Bron: http://frankspencer.skynetblogs.be/archive/2013/07/22/zes-uren-lopen-in-de-sauna-van-aalter-48-km-813-meter-787613.html
Zondag 21 juli stond de Zes uren van Aalter op de kalender. Aalter is trouwens de enigste zesuren-loop in België en een vaste jaarlijkse afspraak voor de ultralopers. Het is steeds een prettig weerzien met vele bekende gezichten : no stress bij de ultras voor de start. Ik had trouwens nog een eitje te pellen met die wedstrijd, want vorig jaar had ik er betonnen benen en geraakte echt geen poot vooruit met een opgave na 34 km als gevolg. Verdorie, net nu voorspelde de weerman tropische temperaturen van 30° en meer en kregen we het advies om zware inspanningen overdag te vermijden. Nu ja, zes uren lopen zou toch wel lukken zekers …
We waren al vroeg van de partij om de wagen te parkeren – kofferbak open, zodat we makkelijk aan alle gelletjes en extraatjes konden geraken. Nu ja, de organisatie had natuurlijk ook alles in overvloed voorzien, maar elke loper heeft toch graag zijn eigen vertrouwde spulletjes mee. Om 10u00 weerklonk het startschot en gingen pakweg 85 atleten van start. Ik had me voorgenomen om aan een kleine 10 km/u erg rustig te starten samen met Veerle.
Na een tiental km besloot ik om haar te laten gaan : op een marathonafstand zijn we mekaar nog waard, maar bij alles wat verder is wordt Veerle merkelijk beter. Hoe langer ze loopt, hoe beter ze wordt, bij mij is mijn kaars meestal af na ruim drie uren. Ik ben dan ook geen echte ultra, hé … Pff, het was intussen al bloedheet geworden. En er was behalve een klein stukje aan het keerpunt en op dat weggelingske halfweg nergens schaduw te bespeuren. Na een tweetal uurtjes lopen begon de warmte ondanks het vele drinken al sporen na te laten. Je zag ook steeds meer lopers een stukje wandelen. Door de vele opgaves zag je stelselmatig het peloton uitdunnen.
Ik besefte dat nog vier uren onafgebroken tempo lopen in die warme lucht-oven niet meer ging lukken en besloot om het tempo fors te laten zakken en wandelpauzes in te lassen. Op die manier kon ik de hartslag wat laten zakken en kon ik voldoende eten en drinken. Ik bereikte op die manier het marathonpunt in 5u10’. Op het einde kwam ik er zelfs terug een beetje door en toen het eindschot weerklonk kon men 48 km 813 meter opmeten, een flink stuk minder dan verhoopt, maar who cares, er komen nog voldoende gelegenheden. Veerle kan veel beter tegen de warmte en liet 56,5 km noteren.
Man, man, man, dit was loodzwaar geweest. “Zot zijn doet geen zeer”, beweert men, maar dit was toch op het randje. Maandagmorgen ben ik toch met erg stramme spieren opgestaan en mocht ik mijn fiets platleggen om erop te geraken. Ik denk dat ik een massage verdiend heb.
Proficiat aan alle deelnemers en bedankt aan de talrijke supporters met water en sponsen. Bedankt ook aan Joeri en zijn team voor de weeral perfecte organisatie. Zonnepetje af hoor!
Philippe Lagae
(philippelagae
Noot van Erik Carrette: op http://6uurvanaalter.blogspot.com is ook de link naar een blog van Koen Vansteenkiste te vinden. De complete uitslag staat op http://chronorace.blob.core.windows.net/files/9522.pdf