Na twee vorige edities meegelopen te hebben, namelijk 42km en 45km besloot ik dit jaar om eens de nieuwe afstand 65 km te lopen. Om halfzes opgestaan, wat onrustig geslapen en na een ontbijt, boterhammen met banaan en choco 3 maal de grote wc bezocht (zenuwen?). Het is anderhalf uur rijden en ik wou om 8 uur ter plaatse zijn. Vertrek was voorzien om 9 uur maar, de mentaliteit kennende van onze medeburgers zou dat wel iets uitlopen. Na wekenlang sneeuw en regen verwachte ik mij terug zoals de vorige jaren aan een spekgladde trail. En wat bleek, 5km voor Hennuyeres lag er plots een laagje sneeuw die die nacht gevallen was op de bevroren ondergrond. Vertrokken bij mij thuis met temperatuur –1 en hoe verder ik reed zakte de temperatuur tot -5 bij aankomst.
Bij aankomst nr gaan halen en wat bleek, na 25km zou ieder deelnemer een stafkaart krijgen plus een 9 rittenkaartje waar er stempeltjes moesten opgezet worden. Dat had ik niet voorzien, blijkbaar stond dit op hun site maar had dit over het hoofd gezien. Dus aan de hellende vlakken van Ronqueres kregen wij individueel de nodige papieren en moesten wij gedurende 20km zelf onze weg zoeken en onderweg 9 bakens zoeken waar de stempels zich bevonden om op het kaartje te zetten. Per ontbrekende stempel zou er bij aankomst 20minuten straftijd bijgeteld worden. Al met al viel de zoektocht wel mee maar toch 1 baken gemist. Enig minpuntje vond ik dat de stafkaart in hard plastiek was en op groot formaat dus, moeilijk te plooien en zodoende moest men die 20km in de handen dragen. Daarentegen was die geplastificeerd en mocht het regenen, altijd leesbaar.
Uiteindelijk blijft het een winterse trail en met de nodige glij, val en slippartijen voegden wij na 45km terug in het parcours van de 45km. En volgens mij begon daar pas het zware werk, ongeveer een 600 lopers waren ons voorgelopen en de bospaadjes waren spekglad door de vele voetstappen dus, veel sigtseeing was er niet meer bij. Enkele maal schoen verloren,vele malen natte koude voeten maar het einde kwam in zicht. Na 8u 02min eindmeet bereikt met nog redelijke frisse benen.
Ook moet ik een pluim geven aan terug de organisatie die het toch maar verwezenlijken om telkens in winterse omstandigheden alles tot in de puntjes voor te bereiden. Ondanks de bijkomende sneeuw ‘s nachts was alles goed aangeduid, goede bevoorrading, zeer vriendelijk en er graag bij dus, een woord: chapeau. En dit allemaal voor slechts een luttele 12 euro, je moet het maar doen he! Bij huiswaarts keren, waar ik wel tegen opzie, wonen aan de kust is altijd ver rijden om aan een trail deel te nemen, was ik toch tevreden. Het was mijn langste duurloop ooit en had hem goed verteerd, geen verzuurde benen of blaren dus, het riekt naar meer.
groetjes, Thierry de Block
Noot redactie (Henri Thunnissen): Op de website van One happy jogger staat een verslag met een aantal mooie foto’s van Christophe de Potter die een goed beeld geven van deze leuke trail en ook duidelijk maken waarom Thierry en met hem vele anderen regelmatig een schoen kwijtraakten… http://onehappyjogger.com/2013/02/10/trail-des-bosses-verslag-monschau-181-dagen/ Een filmverslag is te zien op You tube, de filmmaker heeft ongeveer mijn trailcapiciteiten dus worden de mooie beelden begeleid met zwaar gehijg… http://www.youtube.com/watch?v=jEI__KXKVZI