{b}{i}„Niemand hatte die Absicht, 100 Meilen zu laufen“{ei}{eb}. Dat stond in de uitnodiging om deel te nemen aan de 100 mijl van Berlijn en dat was dezelfde boodschap waarmee de Berlijnse Muur destijds in een zodanige omvang geplaatst was. Dus niet alleen dwars door Berlijn maar ook door omringende gebieden met een totale lengte van 161 km.
In het kader van het 50 jarige bestaan van de muur was er afgelopen weekend 20/21 augustus een eenmalige loop georganiseerd door een groep ultralopers. En wat voor een loop!
Ontzettend goed verzorgd, leuke mensen en tot mijn verbazing een overwegend groen parcours vooral door de natuur met erg veel bossen.
Er lagen overal nog veel kransen en bloemstukken van de herdenking. En er waren veel beelden, monumenten en andere herinneringen aan de muur en aan de beleving daarvan.
.
Ik heb het eerste stuk met mijn Spaanse loopmaatje Jesus gelopen, hoewel hij eigenlijk een beetje te hard ging naar mijn idee. Ik heb hem een paar keer afgeremd, maar hij had er zin in en voelde zich in topvorm. Ergens bij 65 km leek de energie bij hem ineens op, ik ben nog even bij een post bij hem gebleven, we hebben samen stukken gewandeld maar toen zei hij zelf dat ik maar door moest gaan en dat vond ik ook wel een goed idee. Om na 65 km al te gaan wandelen als je nog 100 km moet…
Maar hij heeft zich later goed herpakt en is toch keurig gefinisht.
Bij 32 km maakte ik al een flinke smak in het bos maar gelukkig had ik slechts een geschaafde knie en elleboog. Jesus vroeg aan de Rode Kruismensen, die braaf op de fiets voor ons uit fietste, weer even pauze namen en ons dan weer voorbij fietsten, of ze iets hadden om te ontsmetten of een pleister. Maar dat hadden ze niet. Het was ons een raadsel wat ze dan wel in hun grote volle fietstassen hadden…
Ik heb genoten van de paleizen in Potzdam, de grote tuinen, het meer waar we heel veel kilometers langs liepen en waar ook een lekker windje stond. Het was prachtig zomers weer, een paar uurtjes zelfs behoorlijk heet maar rond 17.00 begon het al weer wat af te koelen.
De posten waren allemaal zeer uitgebreid ingericht met brood, beleg, biscuitjes, wafels, dropjes, wijngums, bouillon, gekookte aardappels, koffie, diverse soorten sap, cola en lekker veel fruit. Alle posten werden bemand door ultralopers en die waren allemaal erg enthousiast en behulpzaam, wat een erg leuke en ontspannen sfeer gaf.
Ik heb elke post uitgebreid kunnen eten en drinken en daar ook echt de tijd voor genomen. Ik wilde graag finishen en vond de tijd niet belangrijk. Ik heb onderweg gezellig lopen kletsen met wat Duitsers, Australiërs, een Fransman en Jesus uiteraard. Op het laatst gooide ik alle talen door elkaar en kwamen er alleen nog maar zinnen in een combinatie van talen uit.
Eén Duitser liep op zooltjes, vastgemaakt door enkel veters om zijn enkel, onvoorstelbaar dat hij daarmee zo’n eind kon lopen, hij verteld dat hij marathons meestal op blote voeten loopt. En dat door die pikdonkere bossen met veel stenen en kuilen en daar waar ik weer een keer languit ging, sprintte hij me vrolijk en in een stevig tempo zo met die blote voeten op een enkel zooltje voorbij. En altijd weer even een praatje maken en een grapje. Hij blijkt de organisator te wezen van de 2 daagse Chiemsee-Ultramarathon, dus dat contact voor een volgende mooie loop is gelegd!
De sfeer was heel bijzonder en vriendschappelijk.
En wat is dan mooier dan dat twee Duitsers, de ene uit voormalig Oost- en de andere uit voormalig West-Berlijn gebroederlijk samen het hele stuk hebben gelopen en samen de loop gewonnen hebben?!
De laatste post werd door twee Vlamingen bemand en dat was wel erg gezellig en makkelijk om even in het Nederlands naar de laatste stukken route te kunnen vragen. De organisatie had helaas veel problemen gehad omdat de route markeringen weggehaald waren door mensen die daar misschien lol in hadden….Buiten de stad was de markering perfect aangegeven, daar was erg veel moeite voor gedaan.
In het donkere bos was het moeilijker zichtbaar, wellicht ook omdat mijn koplamp lager schijnt dan die van veel anderen en ik daardoor markeringen miste of al wandelend met mijn hoofd omhoog moest zoeken en dan ook uitkijken om niet te struikelen. We hadden ook een routebeschrijving op papier mee gekregen, maar eer je die uit je buidel had gehaald, en in het donker wist waar je was, en dan inmiddels niet weer struikelen omdat je niet naar de grond kijkt maar op je routebeschrijving…
Ik ben 9 maal verdwaald tijdens de uren dat het donker was. Gelukkig was de tijdslimiet ruim dus ik kon alles op mijn gemak doen.
Ik ben na 22.45 uur lopen met een geweldige ontvangst het stadion binnen gekomen, als 26ste deelnemer, als 5de dame en als 1ste in de leeftijdscategorie.
We kregen een prachtig functioneel t-shirt met een afbeelding waarop een loper door en langs een muur loopt en daaronder de tekst {b}{i}„Niemand hatte die Absicht, 100 Meilen zu laufen“{ei}{eb}.
Tijdens de prijsuitreiking op het einde van de zondagochtend werden alle 78 finishers gehuldigd!
Een prachtige ervaring zo mijn eerste 100 Engelse mijl.
Els Annegarn
De uitslag van de Mauerweglauf is via http://www.100meilen.de/ergebnisse/zwischenzeiten/ te vinden op ‘Ergebnisse’