29-11-2009 Olne Spa Olne ( Olne-België ). De zware trail-klassieker in de Ardennen over 65 km en 1900 hoogtemeters. Mijn derde deelname alhier. Jaren kon ik hem niet lopen omdat ik met vrienden naar Benidorm, lekker warm, ging om aldaar de marathon te lopen. Het zou mijn 100-ste ultra worden en ik had er echt zin in ondanks de lichamelijke tegenvaller in de Rursee-marathon 3 weken geleden. Samen met Henk Geilen en Roger Kempinski waren we er klaar voor. De kledingkeuze was moeilijk, 6-7 graden en kans op een bui. Ik koos ervoor om met de Deuter-rugzak 15 liter te lopen met 2-liter waterzak. Hierin kon ik dan wat extra regenbescherming doen want het zat me toch niet lekker de problemen in de Rursee marathon. Zodoende kon ik bij problemen iets warmers aantrekken en ervoor zorgen dat ik niet ziek werd. Er waren op de 65 km 4 verzorgingsposten en zodoende moet je zelf ook nog het nodige meenemen qua eten en drinken. De start ging goed en ik probeerde behouden te lopen want mijn probleem, de rug, wordt erg belast met het vele bergop en bergaf lopen plus de modder en de waterpoelen waar je omheen loopt of er net doorheen gaat. Je moet je schoenen hier niet te los aan doen anders zit er een kans in dat je hem kwijt bent. De modder zuigt je schoenen vast. De stijgingen en afdalingen komen snel na elkaar en het deelnemersveld valt al snel uit elkaar. Door de regen van afgelopen dagen was het een water- en modderballet. Af en toe zag en hoorde je mensen vallen met de bijbehorende geluiden. De trailschoenen van Ron for Run zorgen er voor dat ik overeind blijf. Na 30 km begonnen de tenen naast mijn dikke teen, pijn te doen van het contact dat ze maakten bij elke stap bergaf met de neus van de schoenen. Mijn rug was gelukkig geen probleem en hij is en blijft onvoorspelbaar. Als we boven op de bergjes kwamen stond er altijd een frisse wind en was je blij als het weer bergaf ging. De wandelpauzes namen toe door de zwaarte van het parcours, bijna iedereen wandelt de stijgingen, en de afstand begon ook zijn tol te eisen van het lichaam. Ik at veel en dronk veel maar ik was volgens mij weer te laat begonnen met eten. Soms was ik duizelig hierdoor of van het kijken naar de ondergrond. De steile afdaling bij de autoweg ging redelijk al hoorde ik van een andere loper dat er toch velen problemen hadden o.a. een moutainbiker die er door zijn remmen was gegaan. De vele stijgingen waren geen pretje voor mijn al maanden ontstoken rechter achillespees. Deze werd behoorlijk opgerekt met het bijbehorende gevoel. Bij km 60 krijg ik dan te horen dat ik nog 2 hellingen moet. Met nog een helling te gaan tref ik een andere loper. Hij is finaal kapot gegaan. De modder, de waterpoelen, de stijgingen, de vreselijke afdalingen, de stenen (die onder de bladeren liggen en je enkels testen) , het is voor velen een bijna doodsteek.
We lopen het laatste stuk samen en praten wat en “voor we het weten” zijn we aan de finish.
Mijn tijd na 7 maal sterven is 8 uur 27 minuten en 42 seconden. Mijn honderdste ultra zit er op.
We feliciteren elkaar en Roger staat me al op te wachten. Bij inlevering van het startnummer kregen we een etensbon, wortelenstampot met braadworst en mosterd, en een mooie trui met het logo van de wedstrijd en dit alles voor 7 Euro inschrijfgeld!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Roger en Henk waren tevreden over hun resultaat en ik eigenlijk ook wel. Vorig jaar had ik 8 uur en 6 minuten en nu ondanks alles 8 uur 27minuten. Mijn beste tijd hier is uit 2001 met 7 uur 33 minuten.
Als we naar huis rijden is het donker en moeten er nog vele finishen.
In december zou ik er nog twee doen maar ik heb besloten dit te beperken tot een, omdat ik die al betaald heb.
Mijn lichaam snakt naar rust, maar ik ……………. niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
sportieve groeten en tot ziens
Henk Sipers
email: sifra provider home.nl
site: http://www.adventure-runner.tk
of http://members.home.nl/ultrasport/index.htm