Nederlanders zijn een volk van reizigers. Dat is al zo sinds de tijd van de Gouden Eeuw en het zal er wel mee te maken hebben dat we in ons laaglandje snel last van natte voeten krijgen. Daarom zijn limburgers volgens mij ook honkvaster, die hoeven niet zo nodig weg!
Daar waar we vroeger met de boot gingen, hebben we tegenwoordig auto’s en zelfs vliegtuigen tot onze beschikking. Dat brengt de wereld dichterbij en ik maak er dan ook graag gebruik van. Er moet wel een doel aan vast zitten, dus wat is er leuker dan een buitenlandse marathon of ultra uitzoeken. Met collega’s van AV Haarlemmermeer heb ik al meerdere buitenlandse evenementen bezocht: natuurlijk de klassiekers Jungfrau en Monschau, maar ook Remscheid, Belfast, Dubai en twee weken geleden nog Berlijn.
Albert (Meijer) van AVH is bezig “landen” te verzamelen en Engeland had hij nog niet. Omdat we Londen te groot vinden hadden we bedacht dat Liverpool wellicht een leuke loop kon zijn. Deze marathon is in de ’80-er jaren meermaals gehouden, maar voor het laatst in 1992 en het werd nu weer eens ge-organiseerd. Liverpool is een leuke stad! We verwachtten een oude industriestad: grauw, druk en altijd regen. Dit bleek helemaal niet het geval te zijn. Er zijn de afgelopen decennia veel oude gebouwen opgeknapt en nieuwe gebouwen bij gezet. Aan de oevers van de Mersey staan de fraaie Liver Buildings: statige kantoorpanden waar vandaan vroeger de stoomschepen naar Amerika vertrokken. Daarnaast moderne architectuur met musea (gratis toegankelijk, fraai neer gezette tentoonstellingen en mooi uitzicht) en appartementen-complexen, vergelijkbaar met de Docklands in Londen.
De binnenstad herbergt een enorm winkelcentrum, Liverpool One, met de gebruikelijke kleding- en schoenenzaken. Weinig tot geen sportzaken. Overal in de stad wordt je geconfronteerd met de Beatles, FC Liverpool (leuke rondleiding in het stadion) en natuurlijks de pubs op elke hoek van de straat.
We kwamen echter natuurlijk voor de marathon! Georganiseerd door Alan Rothwell, een loper met zelf 42 marathons op zijn naam, dus hij weet wat lopers willen! Na aanmelding kregen we een startnummer en een gids thuis gestuurd, met alle informatie er in. Er zouden zo’n 12.000 aanmeldingen zijn en er waren geen andere afstanden dan de marathon. Het bleek inderdaad goed georganiseerd: op een paar plekken in de stad kon je een trein- of buskaartje kopen (5 pond) om naar de start te komen. Er bleken slechts weinig buitenlandse lopers te zijn en dan nog meest uit Wales, Ierland of Schotland. Er was een groot startgebied in Birkenhead-park, op de westelijke oever van de Mersey. Tentjes om te verkleden, het leger om de tassen te verzamelen en naar de finish te brengen en voldoende toiletten. Er werd gestart in startvakken, ingedeeld per half uur, met een limiet-tijd van zes uur. De meeste lopers bleken “blauw of groen” te zijn, met richttijden boven de 4 en 5 uur. Er liepen enkele verklede figuren rond. Opvallend was dat bijna iedereen voor “charity” liep, al dan niet georganiseerd.
De start liet helaas erg lang op zich wachten, omdat de politie het parcours nog niet vrij had gegeven en we gingen pas ruim 50 minuten later van start dan de bedoeling was!!!! Gelukkig bleek dit het enige minpunt in de organisatie. Na een rondje park ging het naar het noorden en als snel bleek dat er werkelijk geen enkele meter vlak parcours was: glooiende straten met een “elevation” variërend tussen de -150 en + 200 feet (- 50 en + 70 meter). Het ging echter of omhoog, of omlaag, zodat je benen weinig herstel kregen. Op 6 mile (alles werd in miles aangegeven, dus om een schema te lopen moet je even rekenen) was een keerpunt en gingen we over de promenade langs de Mersey terug zuidwaarts. Helaas pal tegenwind, maar wel een mooi uitzicht. Het bleek de hele marathon droog te blijven, dus de lucht was helder. Na 11 mile doken we de Queensway Tunnel in: met in- en uitloop een hoogteverschil van + 30 meter naar – 50 meter en maar liefst bijna 3 mile onder de grond!!!!
Bij het uitkomen van de tunnel enorm veel volk op de been: met trommels, fluitjes, gejoel en confetti stonden ze iedereen toe te schreeuwen. Dit enthousiasme bleek het hele stadscentrum lang zo te zijn, we liepen er 2 mile door heen. Daarna een lange klim van 1,5 mile richting de zuidkant van de stad. De wegen waren allemaal ruim afgezet en de ondergrond was vrijwel alles asfalt. Daar hadden we geen klagen over. Tussen 17 en 24 mile veel geslinger in Sefton Park en Princess Park waar de herfst al goed waarneembaar was. Dat gold helaas ook voor de benen! Het laatste stuk had nog een lekkere afdaling van ruim een mile en tenslotte een finish op de docks met Beatle muziek en veel publiek (“Come on dear / love, you can do it!”). Na de finish een uitloopstraat met eten, drinken, medaille, t-shirt, goodiebag en kledingtassen: prima geregeld!
Wat is er verder over de Run te vertellen? Veel (na 20 mile zelfs op elke mile) verzorgingsposten met water (flesjes), Aquarius, gel en natuurlijk thee. Er zitten meerdere stukken in waar je elkaar tegenkomt en het viel op bij mijn finish (3.35) dat er nog erg veel lopers de andere kant op gingen: die zaten toen nog op 15 mile. Uiteindelijk bleken er ruim 8.500 lopers gestart te zijn, 5.193 gefinisht (binnen de 7.15 uur!!!), zaten er nog zo’n 365 voor me en had de winnaar een tijd van 2.34.
Conclusie: Liverpool: een leuke stad voor een weekeindje weg, een leuke marathon met een mooi, maar zwaar parcours!
Ton Aker
(t.aker
Zie http://www.runliverpoolmarathon.co.uk/
De 2e editie is op zondag 14 oktober 2012