De om de twee jaar georganiseerde Zestig van Texel werd een nieuwe uitdaging voor me. Ik was niet alleen want ruim 900 medelopers (een kleine 400 ultralopers en ruim 500 estafettelopers) hadden het zelfde plan om op Paasmaandag naar Nederlands populairste ultraloop te komen. Luc Krotwaar wilde er bouwen aan zijn ultraloop carrière in aanloop naar de 100km. Nog nooit vertoefde ik op het eiland maar kende wel de mooie verhalen van o.a. Jan Knippenberg, “Lopen is een manier van reizen”, over het lopen aldaar. We worden deze keer extra beloond want de organisatie meldde dat het hoogtij is en dat er in het mulle duinzand genoten mag worden. Ook de hoge temperatuur, op deze late Pasen, zal een spelbreker worden.
Een extra uitdaging vormde het lijstje Texel-leeftijdsrecords dat eind december op Ultraned gepubliceerd werd: https://www.ultraned.org/n_item/f5187.php
Met name interesseerden die van mijn eigen categorie, de M60: 1. 5.09.13 Lex de Boer 2009, 2. 5.12.16 Theo van Vliet 2003, 3. 5.25.38 Koos Rademaker 2009.
Han Frenken met verzorger (Breur) Leon Roumen en Henry Okkersen zijn mijn Limburgse medebroeders in de strijd waar ik samen naar het Noord-Hollandse eiland mee reis. Het wordt een lange wedstrijddag want ik vertrek om 4:30uur richting Den Helder waar de veerboot moet worden genomen richting eiland. Na de 60km voettocht om het eiland willen we nog de zelfde dag in het diepe zuiden belanden. Extra lang maakt de reis het feit dat ik nog eerst uit de Ardennen zal komen. Ik verwacht dat er geen Texelse schaapjes nodig zijn om vervolgens na terugkomst goed te kunnen slapen.
{b}D-Day{eb}
Na ruim drie en een half uur rijden dwars door een ontwakend Nederland arriveren we mooi op tijd om de boot van 8:30uur te nemen. De mistslierten zijn opgetrokken en het laatste uur waren er kleurrijken bloemenvelden in een opkomende zon. Het belooft een mooie Paasmaandag te worden. Op de veerboot, die ons aan vooroorlogse prijs (retour €2,50) overzet, zijn enkel hardlopers en supporters met fiets. Het Ultraloopwereldje van Nederland en België geeft massaal acte de présence en ik zie veel bekende gezichten. Het startpunt van De Zestig is direct bij de haven en er is nog ruim tijd voor omkleden en babbel met lopers en organisator Martien Baars. Om 10:35uur worden we weggeschoten door de Burgemeester van Texel.
De eerste km’s gaan over verharde wegen en fietspaden om de Mokbaai tot het duingebied. We komen nog 120km ultralopers tegen die vannacht in het donker zijn vertrokken en na het keerpunt dezelfde route terug om het eiland mogen lopen. In vergelijking met hun is mijn uitdaging voor vandaag nog maar peanuts.
Al vrij snel komen we via een onverhard pad op het zand van de Hors waar het echte werk gaat beginnen. Na 3 km woestijn komen we pas bij het strand waar door het opkomende hoogwater nauwelijks een stukje hard zand te vinden is. Het blijft zoeken naar de optimale route in de buurt van het water zonder natte voeten te krijgen. Een vergeefse strijd want in no-time is me de opkomende zee te snel af en spoelt er klotsend zeewater en zand in de schoenen. Ik loop samen met Erik van der Velden. Hij is bewoner van Texel en komt op het zand erg goed uit de voeten. Het km’s lang langs de vloedlijn lopen met een been laag bij het water en het andere been hoger op het mulle zand geeft het gevoel of er beenlengte verschil is. Ook leuk voor de lopers, zijn de vele zandkastelen, kuilen, spelende kinderen, honden en zonnende toeristen op onze route waardoor er uitwijkmanoeuvres moeten worden gemaakt(10km in 0:48uur).
{b}Het koele bos en nog meer strandkuilen{eb}
Na 12km gaat de route van het strand over de duinen naar bosrijk gebied. Hier is het heerlijk koel maar dat geluk is tijdelijk. De meeste lopers hebben op de verharde paden hun eigen fietser met verzorging. Zelf doe ik het minimalistisch zonder energiegels of drankbel, enkel het gouden Magisch Magieblokje is mijn metgezel (15km in 1:13uur). Vanaf km 17 gaat het weer over het strand (20km in 1:37uur) langs De Koog. Voorbij die badplaats verlaten we het strand bij paal 21 en gaat het weer over de duinen waar geklommen mag worden . De zon is nu een extra tegenstander, zeker omdat ik zonder begeleidende fietser afhankelijk ben van de drankposten voor wat afkoeling (25km in 2:00uur). Ik heb inmiddels de nodige 120km lopers ingehaald en ook van de 60km lopers passeer ik er steeds meer (30km in 2:24uur).
In de verte zie ik de vuurtoren op het noordelijkste punt van het eiland. De route slingert midden door het duingebied en is heuvelachtig met nauwelijks wind, dus erg warm. Hier sneuvelen koppen. Eén van de grote mannen die ik nu passeer is Marc Papanikitas, zo te zien gaat hij uitstappen en ik wens hem sterkte (35km in 2:46uur). Na De Cocksdorp lopen we aan de oostkant van het eiland richting zuiden. Hier geen zandstrand maar een fietspad op een asfalt-dijktalud en de koperen ploert vol in het gezicht (40km in 3:09uur). Het marathonpunt van deze slijtageslag gaat voorbij in 3:17uur.
{b}Warme helletocht{eb}
Voor me en achter me zie ik geen lopers of fietsers. Juist als ik me afvraag of ik wel goed loop, zie ik voor Oost het 45km punt (3:32uur). Via een lusje in Oosterend gaat de route terug richting Waddenzee (50km in 4:00uur). Vermoeidheid van het vroege opstaan en gebrek aan duurvermogen hebben me de laatste 5km geremd en maakt het nu een warme helletocht. Door hamstringmalheur waren er dit jaar geen aansprekende duurlopen (1* langer dan 3uur) en de man met de hamer ligt op de loer. Het magieblokje is mijn enige redmiddel.
Door met mezelf in overleg te gaan en me voor te houden dat met elke stap het einde nadert kom ik door de dip en kan weer vaart maken, Oudeschild (55km in 4:22uur). Nu wordt het aftellen en de organisatie heeft vanaf hier elke km aangegeven. Ik loop in 8e positie verneem ik. Alle 120km lopers op één na heb ik ingehaald. Die ene loper op de 120 km die ik niet gezien heb is natuurlijk Nederlands top-ultraloper en uiteindelijke winnaar Jan-Albert Lantink, een klasse apart, respect.
De finishlocatie bij Den Burg is al vanaf een afstand zichtbaar. Er zit nog een heuveltje op het laatste stuk maar dat mag de looppret niet drukken. Ondanks zomerse temperaturen en andere elementen ging het rondje om het eiland van 60km in 4:47:14. Tevreden kijk ik naar het Parcoursrecord M60 en 8e plaats algemeen.
Luc Krotwaar wint zijn eerste ultra in 4:14:08. Met een vaas bier van 1liter in zijn hand vraagt hij aan me of hij nu Ultraloper is, mooi van de Witte Keniaan. Het werd een lange dag, vertrokken uit het zuiden om 4:30uur en weer terug in Maastricht om 23:30uur.
De benen zijn herstellende maar “Het Lopertje”, op houten plank in eilandvorm, dat ik als categorie-winnaar kreeg, is de reis minder goed bekomen en moet het met een been minder doen.
Jo Schoonbroodt
htp://www.jogger.tk
(jo.schoonbroodt