Na dit weekend mag ik het hardop zeggen : ‘ Ik ben een junior Ultra Trail Loper ‘ !!
De afgelopen maanden stonden in het teken van mijn eerste Ultra Trail, de KILL50. Een 50 mijl trail door de bossen bij Hildesheim, een gebied ten zuiden van Hannover. Een kleinschalig georganiseerde tocht met maximaal zo’n 50-60 deelnemers. O ja, tussendoor wel meer dan 2000 hoogtemeters. En het allermooiste ? Alleen maar in het donker lopen want de start is om 18:00 uur !
Zaterdag tegen de middag in de auto gestapt en na een ruime 3 uur rijden arriveer ik bij het kleine sportcomplex en ontmoet ik eindelijk de organisator Michael Neumann. Vooraf al een hele mailwisseling gehad over de KiLL. Wat overigens staat voor Kein Idyllischer Landschafts Lauf. Dat voorspelt veel goeds 😉 Aangezien ik wat aan de vroege kant ben zie ik alle ultra trail kanjers binnenlopen. Waaronder de enige andere Nederlander, Ferry van der Ent. Om 17:00 uur is de briefing waarin kort wordt uitgelegd wat de ‘mogelijke’ probleempunten zijn, de route kort uitgelegd en gevraagd of iedereen de verplichte spullen (nooddeken, kompas etc.) bij zich heeft. Dan is het omkleden geblazen. Als junior een mooi moment om eens wat expertise op te doen. Iedereen is even vriendelijk en laat alle snufjes zien. De mooiste hoofdlampen met accupacks, GPS apparatuur en ultra schoenen. Ik ga mijn sinterklaasverlanglijstje nog even aanpassen 😉
17:59. Een minuut stilte voor alle (ultra)lopers die het laatste jaar zijn gestorven. En daarna, hoofdlampen aan en starten maar. Het lopersveld beweegt zich richting het bos en valt al snel uiteen in een aantal groepen. Meteen is het navigeren geblazen en even wennen aan de duisternis met weinig oriëntatiepunten. Ik loop snel in een groepje van 5-6 lopers en loop al kletsend lekker mee. Al snel komen de eerste heuvels en we genieten van het uitzicht van een allerlei lampjes die al bewegend de berg op gaan. We genieten er zo van dat we een afslagje missen en 500 meter te ver lopen. Blijven opletten dus..
De route is uitgezet met kleine reflectoren. Voor 85% zijn die er ook maar op een groot aantal plekken echter niet. Dus kaartlezen of GPS in de gaten houden. Ik kom in kontakt met loper Armin en vanaf kilometer 10 lopen we de hele KiLL samen. Hij leest de kaart, ik mijn GPS en samen komen we er wel uit. Er sluiten zich nog twee lopers aan, Antje en Bernd. Met z’n vieren lopen we, genietend van, de trail. De eerste echte klim dient zich aan en we besluiten te wandelen. Het blijkt dat ik goed bergop kan wandelen want ik loop snel uit op de rest. Boven weer even op elkaar wachten en we gaan weer verder.
Na 25 km komen we op de verzorgingspost waar een aantal vrijwilligers ons compleet in de watten legt. Alles is aanwezig (zelfs bier). Onze waterzakken worden gevuld, eten aangevuld en na zo’n 15 minuten vertrekken we voor het tweede deel. Dit leek me vooraf het zwaarste deel. En dat klopt 😉 In totaal 5 lange beklimmingen proberen ons te slopen. Maar dat lukt ze niet !! Het tempo gaat natuurlijk wel wat naar beneden door deze bergjes maar na 6:30 uur zijn we weer bij de verzorgingspost (kilometer 50).
Ik voel me nog zeer goed en loop nog steeds makkelijk. Dit geeft hoop voor de komende 30. Eerst weer wat eten en drinken, water aanvullen en tegen 00:50 vertrekken we voor het derde stuk, 30 kilometer tot de finish. Ferry van der Ent sluit zich bij ‘ons clubje’ aan. Zeer sterk want na een km of 8 viel hij, verloor wat spullen en liep hij nog even terug om zijn bidon te zoeken. Met z’n vijven verdwijnen we weer in het bos. Ik kom zelf wat lastig op gang en km 50 tot 55 gaan niet echt lekker. Maar daarna begin ik weer warm te draaien en loop ik heerlijk. Na weer eens een pittige klim kijken we uit over een aantal Duitse dorpjes, allemaal lichtjes onder in het dal, PRACHTIG !!
En verder gaan we weer. De wind trekt wat aan maar het is nog steeds aangenaam. Opeens een kreet achter me. We stoppen en zien Ferry liggen. Het valt mee (zegt hij) en we lopen verder. Ik loop op kop en volg mijn GPS blindelings. Met gevolg dat we in een aantal bramenstruiken klem zitten. Vreemd. Blijkt de weg 8 meter verderop te liggen, blijft lastig navigeren in het donker… Armin, onze Duitse navigator, heeft het zwaar en Ferry en ik blijven hem motiveren. Hij wil graag wandelen bij elke hoogtemeter maar ‘ die blode Hollander’ blijven doorlopen. Hij volgt gehoorzaam.
De laatste tien kilometer gaan we wat versnellen over prachtige singletrails en om 05:11 uur bereik ik samen met Ferry en Armin de finish !!
Raoul Huisman