2 Zwitsers, 9 Duitsers, 8 Tsjechen en 3 Slowaken.
Onder de Duitsers enkele lopers die vroeger ook in Keulen de 48 uur hebben gelopen. Ook 2 dames die we in Nederland kennen: Jutta Jöhring en Barbara Becker. Opvallende starter was ook de Slowaak Pranab Vladovic. Hij is één van de vaste lopers op de 3100 mijl in New York, maar een zonne-allergie, hij moest zijn huid bedekken terwijl het ruim 30 graden was, dwong hem vroegtijdig te stoppen. Hij is nog wel in goede vorm. En de Tsjechische zon is minder sterk en daarom heeft hij hier geen last gehad. Pranab loopt op de foto op de website in een geel shirt.
De eerste dag heb ik kunnen meetellen en heb ik volop genoten van de 48 uur. Ik hoop dat het voor de lopers ook zo is. Dat het warm is, is duidelijk, want vele lopers zweten al na 1 uur lopen.
De Zwitsers nemen de kop- en de staart-positie in. De koploper is Stefan Wäschle, ook bekend als Steppenhahn. Helaas heeft Franz Schullitsch, ongeveer 65 jaar, veel problemen met de knie en moet hij vervroegd uitvallen. Ik ken hem van onze loop in Amsterdam, hij heeft vaker in Nederland gelopen. Hij vreest dat de knie moet worden geopereerd. En dat hij dan het ultralopen vaarwel moet zeggen.
Die middag een heerlijke pasta gegeten. Op de atletiekbaan gaan de trainingen van de Kladno-ers gewoon door. Vooral de technische nummers worden heel gericht gedaan. Een kogelstoter trekt veel aandacht omdat hij met luide zucht zijn werk doet. De training van de hordelopers oogt vrij serieus. Er worden op deze baan ook baanwedstrijden gehouden. ’s Avonds wordt het om 9 uur donker. Eerst ga ik nog even op de tribunes zitten; hier is een mooi uitzicht op het parkoers met een vrij volle maan erboven. Daarna ga ik nog wat lezen en ben ik gaan slapen.
Halverwege heeft Stefan de leiding in de 48 uur gevolgd door Willfried Röthlingshöfer, die debuteert op de 48 uur, en Pranab. Barbara Becker is tweede bij de dames. Helaas moet Jutta opgeven. Ze was al niet fit aan de start, maar nu is ze helemaal leeg. In de laatste 4 uur slechts 15 km opgeschoten.
Dan is het tijd voor onze 24 uur. Viharin noemt onze namen één voor één. 26 Lopers, waaronder 20 Tsjechen, 4 Duitsers, 1 Oostenrijker en één verdwaalde Nederlander. 8 man en 3 vrouw lopen mee voor het Tsjechisch kampioenschap.
In het begin loop ik zoals altijd ingehouden. Liefst loop ik met een gevoel dat het me geen inspanning kost, maar daarvoor is het vandaag te warm. Ik loop net iets harder dan 9 km/uur. Mijn ritme wordt verstoord, doordat ik plotseling stemmen van boven hoor. Het blijken leden van de locale boomklimmers-club te zijn, die van boom tot boom aan het wandelen zijn; op 5 meter hoogte. Een activiteit, die wij niet kennen. Ze hebben daarboven een heel stelsel van wegen opgebouwd en je moet niet gek opkijken, als er iemand boven je staat. Het is zeker een stevige sport. Ik loop vandaag met mijn benen op de grond, maar wel van boom naar boom.
De eerste uren gaan wonderbaarlijk rustig. Ik probeer gevarieerd te eten en te drinken. Er is keuze in overvloed. Zelfs magnesiumwater, energiedrankjes, koek, pasta. Iemand staat met een tuinslang gereed om je een douche te geven. Ik heb het liever niet, want als je langdurig loopt met natte kleding, kan je afkoelen zonder het in de gaten te hebben. Ik heb hier wel eens rugklachten aan over gehouden.
Op het parkoers wordt met krijt tekeningetjes gemaakt, met de naam van lopers. Ertussendoor staat ook nog een slak getekend. Blijkbaar zijn de Tsjechen niet onder de indruk van ons tempo. De loper Evzen Ge heeft een pop meegenomen, die hij met een andere stem laat praten. Ik vind het leuk om met de pop grapjes te lopen maken, ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan.
Na 6 uur is de tussenstand 54 km. Ik kleed me om, drink wat uit een literfles water aangevuld met electrolieten welke ik van Ann Lens heb gekregen. Geeft zeker energie, beter gezegd balans. Ik draag nu een shirt met Memorial-Brasil zeker tot vermaak van de tellers, die me aansporen met Oranje Boven, Hup Holland Hup en Brasil.
Lastiger wordt het zodra het donker wordt, 9 uur. De nacht wordt lichter, doordat de maan weer helder schijnt. Het bosgedeelte is verlicht met gewoon straatlicht. Hier steekt een hazelworm onze weg over. Door de kronkelige manier van bewegen lijkt het net een slang. Toch merk ik, dat ik iets langzamer loop, gelukkig niet zo kronkelig. Desondanks gaat het nog wel snel genoeg. En om middernacht heb ik 105 km, volgens plan, en een vierde plaats. Op dit tijdstip moeten we van richting draaien.
Maar nu heb ik maagklachten, alweer. Ik dacht er zo goed op te hebben gelet, maar helaas…. Het warme weer? Ik wou dat ik het wist! Ik meld het Jutta en Peter Ludden en ook aan anderen. Jutta doet mee met de rondetellers, Peter neemt de begeleiding van Barbara waar. Ze staat op een voortreffelijke 2e plek
Maagklachten hebben me in het verleden nooit opgebroken op een 24 uur. Maar dit jaar ben ik reeds in Bergamo gecrasht; daarom heb ik me voorgenomen nu zeker te gaan finishen. Om tot rust te komen, besluit ik me om te kleden en te gaan wandelen. Eten doe ik niet, drinken wel. Met de nadruk op magnesiumwater en thee. Na 2 uur wandelen ga ik naar de massage. Hij masseert uitvoerig de maag en ook de rug (ik had daar spierpijn). Na 15 uur heb ik 116 km, 11 km in 3 uur.
Na de massage voel ik me gelukkig weer helemaal herboren. De maagklachten zijn naar de achtergrond en ik kan weer gaan hollen, 7 minuten per km. Het is ondertussen lekker afgekoeld. Onderweg zie ik een slak het parkoers oversteken. De volgende ronde is hij al halverwege. De daarop-volgende ronde is hij aan de overkant, nu snap ik die tekening van de slak. Om 5 uur wordt het licht. Er lijkt geen einde te komen aan de nacht. Ik wandel een ronde en als ik daarna op een bankje ga zitten. Komt Jutta aangestormd en voor ik het weet, heb ik een kop zwarte thee in mijn hand. Zij heeft de 48 uur vroeg moeten opgeven, maar in de tweede nacht is ze de hele tijd actief gebleven, eerst met tellen en daarna met het helpen van de medelopers. Klasse.
Na 18 uur heb ik 138 km, zesde plaats. Ik ben blij dat ik 3 uur heb kunnen rennen.
Wat er de laatste 6 uur is gebeurd, is me een raadsel. Omdat het licht is, gaat het tempo wat omhoog. De muziek is heel inspirerend. Omdat ik teveel tijd heb verloren voor de 200 km probeer ik er dichtbij te komen, 190 lijkt me ook te hoog. Tenslotte kan ik de maagpijn net op de achtergrond houden, oa met de maagthee (jawel). Ik probeer wat brood te eten en meer te drinken. Het licht stijgende stukje van ongeveer 100 meter wandel ik steeds, mooie afwisseling. De laatste 3 uur haal ik 28 km, oa omdat er 2 lopers net achter me lopen en omdat de 190 km toch haalbaar blijkt. Ik loop gelijk op met Tomás Dittrich. Ik wandel ietsje langer, hij rent iets langzamer en zo komen we elkaar steeds tegen.Voor me komt Jan Ondrus in de (slaap)problemen. Ik haal hem nog in, maar hij is winnaar in de categorie 50+.
Na 24 uur lopen heb ik 191,120 km overbrugd en sta ik vierde. Een mooi resultaat, verder dan ik voor de start had verwacht. Zeker gezien de nachtelijke maagklachten. Van binnen knaagt een stem: wat als je ’s nachts had kunnen doorlopen, wat als het minder warm was geweest? Over 10 weken is er een 24 uur in Londen. Op 17/18 oktober is het vast geen 28 graden! Er is in ieder geval een goede duurloop gedaan. Misschien is het ook leuk geweest voor dit jaar.
Ik feliciteer Barbara met haar fantastische 284km en 2e plaats, Duits leeftijdsrecord? En ik bedank Viharin voor een mooie en perfect georganiseerd weekend. Ik heb hem beloofd terug te komen.
Website, uitslag en foto’s:
http://www.srichinmoyraces.org/cs/48h_24h_Kladno
Nitísh Zuidema