Ja en daar sta je dan ‘s morgens om negen uur aan de start van de halve JKM. Een beetje dubbel gevoel erbij om 2 redenen, had eerst ingeschreven voor de hele, maar omgezet naar de halve omdat ik over 3 weken weer een 67 km. wedstrijd heb en omdat er privé nogal wat gebeurd is.
Maar daar gaat de toeter en moeten we aan de bak. Hoe is hier de route aangeven vraag ik aan een andere loper, gewoon de zee links houden tot de finish , zegt hij. De eerste kilometers over het strand is het nog fris en waait het vrij stevig op kop. Ik loop samen met Jacques en praten wat over koetjes en kalfjes. Al snel blijkt dat we op kop lopen. De eerste 125 lopers worden langzaam ingehaald, de bikkels zijn al vanaf 00:00 uur bezig en hebben er al heel wat ellende opzitten, wind, regen en kou. We moedigen ze natuurlijk allemaal aan en vragen of het nog een beetje gaat, wat niet altijd helemaal zo is.
Ik begin langzaam warm te worden, bedankt Anita voor je kledingadvies en daar is de eerste drinkpost, beetje drinken en even later de sanitaire stop en door, nog steeds samen met Jacques op naar de tweede. Het strand wordt een beetje harder en de wind valt nu wel mee, naar de tweede post ga ik mezelf al afvragen wie straks die schoenen moet krijgen als we zo finishen, maar het is nog ver. Inderdaad na post 3 valt er een gaatje ik zie het aan de schaduw naast mij, er is niemand meer. Ondertussen is het al best druk op het strand wat weer de nodige afleiding geeft en daardoor is de laatste post al weer snel in zicht, nou op naar de laatste kilometers. Het beste is er nu wel vanaf en als een echt duurloopje voelt het niet meer aan, ook de wind begint weer wat lastiger te worden, maar oké het zijn de laatste kilometers dus het mag wat zeer gaan doen.
Het laatste stukje strand zie ik een paar fietsers op de dijk mij tegemoet komen en ik weet dus dat het niet echt ver meer kan zijn, alleen de wind is nu echt lastig en de eerste dijk overgang mag ik mooi voorbij lopen, poep in het Engels denk ik, het is nog verder dan ik dacht, maar de fietsers zeggen daar bij die man mag je de dijk over. Gelukkig eindelijk wind mee en wat is het gelijk warm. Ik zeg tegen de fietsers dat ik over de finish gelijk een potje zal gaan janken.
Inderdaad zodra ik er ben schiet ik vol en mevrouw Knippenberg moet heel even geduld hebben met feliciteren, na de nodige felicitaties zie ik Endy, de croq man zitten, ik ga erbij zitten en we schieten allebei vol emoties, mooi hoor we hebben gelijk een band voor het leven.
Nog even dit de schoenen zijn dus voor mij, ha, ha
Organisatie is echt super allemaal vriendelijk en behulpzaam, echt super bedankt.
Ook respect voor de 125 lopers want dat is toch een echt rot eind alleen al om er aan te durven beginnen!
Jan Muller