La Magnetoise 65 km – De perfekte verjaardagsfuif…
Waarom staat een mens op om halfzes ’s ochtends op een zondag ? Waarom gaat een ander mens slapen om halfzes ’s ochtends ..dat kan men zich ook afvragen…Misschien om dezelfde reden : om te feesten of iets te vieren…Zo laat gaan slapen doe ik zelden, maar vroeg opstaan, geen probleem. Al maandenlang stond dit evenement immers met een dikke stift aangeduid in mijn loopagenda. Hoe kan een mens immers beter zijn verjaardag vieren dan te doen wat hij graag doet : gewoon een eindje gaan lopen in de natuur…Het regende en waaide al stevig op weg naar Olne, dus alle ingredienten waren aanwezig om er een heroische tocht van te maken . Deze keer was ik tegen mijn gewoonte vrij laat ter plekke, ik was de avond ervoor nog op stap geweest met mijn zoon wat me iets te vrolijk gemaakt had en de vermoeidheid weggenomen had…weinig uren slaap betekent echter niks de nacht vlak voor een loopje, dat heb ik al meermaals ondervonden. Naar Waalse normen liep alles zeer vlotjes bij de inschrijving , de bus was goed op tijd in Magnée en de start werd al voor acht uur gegeven. Van de 139 ingeschrevenen zal de grote hoop, ondanks de klimatologische omstandigheden, wel aan de start aanwezig geweest zijn. Een trailer is een trailer en laat zich immers niet door een beetje wind en regen uit zijn lood slaan.
Voor een keer heb ik mijn verstand gebruikt en ben ik vrij rustig gestart, misschien leer ik het uiteindelijk toch nog. Het heeft in elk geval geloond : want ik kon het geheel vrij vlak, zonder echt grote inzinkingen uitlopen . Na een valse start waar we even de verkeerde weg werden opgestuurd en rechtsomkeer moesten maken, ging alles vlotjes zijn gang. Zoals gewoonlijk haalde ik bergop steeds wat volk in maar moest ik bergafwaarts regelmatig iemand laten terugkomen . Een verschil met Olne-Spa –Olne was dat ik nu steeds haasje over deed met dezelfde paar mensen tot het einde toe. Dat wees erop dat ik zeker niet meer snelheid verloor dan de rest deze keer . Mijn vetverbranding deed dus duidelijk goed zijn werk. Of waren het de saucisports worstjes bij de enige, maar uitgebreide vaste bevoorrading na 45 km ? Ze waren lekker en ik heb er met plezier een aantal van opgeknabbeld aangezien ik de zoete rommel die ik meesleurde zo moegegeten was…In elk geval, de gevreesde inzinking bleef deze keer uit, ondank dat ik geen ultralange trainingen van meer dan 4u30 meer gemaakt had de laatste maanden. Het kan blijkbaar ook zonder die superlange training af en toe.
En de wind speelde deze keer natuurlijk een heel grote rol ….ik heb nooit dergelijke straffe wind meegemaakt in levende lijve. Regelmatig moest je je schrap zetten om niet van het pad afgeblazen te worden . Vooral op de hoger gelegen stukken richting Hautregard was dat een serieuze klus. Af en toe hoorde en zag je ook een tak afbreken in de buurt. En een hoop omgewaaide bomen. Soms kneep ik em wel een beetje, dat geef ik toe . In het heetst van het afzien kreeg ik plots een lugubere hallucinatie van een persoonlijk grafschrift: geboren 28/2… bezweken onder een boom tijdens een Ardens offensief op eveneens 28/2 …ik vermoed dat ik in die fase toch een klein dipje gehad heb …
Uiteindelijk kon ik het geheel uitlopen in 7u28 en dat ondanks de toch ook wel zeer modderige toestand van het “wegdek “. Op één plek zakte ik bijvoorbeeld tot over mijn knie in een plas, noem het gerust minivijver….Mijn fototoestelletje had ik deze keer wijselijk in de wagen gelaten en dat was de juiste beslissing met al die nattigheid en het risico op schuifpartijen .
De Magnetoise was voor mij de eerste keer, maar ik kom zeker terug. Ondanks dat één bevoorrading met water en één met vaste voeding heel weinig is voor de verwende loper die ik ben was de organisatie heel goed . Iets meer eten en op een paar plaatsen misschien iets meer pijlen mag natuurlijk altijd
Mag ik allen danken die meegewerkt hebben aan dit festijn : de wind, de regen, de kou op het einde, de modder, de bergskes (1600 hoogtemeters) , de afstand… Mijn excuses dat ik naderhand zo vlug weg was uit het chalet : maar ik ben vrolijk naar ons moeder gereden op mijn geboorteplek om haar uitvoerig te bedanken dat ze me 47 jaar geleden op deze aardkloot geworpen heeft . Ik heb mij hier al zeer goed geamuseerd : zoals bij deze tot de verbeelding sprekende Magnetoise !!
Easy runner http://www.bloggen.be/easyrunner/
Luc Lenaerts