In Memoriam Jos Cleemput.
Jos (Jozef) heb ik in 1989 leren kennen, “de” man van de ultra.
Jos was altijd beleefd en correct, nooit geen luider woord en misschien wel te braaf voor deze wereld.
De uren dat ik met Jos aan de telefoon heb gestaan (of gezeten) zijn niet te tellen.
Daar was een reden voor, ik was zelf namelijk nog een groentje in de ultra en zijn vrouw, Angela Mertens, had al alles meegemaakt:
50 km, 6 uur, 100 km, 12 uur en 24 uur en misschien nog meer…
Een andere reden voor de vele telefoons was “het idee” van een criterium van ultralopen.
En niet zomaar een criterium, neen, een met puntentabellen al naargelang de afstand of de tijdsduur van de wedstrijd en het geslacht en de leeftijd van de loper.
Was je jong of oud, man of vrouw er was een correctie zodat eender wie kon winnen.
Via fax werden lijsten , tabellen, procenten, … verstuurd, verbeterd, herschreven …
Het was nog de tijd waar de computer geen algemeen goed was…
Maar het veel te lange verhaal eindigde uiteindelijk met de geboorte van de “Ultracup”.
Na jaren van groei onder impuls van Jos was de “cup” uitgegroeid tot een volwassen organisatie.
Jos kreeg echter gezondheidsproblemen, gaf de fakkel door en zag dat het goed was…
Toen ik hem de laatste maal belde, was zijn eerste vraag: “En hoe gaat het met de “cup”?”
Jos, je mag trots zijn, “de cup” heeft het gemaakt. Spijtig dat je de jubileumeditie (25ste) van volgend jaar niet meer zal meemaken
Bedankt voor de vele mooie jaren,
Bedankt voor alles wat je voor de ultra hebt gedaan,
Bedankt voor allen die je hebt bijgestaan tijdens je jaren als coach.
Bedankt in naam van de “Marathon- en Ultracup”
Bedankt in naam van de zeer vele cup- en ultralopers.
Bij deze onze innige deelneming aan de familie.
Jos je was een boeiend mens, ik zal je missen.
Lucien Taelman
(Bestuurslid M&U Cup)
Ik weet nog goed hoe Jos in 2003 na afloop van de 50km in Zolder naar me toe kwam om me te spreken over een Nederlandse afgevaardigde in het bestuur van de M&U Cup. We hebben in de kantine wel een uur met elkaar gesproken. Hij had mijn verslagen allemaal gelezen en daaruit geconcludeerd dat ik voldoende diplomatie in huis had om de Nederlandse organisaties warm te krijgen tot deelname aan de cup. Later hebben we samen nog uitvoerig het reglement doorgenomen. En dan de prijsuitreikingen! Hij was goed van de tongriem gesneden en het was dan ook een feest om hem de prijzen op een ludieke wijze en met veel humor te horen en zien uitreiken. De man met de actetas, daar zaten de geldbrieven in. Was men niet aanwezig dan stond hij de week erop weer met de actetas op een andere wedstrijd, want ‘wat je eerlijk verdiend hebt, daar moet je als organisatie heel respectvol en zorgzaam mee omgaan’, zei hij dan. Hij is 3 jaar jonger dan ik, wat een verlies voor zijn familie.
Vincent Schoenmakers
(ex-bestuurslid M&U Cup)
Toen Jos nog actief was in de M&U Cup, liep ik nog niet. Ik heb hem dus nooit “in actie” gezien als coach van de nationale ploeg of bezieler van de M&U Cup. Twee keer slechts heb ik hem ontmoet, toen ik bij hem thuis langsging om materiaal af te halen i.v.m. de ranglijsten van het Belgische ultralopen. Een werk dat ik van hem heb overgenomen. Het waren telkens fijne momenten waar we urenlang over het ultralopen van gedachten wisselden. Hij bleef van op afstand heel het ultragebeuren met groot enthousiasme volgen. Dat enthousiasme werkte heel inspirerend. Ik kan me dus levendig inbeelden hoe dat de jaren ervoor bij de actieve lopers ook moet gewerkt hebben. Ook nu nog zal hij het ultralopen blijven volgen en een inspiratiebron blijven, daarvan ben ik overtuigd!
Gert Mertens
(Bestuurslid M&U Cup)