Nadat Renske en ik met Hemelvaart en de twee dagen erna respectievelijk de Westerwaldlauf en de Saar-Hunsrück Supertrail hadden gelopen, vonden we het een week later nodig om weer naar Duitsland af te reizen. Ditmaal was het de Keufelskopf Ultratrail (kortweg de K-UT) die door ons was uitgezocht om wat kilometers en hoogtemeters te kunnen maken. Deze loop die georganiseerd wordt door de Nederlander Eric Tuerlings begint en eindigt in Reichweiler beslaat 85km en 3200hm. Eric loopt rond met twee duivels hoorntjes op zijn hoofd en dat is niet voor niets. In de 4 jaar dat de loop nu bestaat is hij in staat gebleken om de loop elk jaar zwaarder en heftiger te maken dan het jaar ervoor. Na een lange autorit die door de Pinksterdrukte 2 uur langer uitvalt dan gepland, arriveren we op de plaats van bestemming. Een kampeerplek rond het voetbalveld doet denken aan de Hardloop-4 daagse in Apeldoorn, met een vergelijkbare sfeer tussen de lopers onderling. We komen een aantal bekende tegen van een week geleden en zelfs iemand die ons herkent van de Ulmer Laufnacht van 2 jaar geleden. De nacht in de tent verloopt minder soepel dan ik gewoon ben. Het voetbalveld ligt nagenoeg onder de snelweg en vanuit het dorp dreunen tot diep in de nacht de klanken van de disco door. Uiteindelijk val ik toch in slaap en om half vijf word ik vervolgens weer ruw wakker geschud door de klanken van de wekker. Leuke hobby hebben we toch.
In de voetbal kantine werken we wat broodjes en koffie naar binnen en om zes uur staan we met ongeveer 140 andere lopers klaar om van start te gaan. Binnen anderhalve kilometer hebben we het eerste obstakel al te pakken. Een onhandige natte geul voorzien van de nodige losliggende keien met daarboven bomen waar je half onderdoor moet kruipen. Het hele deelnemersveld dient te wachten tot zijn voorganger dit obstakel genomen heeft. Daarna volgt een relatief eenvoudig stuk van een kilometer of drie over een oud spoorweg tracé. Dit is een mooi vlak stuk en blijkt achteraf het enige stuk te zijn waar je over een wat langer traject kon hardlopen. Wat daarna volgde zou ik het liefst willen omschrijven als pogingen tot hardlopen. Bijzonder steil zijn de beklimmingen, hardlopen niet mogelijk. De singletracks zijn regelmatig overgroeid door bomen waar je of overheen of onderdoor moet, hardlopen niet mogelijk. Afdalingen zijn of zo steil of met zoveel korte bochten dat hardlopen niet mogelijk is. Het is dus aanzetten, wandelen, aanzetten, kruipen, aanzetten, klimmen, aanzetten en dat 85km lang. Is dit leuk om te doen? Ja ontzettend leuk zelfs. Je weet vooraf dat je hier lang over gaat doen. We hadden prachtig weer. Leuke contacten. Fraaie uitzichten. Onderweg waren er bordjes met teksten neergezet. Bij het marathon punt stond bijvoorbeeld “elke idioot kan een marathon lopen,.. het is een speciaal soort idioot die een ultramarthon loopt”. Bij km 44 stond een bordje met de tekst, “nog maar een marathonnetje te gaan”.
We hadden onze krachten goed verdeeld want in de laatste 15km hebben we nog de nodige andere lopers ingehaald. Na 83km kwamen we aan de rand van Reichweiler op de verharde weg uit. We waren al 13 uur en 50 minuten onderweg, met nog 2km te gaan dachten we zeker onder de 14 uur te blijven. Echter deze loop was door de duivel zelf georganiseerd, dus draaiden we al weer snel van de weg af naar een pad dat zo steil was dat je er met een touw omhoog moest. Daarna weer naar beneden om een paar honderd meter verder weer een pokken eind steil om hoog te gaan. Dan nog even door een steengroeve heen, een kilometer extra er bij en dan is de 14 uur verstreken terwijl de finish nog steeds niet in zicht is. Dit is nog eens mentale hardheid kweken. Denken dat je er binnen tien minuten bent en dan gewoon het dubbele aan tijd kwijt zijn. Met een zeer voldaan gevoel komen we over de finish. Daar staat een heerlijk koud biertje voor ons klaar. Deze hobby is af en toe net vakantie, maar dan met pijn.
Een paar foto’s van deze loop zijn terug te vinden onder: https://picasaweb.google.com/110381048949578904112/KeufelskopfUltratrailMei2012
Ernst Jan Vermeulen