Toen bij mij op Tweede Paasdag om 5 uur de wekker ging, besefte ik mij terdege dat de lopers van de 120 km al onderweg waren. Zelf heb ik zo’n vroege start altijd als heel prettig ervaren. In de tachtiger jaren startte de RUN van Winschoten om 5 uur ‘s ochtends en zijn we zelfs wel eens met nachtvorst begonnen. In deze tijden van global warming is zo’n vroege start zeker een voordeel, want dan loop je in ieder geval de eerste helft nog in de relatieve koelte. Ik carpool samen met Huib Nieborg en Jaap Vis naar Texel. Met Huib ben ik in 1988 nog eens samen met Ede Staal (PR 7.56.42) naar Torhout gereden. Dat is alweer 23 jaar geleden besef ik mij, ik word oud! Huib heeft vroeger samen met Jaap Vis bij Peter Stein getraind en was zelf een goed hardloper die Texel 2 keer heeft gelopen. Hij heeft officieus de beste tijd staan op de laatste etappe van 15 km op Texel, die hij binnen het uur liep. Hij fietst ook samen met Jaap in een fietsclub en weet me te vertellen dat Jaap niet alleen een ‘aardige’ zestig van Texel kan lopen, maar ook onbetamelijk hard kan fietsen. De combinatie fietsen/triathlon is sowieso een goede, zoals ook later op deze dag zou blijken. Jaap Vis en Huib Nieborg fietsen vandaag mee met respectievelijk de nummer 2 bij de mannen en de nummer 1 bij de vrouwen. Ikzelf mag het eerste deel van de dag mee met fotograaf Erik van Echten om later op de dag te helpen bij het opvangen van de lopers bij de finish.
Op Texel aangekomen word ik meteen ingezet als tijdelijk verkeersregelaar. De 120 km lopers komen langs en ik zie o.a. Jan Nabuurs langskomen. Daarna ga ik samen met Erik van Echten op pad voor de eerste fotoshoot van de 60 km op de Hors. Op de weg daar naar toe komen we de staartlopers op de 120 km tegen die nog niet halverwege zijn: Erwin Borrias, Léonie van den Haak samen met Richard van der Klis, Sharon Gayter, Luc de Jaeger-Braet, Hans Jurriaans, Henk Geilen en Marco Stijnman als allerlaatste. Henk en bij mijn weten ook Marco zijn bij 60 km gestopt. We rijden mee in een oldtimer Landrover van Ruud die gymleraar is op de middelbare school in Den Burg. We vinden een fotogeniek plekje en wachten de lopers op. We staan op de overgang van het hele mulle stuk door de zandduintjes, naar het vlakke stuk. De bandensporen die Ruud net met zijn Landrover gemaakt heeft worden door de meeste lopers dankbaar gebruikt. Voordat de meute 60 km lopers langskomt, komen eerst nog de 120 km lopers Jan Nabuurs (negende), Ernst Daniel (tiende), Giel Joziasse (elfde), Ron Bakker (twaalfde), Piet Abma (dertiende), Ronny Samuel (veertiende), Erwin Borrias (vijftiende) en net voor de koplopers van de 60 uit John Bouwens (zestiende). Bij de 60 km komen Mark Papanikitas en Luc Krotwaar als eersten langs, gevolgd door Mark Vanderlinden, Pascal van Norden, Aart Peter Baan, met daarachter een groepje met Jan van der Marel, Elbert Voogt, Olivier Jacques en Pieter Mans. Ronnie Duinkerken volgt kort daarop. Bij de vrouwen loopt Anita Joziasse een paar meter voor Annette Voets, met daarachter in een mannengroepje Inge Smit en Chantal van der Geest. Op plek 5 Petra Domhof, gevolgd door Marjolein Bil, Marit Janse en daarachter Hermina van Dijk, Gerry Visser en Majet Spoelder. Het ligt allemaal nog dicht bijelkaar en het stuk wat volgt is nog zwaar. Ook de overige 120 km lopers komen langs, die hun eigen tempo lopen maar wel steun kunnen vinden bij de langzamere 60 km lopers. In volgorde komen Niko Adam, Sharon Gayter, Léonie van den Haak en Richard van der Klis, Mik Borsten, Luc de Jaeger-Braet en Hans Jurriaans langs. Henk Geilen en Marco Stijnman zijn op de 60 km gestopt.
We besluiten om een stuk verder op het parcours te kijken op het eind van het eerste strandstuk, maar als we daar zijn zijn de koplopers van de mannenwedstrijd er al langs. Bij de vrouwen zien we Anita Joziasse als eerste langskomen, gevolgd door Chantal van der Geest, Annete Voets, Marjolein Bil, Petra Domhof, Inge Smit en Hermina van Dijk. De verschillen zijn groter geworden er loopt een kilometerslang lint langs zee. Het is vloed aan het worden en dat betekent dat het beloopbare stuk langs zee maar heel smal is. Bovendien helt het stuk behoorlijk. Het is leuk om te zien hoe de lopers hun weg kiezen. Sommige lopers kiezen hun geheel eigen weg en lopen niet langs zee, maar over de bandensporen en schelpenbanken, of juist door de zee. Op de heenreis naar Texel had Jaap Vis al gezegd dat hij altijd zijn eigen weg kiest en zich niet laat leiden door de route die de anderen kiezen. Door de goede lijnen te kiezen kan je energie sparen en tijd winnen. Als zo’n beetje alle lopers langs zijn gekomen besluit Erik om met zijn eigen auto naar de Waddenzeekant te gaan om daar de volgende reeks foto’s te maken. Als je die foto’s bekijkt (http://www.een-foto.nl/) kan je ook mooi het verloop van de wedstrijd bekijken.
Ik rij met Ruud naar de verzorgingspost in de Nederlanden. Ook daar zijn de koplopers van de 60 en 120 km al langsgekomen, maar ik zie wel een loper als Pat Leysen die later vierde werd op de 120 km. En ik zie Marjolein Bil langskomen die voor mij verrassend voorin de wedstrijd loopt. Ik had haar niet als kanshebster staan omdat ik ‘slechts’ een marathon van 3.31 van haar had gevonden. Niet goed gezocht dus, want ze werd een paar weken voor de zestig van Texel zevende vrouw in de 50 km lange Eco Trail de Paris in een veld van 250 vrouwen. Bovendien doet ze aan triathlon, toersnowboarden, alpinisme, sportklimmen, wedstrijdzwemmen, waterpolo en skiën. Een all-round sportster dus met een prima mentaliteit. Het is te hopen dat deze 25-jarige studente Diergeneeskunde in de toekomst ook ultrawedstrijden blijft lopen. Ze is lid van triathlon vereniging Hellas, waar ook winnares Chantal van der Geest lid van is. Het pad met houtsnippers richting de verzorgingspost in de Nederlanden is droog en zanderig en in het duin is het behoorlijk heet. Op de verzorgingspost valt me op dat nogal wat lopers weinig tijd nemen om te drinken. Veel lopers pakken maar 1 bekertje. Lees het verslag van Mark de Boer (Vijf-twaalf) er eens op na. Een goede verzorging kost misschien wat tijd, maar betaalt zich later dubbel en dwars uit.
Gezien de tijd word ik door Ruud naar de finish in Den Burg gebracht waar ik zal gaan helpen bij de opvang van de lopers. Ik tref daar Jaap Vis die pech met zijn fiets kreeg. Dat zal je met lopen niet gebeuren! De eerste loper die binnenkomt is Jan Albert Lantink die binnenkomt in een gezien de zware omstandigheden mooie 9.43.02. Na zijn finish gaat hij er eens lekker bij zitten en neemt uitgebreid de tijd voor zijn interview. Een loper met een enorme inzet, maar ook een nuchtere, reeële benadering van het ultralopen. Een reclame voor het ultralopen! De volgende die binnenkomt is Luc Krotwaar die de 60 km wint in 4.14.08. Ook Luc gaat er lekker voor zitten bij zijn interview en neemt alle tijd om de vragen te beantwoorden. Hij vertelt dat hij ontdekt heeft dat je bij ultralopen een dip kan overwinnen, waar je dan bij een marathon gezien bent. Luc is een aanwinst voor het ultralopen. Wat we niet moeten doen is nu heel veel druk op hem leggen met de verwachting dat hij de ‘redder’ van het Nederlandse ultralopen is. We moeten hem de kans geven om in zijn eigen tempo het ultralopen te leren beheersen en dan kunnen we heel veel aan hem hebben. Op de tweede plaats komt een verrassend fit ogende Pascal van Norden binnen in 4.16.33 voor Olivier Jacques (4.18.27) die zijn krachten goed heeft ingedeeld. Vierde wordt Pieter Mans die een moedige poging had gedaan om de wedstrijd naar zich toe te trekken, maar moed wordt niet altijd beloond. Hij schreef daarover zelf een verslag wat op Ultraned staat. Hij blijft Jan van der Marel die vijfde wordt net voor. Op grote afstand van Jan Albert Lantink worden de Belgen Peter Palmans (10.49.55) en Geert Stynen (10.52.10) tweede en derde op de 120 km. Beide zijn goede lopers die graag in Nederland lopen. Het wordt steeds drukker bij de finish. Omdat het zo warm is besluiten wij om direct achter de finish stoelen neer te zetten waar lopers even kunnen zitten en de lopers direct na de finish drinken aan te bieden. Bij de dames komt Chantal van der Geest als eerste over de streep in 5.33.39, gevolgd door clubgenote Marjolein Bil in 5.44.40 en Hermina van Dijk in 5.55.36. Een verrassend podium, maar ik laat mij altijd graag verrassen. Loopsters als Anita Joziasse, Annette Voets, Inge Smit en Petra Domhof hebben wel geprobeerd om de wedstrijd naar zich toe te trekken maar dat is niet gelukt. Petra stapte na ca 30 km uit met een oude blessure. De zware omstandigheden waren in het voordeel van trailloopsters als Chantal, Marjolein en Martine die vierde werd. Martine Hofstede was een van de weinige lopers/loopsters die een negatieve split wist te lopen, net als Mark de Boer. Bij de dames op de 120 kilometer weet Sharon Gayter (12.24.03) Léonie van den Haak (12.30.35) nipt voor te blijven. Een knappe prestatie van Sharon als je bedenkt dat ze net 2 weken geleden een 6-daagse beeindigde waarin ze 750 km liep. Voor dames een zelden gelopen afstand! Maar ook van Léonie is dit een puike prestatie. Wat een lef en doorzettingsvermogen heeft ze, en dat zijn goede eigenschappen voor een ultraloopster. De kansen om de Spartathlon in 2012 uit te lopen zijn met de ervaring in deze 120 km voor haar weer een stuk dichterbij gekomen.
Ondanks dat er dit jaar veel uitvallers zijn is het aan de finish hard werken om alle lopers en loopsters goed op te vangen en van drinken te voorzien. Ik word daarbij geholpen door Sanna, de dochter van Mark de Boer. Ik zie veel bekenden, maar ze zien mij niet allemaal. Logisch als je als loper net redelijk kapot over de finish komt en daar iemand staat die je niet op die plek verwacht. Bovendien hebben veel lopers familie en vrienden achter de finish staan, waarmee het bereiken van de finish gevierd moet worden. Het is wat dat betreft leuk dat sommigen helemaal uit hun dak gaan. Dat levert soms hele mooie en emotionele momenten op. Ik denk daarbij aan de finish van Léonie van den Haak/John Bouwens en aan die van Luc de Jaeger-Braet. Niet alleen topprestaties zoals die van Jan Albert maken onze sport mooi.
Direct na het sluiten van de finish moet ik helaas weer richting huis. Er wacht ons nog een lange reis terug naar het verre noorden. Ik heb een prachtige dag meegemaakt. We mogen in Nederland trots zijn op wedstrijden als Limburgs Zwaarste, Texel/JKM en Winschoten. Of ik nu meehelp of zelf loop, ik krijg er altijd een kick van en ben er na afloop nog dagen mee bezig. Dat ik niet de enige ben blijkt wel uit de stortvloed van verslagen die op de diverse sites, waaronder Ultraned, staan.
Henri Thunnissen