Nooit zo diep in een race geraced.
In 1 zin is dat de samenvatting van bottrop.
Na 12 meter lag ik eerste, na 258 meter tweede. Tot 10km gedeeld tweede, toen derde, vanaf 25 vierde, weer derde, tweede bij 35km. Derde bij 38, vierde bij 42, vijfde na 49,6km.
37 38 39 40 als giga oplopende 10k tijden. De laatste tien in 44. Au!
Vals plat ligt me niet, ik ben een flyer – die het liefste rechtdoor loopt, de meest eenvoudige bocht vlieg ik al uit. Regen: haat ik! Modder nog meer!
Racen ben ik dol op, daarom kan ik ook met een opgeheven hoofd terugkijken op de 50k in bottrop.
Ik ging voor een pr, een dik pr zelfs maar het weer en het parcours lagen me niet, kan je opvatten als een excuus, maar smoesjes bestaan niet in de top. Het is dus een verklaring voor mijn haperde lijf. Note to myself: heuveltraining oppakken!
Koppie deed zijn ding, bij 35 liep ik in geslagen positie weg van de nummer 3 en ging nog steeds voor een snelle tijd, tegen beter weten in bleek 6k later, maar achteraf gezien ben ik blij met de strijd die ik leverde.
Is ook wat waard.
Respect voor de lopers die vandaag een pr liepen en vooral respect voor de organisatie. Duitser dan dit kan niet: heerlijk!
Thuis een kus van mevrouw romeijn en mijn zoontje van 17 maanden de medaille om zijn nek, papa glundert ondanks de vijfde plaats en beroerde tijd.
Over 111 dagen kom ik terug, stukje verder Duitsland in, 5 rondjes van tien.
Ik weiger om die 3:11 in 2014 ook nog achter mijn naam te hebben.
Just keep running!
Jeroen Romeijn