Bron: http://frankspencer.skynetblogs.be/archive/2013/06/25/torhout-50-km-in-4u53-49-belgische-titel-voor-veerle-op-het.html
Weeral een tijdje geleden dat ik op deze blog iets geschreven heb, tijd voor een update bijgevolg. Na mijn geslaagde marathon van Antwerpen ben ik niet op mijn lauweren blijven rusten. Integendeel, het werden zelfs erg drukke (loop)-weken.
Eventjes recapituleren in een notedop :
Op 1 mei was er de traditionele trainingsloop van 50 km met drie lussen 22 – 18 – 10 km ten huize Spencer met een twintigtal sportievelingen, een hapje en een drankje en uiteraard veel leute en plezier. Het weekend van 11 en 12 mei stond volledig in het teken van het WK 24-uurslopen te Steenbergen, waar Veerle schitterde met onze nationale ploeg en een afstand van 186 km 257 meter liep (nieuw PR). Dit resulteerde in een 149e plaats overall op het Wereldkampioenschap, 61e dame van de wereld. Straffe prestatie, al zeg ik het zelf.
Zelf liep ik tussenin een drietal korte wedstrijdje in de buurt :
– 4 mei, Heule – Tinekescross voor eigen volk, 10 km in 45’38”.
– 20 mei, Kortrijk loopt, met de collega’s van het werk, 11,3 km in 51’17”.
– 29 mei “Dwars door de Zilten” te Roeselare, out of the blue, 14 km in 1u03’17”.
Kort is nu niet meteen “mijn dada”, maar in alle drie de wedstrijden kon ik toch telkens eindigen met een gemiddelde van ruim 13 km/u.
Daarna ging de riem er wat af om te taperen voor de Nacht van West-Vlaanderen te Torhout. Veerle zou er opnieuw de 100 km voor haar rekening nemen, ik zou haar hazen (of vergezellen) tijdens de eerste 50 km. Door omstandigheden werd de Nacht voor de “ultras” nu overdag gelopen, zodat we om 9u00 aan de Mast stonden met pakweg 120 atleten (71 voor de 100 km, 47 voor de 50 km).
Veerle had een ambitieus plannetje in haar hoofd gestoken en wou starten aan 10,5 km/u. Easier said than done. De omstandigheden zaten deze keer absoluut niet mee. Al vrij snel in de wedstrijd kwam de wind opzetten en begon het hard te regenen. Op de open stukken stond de in kracht toenemende wind pal op kop en dat zorgde dat het zwaar was voor de atleten. Ongetwijfeld hebben vele lopers zich verbrand in de beginfase, gezien de vele opgevers.
Wij konden echter standhouden en liepen elk rondje van 10 km in gemiddeld 58 minuten en iets. Na 4u53’49” zat mijn haasklus erop en mocht ik rap douchen en mijn fiets opspringen om de resterende 50 km mee te fietsen. Veerle liep toen als 3e Belgische na regerend kampioene Valerie Turlot en de sterk debuterende Hilde Ottevaere. Na 70 km kwam Veerle nog steeds door onder de 7 uur. Het zat nog steeds erg goed tussen de oren : een bronzen medaille op het BK-100 was mooi meegenomen.
Bij een volgende doortocht – en een fikse stortbui – hoorde ik de speaker vertellen dat er een strijd was voor Belgisch goud tussen Veerle Beernaert en Dora Vandewatere. Hoezo, “what happened ?” Ik fietste toch eventjes terug voor een woordje uitleg. Ik vernam dat Valerie Turlot uitgestapt was en dat Hilde Ottevaere weliswaar nog voorop liep, maar niet in het bezit was van een VAL-lid nummer en bijgevolg niet aangesloten was bij de Atletiekbond (VAL). Erg sneu voor haar uiteraard, maar dit stond vooraf duidelijk aangegeven in het reglement en bij het inschrijvingsformulier moest je je VAL-nummer opgeven voor deelname aan het BK. Je kan toch moeilijk Belgisch kampioen worden als je niet aangesloten bent bij de atletiekbond. Veerle betaalt elk jaar netjes haar lidgeld bij KKS (Kortrijk Sport). Nu ja, Hilde vond het blijkbaar zelf zo erg niet hoor, haar entourage was iets meer ontgoocheld. Begrijpelijk.
Met deze info en een veilige voorsprong op Dora kon en mocht niets meer mislopen. We zouden op safe spelen, nu mochten we de motor zeker niet meer opblazen. Veerle kon zelfs nog een Russische voorbijsteken en finishen in 10u19’ en werd vijfde dame overall na de Russische winnares Antropova, de Kroatische Vrajic, de Britse Hathaway en Hilde Ottevaere. Op de koop toe verbeterde ze haar PR met ruim 25 minuten.
Na een massage mocht ze het podium om voor de huldiging en de Brabançonne. Belgisch en tevens Vlaams Kampioen 100 km, wie had dat ooit voor mogelijk gehouden? Die titel, die weliswaar enigszins in de schoot geworpen werd, neemt niemand haar nog af en staat voor eeuwig en altijd op haar palmares. Veerle heeft er trouwens zelf hard voor gelopen. Blij dat ik daar toch mijn steentje toe bijgedragen heb.
Straks volgt een verdiende relax- en rustweek in Mallorca en daarna gaan we ons klaarstomen voor onze volgende afspraak, de Zes uren van Aalter op zondag 21 juli. Als ik de deelnemerslijst er eens bijhaal wordt dit ongetwijfeld weer een plezant loopfeestje. Allen daarheen!
Philippe Lagae
(philippelagae