Valkenbergrun; verslag van een supporter.
Zondag 13 mei; valkenbergrun in Breda, 6 uurs-loop, ultraloop.
Zelf ben ik een loper die na een aantal marathons wellicht eens een ultraloop wil proberen. Aangezien ik vorige week zelf de Maasmarathon heb gelopen, en daarom dit weekend geen wedstrijd in de planning had, was de Valkenbergrun een mooie gelegenheid om een een kijkje te gaan nemen bij een ultraloop, dicht bij mijn eigen woonplaats (Bergen op Zoom) en stralend weer op de koop toe. Wat wil een mens nog meer !!
Op zaterdagavond van ultraned een deelnemerslijst uitgedraaid, zodat ik op zondagmorgen goed voorbereid op weg kon naar Breda. Om 8 uur opgestaan, ongeveer dit moment zal het startschot hebben geklonken in het Valkenbergpark. Broodje en een mok koffie en op weg naar het station. De zon zorgt reeds voor een aangename temperatuur.
Ongeveer kwart voor 10 arriveer ik in het Valkenbergpark. De bikkels van de ultraloop draaien reeds een kleine 2 uur hun rondjes in het park. Ik wandel een rondje over het parcours, een mooie ronde van ongeveer 1250 meter.op sommige stukken lichtjes golvend. Een prima parcours, denk ik bij mezelf. Ogenschijnlijk rustig ontspannen draaien de mannen en vrouwen hun rondjes. Sommige in een zeer soepele stijl, anderen wat minder soepel.
Wat me ook opviel is de saamhorigheid onder het ultravolk. iets dat wellicht door de kleine ronde en de duur van de wedstrijd (6 uur) versterkt wordt. Veel lopers op de kunnen nog wat leren van de sfeer en kameraadschap onder de ultra mannen en vrouwen !.
het valt me ook op dat ultralopers een positieve instelling hebben en zeker niet snel uitstappen. Karakterbijters, dat zijn het. Zo zie ik op een gegeven moment een ultraloper languit op een bankje hangen. Lijstje er bij, “nummer 24, Hans Nieuwenhuijse”, lees ik.
Ondanks dat het blijkbaar niet zo lekker draait, zit Hans niet bij de pakken neer, en blijft goed gemutst. Na een tijdje staat hij weer op en vervolgt zijn tocht, en in het vervolg van de wedstrijd zie ik dat hij zijn rondjes blijft draaien. Klasse Hans !!! (als ik zo vrij mag zijn)
Na een uur of vier gaan de inspanningen doorwegen. Veel atleten lassen een wandelpauze in, om vervolgens toch weer hun weg te vervolgen. Mijn respect voor deze kanjers groeit deze dag nog meer.
In het laatste uur wordt de strijd bij de mannen toch nog spannend, Lucien Taelman loopt sterk in op Ivan Horsten. Op een gegeven moment is de voorsprong mnder dan een ronde, terwijl die geloof ik 4 ronden is geweest. Uiteindelijk beslecht Ivan Horsten de 6 uur in zijn voordeel.
Ook bij de dames is de strijd spannend. Twee dames (volgens mijn lijstje Jacqueline Sellink en Prisca Vis) lopen dicht bij elkaar, en blijven ook in het laatste uur (schijnbaar)
soepel hun rondes lopen.
Iets na 2 uur in de middag; een luide hoorn klinkt door het Valkenbergpark, die het einde van de wedstrijd betekent. de lopers stoppen op hun plaats, en hun nummer wordt op de grond gekrijt waar ze gestopt zijn.
Van deze kant wil ik alle lopers die de 6 uur hebben gelopen van harte feliciteren met hun resultaat. Klasse!!!, mannen en vrouwen !!!!!.
Na het aanschouwen van deze wedstrijd weet ik het zeker, dit ga ik ook eens proberen, maar dan wel in een “koelere” wedstrijd. Wellicht de “Fat ass fifty” in december of de zes uren in Stein, maart volgend jaar. Ik zal er na mijn najaarsmarathon een besluit over nemen en dan zien jullie me wel terug, in een of andere ultraloop.
Tot dan !!!!!!,
Jean-Antoin van de Rijzen
jeanvdrijzen@planet.nl