In november vorig jaar stond er een aankondiging op UltraNed van de Pieter-ROG-pad special: het Rondje Waddenzee. Precies 3 seconden had ik nodig om een beslissing te nemen. Nog geen minuut later was een mailtje onderweg en een klein half uurtje daarna had ik de bevestiging van mijn inschrijving al binnen. Wie durft nu nog te beweren dat ik niet snel ben?
Bij het Rondje Waddenzee zouden we gaan lopen en varen. Het varen, eten en slapen ging gebeuren op een tjalk, de Bruinvisch. De Bruinvisch is een prachtige gerestaureerde boot met een echte Kromhout. Voor de mensen die dit niet begrijpen: dit is de motor. Wanneer de Bruinvisch deze gebruikt lijkt het één grote trilplaat, vergelijkbaar met één in een sportschool, goed voor de spieren.
Het lopen zou zo’n 300-400 km zijn, afhankelijk van de wind en het tij. Nou heb ik altijd gedacht dat de Waddeneilanden dicht bij elkaar lagen en dat je dus gewoon in een boot kan stappen, erheen kunt varen en een half uurtje later weer aan land kunt gaan. Deze week is mij duidelijk geworden dat dat iets te simpel is gedacht. Elke dag werd ons programma aangepast aan de omstandigheden. ’s Avonds kregen we een briefing over hoe de volgende dag zou gaan worden ingedeeld. Starttijden en te lopen afstanden werden in overleg bepaald. Alles afhankelijk van de wind, het tij en of we met de krul in de staart over de droge plekjes konden varen. Er was ook nog iets met een klok en een klepel. Zo kregen we een fantastische week vol verrassingen. Rondje Waddenzee is geen wedstrijd, het is een belevenis. Eentje om nooit te vergeten.
De deelnemers aan dit Rondje Waddenzee zijn:
-Lex de Boer, na een blessure twijfelend of hij mee zou doen en nu elke dag vooraan lopend. Kent weinig gerechten waar ham in zit.
-Jos Broersen, steeds in duel met Herman en geobsedeerd door het Franse Gaatje.
-Herman Euverman, onze gids op Vlieland. Slimme man, weet zijn off day zo te plannen dat hij het langst van de mooiste route kan genieten.
-Kees Meeuwsen, elke dag weer tevreden omdat hij de 3e vrouw was geworden. Ook goed in het verbouwen van schoenen.
-Peter Rietveld, als er een wedstrijd gehouden zou worden wie het meest kon slapen, zou hij winnen. Tijdens het lopen zien we hem voornamelijk van de achterkant.
-Egbert Top, de eerste dag al vechtend tegen kramp en toch doorzetten. Ons toppertje.
-Renske en Ernst Jan Vermeulen, een echt paar. Samen lopend, samen slapend en samen poepend.
-Ik.
Onze verzorgers zijn:
Sietze en Frida Houwen, Tjeerd en Belinda Kloosterman, Martha Meijer, Richard de Vries, en Lineke Tepper. Onze schipper en trotse eigenaar van de Bruinvisch is Cees Dekker en hij wordt bijgestaan door Sebas. Dankzij deze mensen konden wij lopen, varen, eten en drinken. En hoe! Belinda bleek een ware kombuisprinses te zijn. Koken voor 18 mensen in een kleine kombuis en het dan zo ontzettend goed laten smaken, fantastisch!
En Richard, Sietze en Martha fietsten over het parcours van punt naar punt met fietstassen vol eten en drinken. We kwamen echt niets te kort.
{b}Vrijdag 28-5-2010{eb}
Jack en ik rijden samen naar Harlingen waar we in zouden schepen op de Bruinvisch. In zouden schepen…..helaas is dit niet geheel gelukt. In Harlingen werd Jack niet lekker en werd naar het ziekenhuis in Sneek gebracht. Daar aangekomen ging het al beter met hem maar de doktoren wilden hem liever een nachtje ter observatie houden. Wat een domper. Maar misschien kan hij morgen nog naar Den Helder komen?
En dus arriveerde ik net voor middernacht op de Bruinvisch, alleen. Mijn spullen neergegooid en tot half twee met Peter zitten kletsen. Daarna naar mijn kooi. Een kooi op de Bruinvisch is geen lichte kooi, het is er zelfs behoorlijk donker.
{b}29-5-2010, Harlingen-Den Helder, 68 km{eb}
De eerste etappe over de afsluitdijk, ik zie er al weken lang tegenop. Ik houd niet van lange rechte wegen. Na een slapeloze nacht is het nog moeilijker om mezelf er toe aan te zetten om te gaan lopen. Maar eigenlijk gaat het wel lekker. Ondanks de tegenwind die ons zo’n 60 km lang plaagt. Ondanks dat ik niet echt fris ben begonnen aan deze reis. De groep loopt redelijk dicht bij elkaar in de buurt. Renske, Ernst Jan en ik kletsen wat over het ultralopen. Wat ik nou toch allemaal denk als ik 24 uur loop? Allemaal positieve dingen. En dus wordt het thema van deze week ‘positief denken’. Bij tegenwind loop je achteruit, dan heb je tenminste de wind in de rug. Als een brug openstaat heb je een fijne rustpauze. Bij een rood stoplicht ook. Een blaar aan je linker voet doet geen pijn aan je rechter voet. Positief denken.
Maar wat is dat moeilijk wanneer Sietze me halverwege de afsluitdijk vertelt dat Jack heeft gebeld. Hij is op weg naar huis. Het enige positieve daaraan is dat hij is ontslagen uit het ziekenhuis maar verder kan ik hier helemaal niets positiefs aan bedenken. Mijn maatje zal er deze week niet bijzijn en dat is een grote teleurstelling. Ik loop alleen verder, die tranen op mijn wangen komen niet door de wind …….
We halen Egbert in, hij heeft krampaanvallen en is genoodzaakt om stukken te wandelen. Even kan hij aanhaken maar laat zich later weer terugzakken. Maar in Den Helder is hij er weer, als een duveltje uit een doosje.
Alle lopers zijn voor de Bruinvisch in Den Helder. De boot had geen wind en kon dus niet zeilen. Geen wind???
’s Avonds maken we voor het eerst kennis met de kookkunsten van Belinda. Dat zit wel goed voor de komende week.
Na het eten varen we naar Texel en daar kunnen we douchen.
{b}30-5-2010, Vlieland, 35 km{eb}
Vlielanddag. Hermandag.
Omdat de weersverwachting erg slecht is varen we ’s morgens door naar Vlieland. We zullen dus niet op Texel lopen. Herman is geboren en getogen op Vlieland en dus beslissen we unaniem dat hij ons rond zal leiden en de mooie plekjes laat zien. Een K&C loopje dus. De afstand zal ongeveer 35 km zijn. Ik ben er niet rouwig om dat de afstand wat korter is dan oorspronkelijk de bedoeling was. Bij het opstaan voel ik me niet erg happy. Toch een terugslag van voorgaande dagen, vermoed ik. Na het ontbijt duik ik dus weer mijn kooi in om eerst een fijn uurtje te piekeren en daarna in slaap te vallen. Ik heb geen zin om vrolijk te gaan doen terwijl ik me niet zo voel. Vanmiddag ben ik er weer, nu even niet.
’s Middags lopen we met z’n allen door het dorp, struinen door de duinen en zwoegen over het prachtige strand van Vlieland. Ik voel me weer langzaam opknappen. Bij de verzorging gaan we er eens goed voor zitten. Zo lang dat Sietze heel subtiel vraagt of wij wel weten waarom we hier zijn? Euh?? Om te lopen!
Op de terugweg over het strand hebben we een flinke meewind, zo hard dat mijn knieholtes gezandstraald worden.
{b}31-5-2010, Terschelling, 55 km {eb}
Na het ontbijt zeilen we naar Terschelling. Alles wat los staat in de boot wordt vastgezet en schipper Cees waarschuwt ons: ga niet rondlopen, blijf op de schotten zitten en toon vooral geen eigen initiatief! Blijf dan maar eens positief denken. Een beetje angstig zitten we met z’n allen in onze reddingsvesten op de schotten. De zee is een beetje ruig volgens Cees. Ik wil niet weten wat erg ruig is. Bij aankomst op Terschelling blijken alle boeken uit de boekenkast te zijn gevallen maar gelukkig is niemand zeeziek geworden.
De route van vandaag bevat voor elk wat wils: dijk, bos, strand, heide en duinen. Net als voorgaande dagen loop ik met Renske, Ernst Jan en Egbert. Maar ons echtpaar duikt ineens achter een stapel stenen om een grote boodschap te doen. Dus gaan Egbert en ik met z’n tweeën verder. Later komt daar Herman bij en nog later laat Egbert zich met alweer kramp terugzakken.
Lex loopt vandaag verkeerd. Ik niet, ik heb Herman. Herman kent de weg hier op zijn duimpje. Dus als Herman zegt dat we links moeten, gaan we links. Als Herman zegt dat we een klein paadje in moeten, doe ik dat zonder pardon. En zo komen we al binnen 5½ uur weer terug bij de Bruinvisch. Ons toppertje Egbert laat zien dat hij zijn titel waard is en komt een paar minuten na ons aan.
Het lopen ging heerlijk. Het aan boord gaan kost me meer moeite. De boot ligt een ½ meter van de kade en 2 meter dieper. Na 55 km lopen heb ik niet zoveel oriëntatie meer dat ik soepeltjes aan boord kan springen maar gelukkig zijn er voldoende mensen die me helpen. Later wordt een loopplank neergelegd. Toch wel handig.
De douche van vandaag is geen succes. Mijn eerste poging om te douchen mislukt, er komt geen spat water uit. Dus weer aankleden en een tweede douche proberen. Voor slechts 1 euro krijg ik een wisselbad: koud-lauw-ijskoud. Gelukkig is het een klein piesstraaltje zodat ik grotendeels droog blijf.
Ik heb een beetje pijn aan mijn onderbeen, precies bij de overgang enkel-voet. Drukpijn door mijn kousen? Morgen ga ik het zonder kousen proberen. Blaren heb ik nog niet. Positief denken.
’s Avonds zeilen we richting Ameland onder een prachtige zonsondergang. Aan het eind van de Boschplaat gaan we voor anker, morgen gaan we verder.
{b}1-6-2010: Ameland, 40 km{eb}
I.v.m. het tij is het niet mogelijk om een volledige ronde om Ameland te lopen dus maken we een ¾ rondje. De Bruinvisch zal op het Oerd droog komen te liggen. Daar zullen we ook de nacht door gaan brengen.
Sietze en Richard kunnen het laatste stuk niet fietsen dus huren ze fietsen die ze 12 km voor het eindpunt zullen achterlaten. Die laatste 12 km zullen ze dan wandelen.
Het parcours is vandaag weer lekker gevarieerd met een stuk dijk, schelpenpad, strand en het laatste stukje is wad. Tot onze enkels in het water naar de boot waden. Lex en Peter waren er eerder en die liepen tot hun knieën in het water.
Onderweg trakteert Richard ons op een softijsje. Daar gaan we eens goed voor zitten. Op het laatste stukje strand krijg ik wel veel last van mijn onderbeen. Eigenlijk moet ik mijn veters nog losser doen maar dan ben ik bang dat ik mijn schoen kwijtraak. Ook mijn linkerknie laat vandaag van zich spreken. Belachelijk, ik heb nog geen 200 km gelopen en nu begint het al te kraken. Watje!
Op het wad is natuurlijk geen douche aanwezig maar schipper Cees kan alles. Hij fabriceert een douche op het dek. Met warm water!
{b}2-6-2010: Schiermonnikoog, 31 km{eb}
Vannacht ben ik heel even wakker geworden van de deining. De tjalk dreef weer. Volgens Sietze is er een hoop herrie geweest, alsof de boot in tweeën werd gesplitst. Dat ik dat niet gehoord heb?
Omdat het het broedseizoen is kunnen we op Schiermonnikoog maar een klein rondje lopen van zo’n 21 km. Dat vinden we wel erg kort en dus lopen de meesten van ons nog een extra stuk over het strand. Alleen Jos en Kees blijven achter. Zij nemen een Hertog Jan Grand Prestige (omdat het zo’n mooie naam is) en appeltaart. Wij willen naar strandpaal 12 lopen en dan weer terug. Alleen is er geen paal te zien. Wel een zeehondje op het strand. Ik heb altijd al een wild zeehondje van dichtbij willen zien. Jammer dat het beestje dood is.
Renske vindt drie ballonnen op het strand. We binden ze aan onze gordel, vandaag zijn wij de hazen.
Mijn been voel ik vandaag nauwelijks, mijn knie wel. Maar ik heb nog steeds geen blaren.
Met het veer gaan we naar Lauwersoog, waar de Bruinvisch al op ons ligt te wachten.
{b}3-6-2010: Lauwersoog-Birdaard, 49 km{eb}
Vandaag weer een ultra etappe. De mooiste van de hele week, zal later blijken. De Bruinvisch vaart met ons mee. Bijna dan, de boot kan afsnijden en vaart over het Lauwersmeer. Wij lopen er omheen.
Herman heeft een zware dag. Hij is verkouden geworden en heeft last van de warmte. Zegt hij….maar eigenlijk wil hij zo lang mogelijk genieten van deze prachtige dag.
Egbert, Renske, Ernst Jan en ik lopen het grootste gedeelte weer samen. Kletsen, genieten en foto’s maken. Onderweg staat een kraampje met ijs. Voor 1 euro mag je zelf een ijsje uit de diepvries pakken. Lekker en ook nog handig om mijn knie mee te koelen. Die knie voel ik voornamelijk als ik op een scheve weg loop. We hebben deze week erg veel scheve wegen. Maar dat is dus eigenlijk een geruststelling. Straks als ik weer thuis ben kan ik dat goed vermijden en dan zal het wel overgaan. Niks dus om me zorgen om te maken. Het is nu alleen eventjes lastig. Mijn onderbeen houdt zich goed en blaren heb ik ook niet. Positief denken.
Vlak voor Dokkum halen we de boot in. Een vrolijk weerzien met de opvarenden. Dokkum is een mooie stad, hier wandelen we doorheen.
Voor we het weten arriveren we al in Birdaard. Ontvangst met bier en chips van Peter en een ontzettend lekkere douche. Wat een fantastische dag. Van genieten word je niet moe.
De gehele dag hebben we al zin in appeltaart dus wanneer Renske en ik erachter komen dat Birdaard een bakker heeft gaan we daar 4 appeltaarten halen. Belinda maakt zich zorgen dat we dan ’s avonds geen honger meer hebben. Humor!
Het Captains diner gaat erin als koek, tot op de laatste rijstkorrel.
{b}4-6-2010: Birdaard-Harlingen, 49 km{eb}
Waaraan herken je een deelnemer aan het Rondje Waddenzee? Aan de verbrande kuiten.
Vandaag weer 49 km, voornamelijk over de dijk. Pal in de zon, met de wind mee. Warm! Kunnen die kuiten nog eens extra bijbruinen. Het eerste stuk loopt de groep dichtbij elkaar. Behalve Peter, die neemt een andere weg. We zien hem op de dijk pas terug.
Op de dijk kom ik weer met Egbert, Renske en Ernst Jan te lopen. Drie debutanten in een meerdaagse. Wat hebben ze het goed gedaan. Die drie mogen echt geweldig trots op zichzelf zijn.
Midden op de dijk is er een emotioneel moment wanneer daar de ouders van Renske staan. Totaal onverwacht voor haar. En ook bij de finish zullen ze staan. Prachtig om die mensen trots te zien zijn op hun dochter en schoonzoon. En terecht!
Egbert ruikt vlak voor Harlingen de stal en gaat er vandoor. Wij lopen met z’n drieën hetzelfde tempo door. Ik ben er wel blij mee, mijn voet zwabbert nu een beetje. Tijd om er mee op te houden, tijd voor een paar rustdagen. Het is mooi geweest.
Na nog een gezamenlijk drankje is het tijd om afscheid te nemen. Heel bijzonder hoe een groep van 18 mensen in één week zo naar elkaar toe kan groeien en samen een geweldige week kan hebben. Ik heb ervan genoten, ondanks het slechte begin.
Met Jack gaat het gelukkig goed. Volgende maand gaan we samen naar de MUM. Positief denken!
{b}Jannet Lange{eb}
http://jannetlooptlang.punt.nl
Inmiddels zijn op de site http://www.pieterrogpad.nl alle links naar de vele foto’s te vinden. Voor de liefhebbers: het opstarten van de Kromhout-motor is te zien op http://picasaweb.google.nl/nummer114/1Zaterdag?feat=directlink#5479737455244726610
Op de Pieter-ROG-pad site staat onderaan ook een overzicht van de uitslagen.
De schatting van 300 tot 400 km in 7 dagen is heel goed uitgekomen: het werd uiteindelijk 68-35-55-40-31-49-49 km, in totaal 327 km.
Hier nog een filmpje van de Kromhout met zijn mooie geluid :
En een rapportage over schip en schipper Cees Dekker: