Zaterdag 1 oktober; het is zomer in Nederland. Een mooie dag om naar het strand te gaan. Laat ik toch het geluk hebben dat ik vandaag ga starten bij de Kustmarathon en een kilometer of acht over het strand mag lopen! Ik had het niet beter kunnen plannen!!!
Het zal warm worden vandaag, 27 tot 28 graden, maar daar maak ik me geen zorgen om. Warm of koud ik kom altijd vooruit.
Vanwege een te verwachte verkeersdrukte van strandgangers richting de Zeeuwse kust en de afgesloten Vlaketunnel vertrekken wij, Elly en ik, Ralph en buurman Alex, om 08.30 uur vanuit Empel naar Burgh-Haamstede. Ruim op tijd arriveren wij in Burgh-Haamstede. We hebben alle tijd om de mountainbikers te zien finishen (leuk) en een kopje koffie op een terras te drinken. Het is 10.00 uur, maar voor de gefinishte mountainbikers die op het terras zitten is het geen probleem om op dit tijdstip enkele glazen Leffe bier en een groot stuk gebak naar binnen weg te werken. Tsja, zo komen ze nooit van die vette pens af. Het is maar goed dat de wielershirts goed meerekken, want anders hebben velen van hen een probleem.
Het is de 3e maal dat ik van start ga in Zeeland. In 2009 liep ik mijn 1e Kustmarathon als training voor het NK Marathon in Amsterdam. Dat was een fantastische ervaring met die windkracht 8 tot 9. Vorig jaar was de Kustmarathon mijn hoofddoel van het najaar. In een prima vorm stond ik aan de start, maar helaas had ik fysieke problemen aan mijn rug. Al enkele weken voor de marathon had ik rugklachten, maar ik heb ze genegeerd. Dom, dom, dom, want tijdens de marathon schoot het op de Neeltje Jans verschrikkelijk in mijn rug. Met veel pijn en moeite bereikte ik Elly die bij de Banjaard stond. Thuis gekomen begon een langdurige “looppauze”. Eind december mocht ik weer een beetje joggen en in maart heb ik weer mijn eerste wedstrijd(je) kunnen lopen.
Vandaag loop ik de wedstrijd, gelijk als in 2009, als training voor de marathon van Amsterdam. Het is na mijn deelname aan De 30 van Amsterdam Noord (3e), 50 van Winschoten (1e), 30 km Beekse Marathon mijn laatste test in een wedstrijd voor het NK Marathon in Amsterdam.
Ik loop de Kustmarathon als training, maar ik mag van Luc wel een beetje tempo maken. Zijn advies is om in zone 2 te lopen; 4.05/4.10 per kilometer. Vanwege het onstuimige karakter van het parcours, zullen de kilometertijden niet mijn controlemaatstaf zijn. Ik ga op intensiteit / gevoel lopen. De kilometer laptime op mijn klokje staat uit.
Nadat we ons bij de auto omgekleed hebben, wandelen Alex en ik via de overdekte promenade van de Albert Heijn naar de start. Na 10 minuten te hebben losgelopen, gaan we het startvak in. Ik ontmoet daar vele bekenden, zoals de sympathieke Belg Jan Hendrickx. Jan is altijd goed voor een podiumplaats in Zeeland. Ook praat ik even met Marc Papanikitas. Ik ken Marc niet persoonlijk, nooit ontmoet, maar dit jaar ben ik een beetje aan het snuffelen aan de ultraloopwereld en daar is zijn naam alom bekend.
Nadat de kerkklokken 12 maal hebben geslagen mogen we weg. De eerste 100 meter zit ik opgesloten, maar vanaf dan heb ik ruimte om te lopen. Vooraan vormen zich gelijk enkele groepen en ik loop gelijk op met enkele lopers die volgens mij veel te snel starten. Na 500 meter loop ik alleen. Voor me zie ik twee groepen; een 1e groep van ongeveer 6 man en een 2e groep van een man of 20. Op het moment dat ik richting het strand loop vertelt een toeschouwer dat ik 28e lig. De positie is niet belangrijk vandaag, want ik loop als training in zone 2, maar een goede klassering is altijd mooi.
Ik heb al snel het juiste loopgevoel te pakken, het weer is zomers, er is veel enthousiast publiek, dus wat wil ik nog meer!
Op het strand in de richting van de Neeltje Jans haal ik de eerste lopers in. Op de Neeltje Jans loop ik nog steeds solo. Best wel prettig, want in een groepje loop je niet altijd je eigen gewenste tempo en vanwege de windstilte is het lopen in een groepje niet nodig vandaag. Op de Neeltje Jans zie ik diverse lopers van de 2e groep er af dwarrelen en stuk voor stuk raap ik ze op.
De 1e groep is niet meer te zien, maar mijn achterstand op groep 2 wordt steeds kleiner. De organisatie heeft dit jaar goede afspraken gemaakt met de brug-sluiswachter, want de brug is dicht. Vorig jaar stond de brug open toen ik passeerde.
Na het verlaten van de Neeltje Jans loop ik via de Banjaard naar Vrouwenpolder. Op dit punt komt een loper van achteren opzetten, die mij gaat inhalen. Het is Remy Vasseur. Een en al rust uitstralend is hij in opmars richting de kopgroep. Zijn begeleiders houden hem goed op de hoogte van de achterstand op de kopgroep. Remy heeft alles onder controle. Bij de verzorgingspost neemt hij even de tijd om te drinken, neemt nog een flesje water aan van zijn begeleider en versnelt weer.
Op de dijk Richting Vrouwenpolder, 19 km, loop ik nog steeds heerlijk. Ik loop beheerst in een tempo van ongeveer 4.05 minuut per km, controlerend, niet forcerend, soms temporiserend en genietend van het uitzicht en het enthousiaste publiek.
Op 200 meter voor de strandopgang bij Vrouwenpolder krijg ik een flesje sportdrank van Ralph en Elly. Op het toch wel lange stuk strand zijn geen verzorgingsposten en met deze warmte is dat een te lange periode zonder drank. Vanaf dit punt gaat de Kustmarathon ook beginnen. De eerste 19 kilometers gaan hoofdzakelijk, op een stukje bospad en strand na, over verharde wegen.
Het is laag water en dat is gunstig. Het stuk vanaf de dijk tot aan de kustlijn is lang, valt tegen, maar langs de kustlijn is het goed lopen. Vooraf was ik bevreesd voor hinder van de strandgangers, maar van hen geen enkele last. Ze liggen niet op het harde gedeelte van het strand waar ik loop en ze moedigen mij met veel enthousiasme aan. Uiteraard hoor ik weer de opmerking “u loopt hard voor uw leeftijd, meneer” (is goed bedoeld, hoop ik).
Het halvemarathon-punt passeer ik in 1.25.45. Ik heb geen eindtijd in gedachten, maar mijn streeftijd is wel een eindtijd van ongeveer drie uur. Met het toch wel zware tweede gedeelte van deze marathon nog voor de boeg zal een tijd onder de drie uur niet eenvoudig worden. Op het strand haal ik weer een man of 4 in en volgens de toeschouwers lig ik op plaats 16. Dat schiet dus lekker op. Zal een Top 10 plaats lukken?
Halverwege het strand begrijp ik de opmerking van Jos op ’t Hoog, want hij zei voor de start dat de eerste van ons die bij het naaktstrand was zijn broek moet uittrekken. Ik zie opeens allemaal (dikke) blote billen voor me; we passeren het naaktstrand. Gezien de lichaamsvormen voor mij een reden om het tempo op te schroeven…….Wegwezen hier!
Ook krijg ik nog te maken met een Duitser die met zijn zoontje achter mij aan gaat hollen om te zien hoelang ze het bij kunnen houden. Helaas te lang (een meter of 300). Juist op met moment dat ik iets van aufrotten wil roepen, capituleren zij en leggen zich ten ruste in een kuil. Bij Oostkapelle mag ik het strand af. De weg het strand af is pittig, Ik doe rustig aan, zodat ik niet verzuur.
Na het nemen van een drankje bij de verzorgingspost ga ik de duinen in richting Domburg. Ik loop nog steeds lekker, maar het parcours is pittig. Het is klimmen en dalen, klimmen en dalen. Na het passeren van Domburg krijg ik het (te) zwaar.
Om mijn (goede) deelname aan Amsterdam niet onmogelijk te maken gooi ik het tempo omlaag. Ik pak een tempo dat ik zonder te forceren goed kan lopen. Dit is een snelheid van ongeveer 4.40 per km. Deze drastische verlaging in snelheid zal er waarschijnlijk voor zorgen dat een heel peloton over mij heen zal komen; jammer, dat moet dan maar, maar ik train hier voor Amsterdam.
Volgens het ruim aanwezige en enthousiaste publiek, lig ik op de 10e plaats. Na een kilometer of drie komen de eerste 2 lopers mij inhalen; ik zak naar de 12e plaats. Ik hoop dat niet al te veel lopers mij nog voorbij gaan. Gelukkig is dat ook zo. Tot aan de finish moeten er enkele steile klimmen genomen worden en bovenaan de klim heb ik de mogelijkheid om in het achterland te kijken en daar is niemand te zien! Er zijn dus meer lopers die terug moeten in snelheid. Ik heb een goed loopgevoel, het gaat niet hard, maar ik loop lekker.
Bij het beklimmen van de trap op 38 km zie ik in de verte een loper voor mij lopen. Ik ben weer aan het inhalen! Bovenaan de trap gekomen zegt een toeschouwer dat er niemand in het achterland te zien is, en dat ik alle tijd heb om een ijsje te kopen. Dit soort opmerkingen kan ik waarderen en met een brede glimlach vervolg ik mijn weg naar Zoutelande. Op het laatste stukje strand bij Zoutelande loop ik snel in op de loper voor me. Hij, Alwin Vermeulen, heeft mij gezien en zorgt er voor dat ik het gat niet dicht krijg.
Tijdens het nemen van de steile trap in Zoutelande, 41,5 km, krijg ik een kippenvelmoment. Rijen dik met toeschouwers schreeuwen mij omhoog de trap op met op de achtergrond een enthousiaste doedelzakspeler; fantastisch!
Boven op de dijk gekomen zie ik beneden mij de finish liggen; daar moet ik zijn! Op het laatste stukje dijk zie ik opeens nog een loper voor me, Ronnie Duinkerken. In de laatste 300 meter liggen we met drie lopers bij elkaar, Alwin Vermeulen, Ronnie Duinkerken en ik. Maar spannend wordt het niet meer in deze laatste meters. Alwin en ik lopen in deze volgorde de met kramp te maken hebbende Ronnie voorbij. Ik finish als 11e in een tijd van 3.04.38 uur.
Het lopen in de finishstraat leverde mij ook weer een kippenvelmoment op; zo mooi!
Ik heb weer genoten in Zeeland. Een prima organisatie; super-vrijwilligers (zeer enthousiast; zij begrijpen hoe een sporter denkt), mooi parcours, en een meelevend publiek!
In de tent hebben we gewacht op de binnenkomst van Alex. En die komt fris over de finish in 3.29.56. Alex is ook tevreden en heeft ook genoten van de wedstrijd. Ons vrolijke gevoel verdwijnt al snel, als we tot driemaal toe een brancard met een niet goed geworden loper voorbij zien komen. Dit is niet leuk om te zien.
Met een tas vol met Zeeuwse bolussen van de plaatselijke bakker gaan we naar huis. Elly twijfelt nog of ik prijs heb in de categorie 45+, maar er is nergens een uitslagenlijst te zien waarop ik het kan controleren. Ik heb ook geen seintje van de organisatie gehad dat ik prijs heb gelopen. En om te wachten tot de prijsuitreiking om 20.00 uur ’s avonds is ook wat. Voor mijn idee ben ik 5e of 6e geworden. Twee lopers van mijn categorie zijn, zeker weten, voor mij geëindigd en ik zag nog meer oudere lopers voor mij lopen die volgens mij ook 45+ zijn.
Niet dus, want toen ik thuis met een pizza en een blikje bier op de bank zat, kreeg ik een sms-je van Alex dat ik terug moest naar Zeeland, omdat ik 3e ben geworden.
Toch maar niet terug gegaan. Maar ik weet zeker dat ik die felbegeerde Zeeuwse Kei nog in mijn bezit krijg.
Het was weer een mooie wedstrijd in Zeeland. Op naar Amsterdam!
Arie van Houwelingen
(arie.van.houwelingen
http://arievanhouwelingen.blogspot.com/2011/10/kustmarathon-marathon-zeeland-2011.html (met foto’s van o.a. Bjorn Paree)