Van 15 tot en met 18 maart 2012 waren wij te gast aan het Balatonmeer in Hongarije. Daar vond de eerste lustrumeditie plaats van deze etappeloop over 4 dagen. Het evenement in dit sobere land, waar respect nog een deugd is, was tot in de puntjes georganiseerd. Zónder dat je daarbij het idee kreeg dat je in een dwangbuis bivakkeerde! Het ging er ontspannen aan toe en bij alle vragen, over welk klein detail ook, werd zorgvuldig naar een antwoord gezocht. Het enige wat de lopers zelf moesten doen, was lopen! Dat deden we 195,4 kilometer onder een stralend blauwe hemel. Al vanaf de start in Siófok konden we profiteren van een vroeg voorjaar. Dat geeft de ambiance natuurlijk wel een extra impuls. Dat was ook nodig, want ook het natuurschoon in Hongarije is sober te noemen. Het is duidelijk dat niet veel overheidsgeld gaat naar het onderhouden van openbaar groen. Met de bomen nog in de winterstand en de tuintjes niet tot het laatste blaadje aangeharkt, droeg dat bij aan die sobere sfeer.
Bedenk daarbij dat het gemiddelde inkomen van Jan Modaal (ook wel Henk en Ingrid) per maand tussen de € 300 en € 500 ligt, dan kun je je voorstellen dat er maar mondjesmaat geïnvesteerd wordt in modeaccessoires op sportgebied: geen modieuze zonnebrillen en een Garmin blijkt ineens ook minder noodzakelijk… Ze zeggen daar: de benen moeten het doen! De maaltijden in de door de organisatie besproken hotels, waren toereikend en het ontbijt zonder meer royaal. Maar een biertje bij de warme maaltijd is voor de meeste Hongaren al een flinke uitgave en dus werd er vooral water gedronken. Wij waren ons er terdege van bewust dat we in onze handjes mogen klappen dat onze wieg in een ‘rijk’ land heeft gestaan.
De sfeer onderweg bij de 4 etappes (die varieerden van 43,6 tot 52,9 km) was grandioos. Er waren veel volgers per auto, fiets of zelfs op skeelers. Iedereen moedigt elkaar aan: hajra hajra! Persoonlijk vond ik het jammer dat 99,9% van de ondergrond verhard was met voornamelijk asfalt en dat er nauwelijks hoogtemeters waren. Er zullen echter ongetwijfeld lopers zijn die hun neus ophalen voor trails en bergop lopen en daarom had de organisatie waarschijnlijk ook niet te klagen over belangstelling! Pluspunt was wel dat een groot gedeelte over fietspaden ging en wáár auto’s op de route mochten, pasten de bestuurders steevast hun tempo en rijstijl aan aan de omstandigheden. De verzorgingsposten lagen steeds om de 5 tot 7 km en waren rijkelijk voorzien van gevarieerde voeding en drankjes. Niks te klagen!
Bij de finish kon de loper dagelijks een fijn herstelpakket in ontvangst nemen: meerdere flesjes sportdrank, chocoladereep, banaan, etc. Door de organisatie werden voldoende masseurs ingezet om het herstel te bevorderen en van hun diensten kon gratis gebruik worden gemaakt.
Veel lopers deden als team mee aan de Szupermaraton: met 3 tot 4 of met 2 lopers in een team werd in estafettevorm de dagetappe afgelegd. Doorgewinterde lopers met minder vrije tijd, konden inschrijven voor de halve totaalafstand en alleen op zaterdag en zondag mee rennen. Op zaterdag was het voor individuele lopers mogelijk om uitsluitend de marathonafstand af te leggen.
De begeleidende fietsers waren meer dan welkom in het geheel. ’s Ochtends fietsen zij in eerste instantie voor de lopers uit en bij de start werden zij onder luid applaus uitgeleide gedaan door de lopers. En ook bij zoveel variëteit aan loopmogelijkheden, ging steeds alles goed met rugnummers, tijdregistratie, lopers transport, fietsenstalling, etc.
Wij zijn een geweldige ervaring rijker!
Wilma Vissers – loper / Arja van den Broek – fietser