17-01-2010, Olne ( B ). Le Trèfle à 4 Feuilles, Klavertje Vier Marathon. Een echte trail marathon zeker gezien de omstandigheden van dit jaar. De dooi had zijn intrede gedaan maar dat duurt in de Ardennen altijd iets langer. Met Henk Geilen op weg naar Olne en …. het regende. Om 10.00 uur de start en het regende nog steeds, dat beloofde wat. Eerst bergaf en dan …. het veld in, overal nog resten sneeuw en ijs, op de ene plek meer dan op de andere. Grote poelen water waarin zich ook ijs bevond en ja, na 7 km lag ik al op mijn gat. Een waarschuwing van “Hogere Hand” want onze vriend Bram van der Bijl brak hier vorig jaar onder betere omstandigheden, zijn enkel. Ik probeerde nog rustiger te lopen want met plezier lopen staat de laatste tijd toch erg hoog in het vaandel, meer zit er ook niet meer in. Het parcours was dus erg technisch en Henk Geilen was beter bergop en ik bergaf zodat we in het begin een paar keer stuivertje wisselden. Toen het meer bergop ging liep Henk dan ook van me weg. Vorig jaar liepen we de 4 ronden in de andere richting. Ik vond persoonlijk dat dat gemakkelijker was. Regelmatig vielen er mensen en twee maal probeerde zo ’n persoon zich vast te houden aan mij tijdens de val!!!!!! Gelukkig had ik een nylon jasje aan wat geen houvast geeft voor iemand die handschoenen draagt.. Ronde 1 van 12 km in 1 uur en 26 minuten!!!!!!!!!!!!!!!!! Ronde 2, 11 km. Bergaf schieten sommigen langs je door. Zouden zij sneeuw- en ijskettingen onder hun schoenen hebben of gewoon meer lef?
Tijd 1 uur 16 minuten en dan ronde 3 en 4. Ik was te moe om deze tijden te onthouden, trouwens ik keek helemaal niet meer op mijn klokje. Finishen was het doel geworden en meer niet. Het was erg verlokkelijk om uit te stappen omdat je op het einde van elke ronde langs de verzorgingspost kwam bij het chalet in Olne. Dan het stuk waar je tot enkelhoogte bergop door het water loopt, net of je door een beekje loopt. Verderop waren er nog van dit soort stukken en modder en nog eens modder. Op plekken kon je de sneeuwstukken omzeilen maar je moest dan wel door het veld. We kregen nog een stuk maïsveld dat voor de sneeuw was omgeploegd, qua gevoel zeker 1 km lang. De omvang van de schoenen werd verdubbeld door de modder. Hier waaide ook een koude wind en ik was blij toen we weer konden aanzetten om te gaan rennen. Uiteindelijk finishde ik in 5 uur en 2 minuten. Vorig jaar liep ik 4 u 27 minuten, dat zegt genoeg over het parcours.
Van te voren had ik gehoopt op een tijd van onder de 5 uur en niet meer of minder. We waren blij dat de wedstrijd niet was afgelast. Als de omstandigheden zo veranderen met modder, water, sneeuw en ijs, dan moet je gewoon “iets” rustiger aan doen.
Marathon/ultra nummer 279 was weer een hele speciale.
loop ze
Henk Sipers
site: http://www.adventure-runner.tk