Voor de start is het ‘petje op of petje af’ zoals destijds in het t.v.-sportprogramma Holland Sport het geval was. Ik besluit dat het petje af wordt. Een verkeerde inschatting maar des te meer het bewijs dat het K.N.M.I. er regelmatig naast zit. Het zou bewolkt worden gedurende de loop van de middag. Nou de zon schijnt lekker op de dijk en op de hoofden van de lopers. Met circa 80 marathon lopers (waarvan er 60 finishen, tenminste als alle 80 zijn gestart) starten we om 11.15 uur bij het gemaal Gewande.
Ik ben wederom prettig verbaasd over de schoenen van Endy. Ik zeg tegen hem dat je er lekker mee onder de douche kan staan. Zijn plan, eindtijd 3,5 uur, slaagt op een paar minuten. Een prima prestatie. Mijn plan is er niet maar sowieso geen 3,5 uur omdat dit echt te hard is. Gewoon vertrekken en ‘kiek’n woar het schip strandt’ (eventueel vertalen via google). Deze deelname doet me denken aan een billboard van de a.s. Zwarte Cross ‘no ratio today’. Niet dat ik iets met de Zwarte Cross heb maar deze slogan spreekt me in het algemeen wel aan. Het past bij cowboys. In een iets minder langzaam tempo start ik vandaag. Elke kilometer wordt aangegeven. De eerste aanduiding ‘nog 41,195 km’ waarbij je het woordje ‘nog’ op verschillende manieren kan interpreteren naarmate de marathon vordert.
We lopen niet geheel onverwachts over de dijken langs de Maas door mooie, gezellige dorpjes. In het begin liggen schapen en lammetjes al herkauwend langs een maisveld te kijken waar we mee bezig zijn. Ik ben jaloers op ze. De Maasdijk Marathon is een marathon wars van hectiek, commercie, lekker Brabants. Bourgondisch waarbij de plaatselijke bevolking van allerlei dorpjes je prettig ondersteunen. Zo af en toe een verversingspost welke niet aan de organisatie toebehoort maar waarbij de bevolking ons prima support verstrekt middels water. Water drinken we ontkomen er sowieso vandaag niet aan omdat de zon vel schijnt. Zo af en toe is ie weg maar na afloop is mijn kale hoofd te vergelijken met een overrijpe tomaat.
Hoe verloopt de marathon? Nou eerlijk gezegd tot vijfentwintig kilometer prima alhoewel ik het vervolg van deze loop al kan invullen op het 25 km-punt. Een kleine elf kilometer per uur. Echter na deze 25 kilometer ervaar ik dat de laatste duurloop … vorige week ietwat te ver was. Niet dat dit verrassend is maar het is slechts een constatering. Tja 11 km per uur is niet bepaald een stevig tempo. Toch kunnen o.a. mijn s.i.-gewrichten dit tempo niet langer volhouden. Stijfheid alom. Vooral rechts waardoor ik de laatste acht kilometer afsluit in een tempo welke ik kan lopen tijdens een 24 uur loop.
De loop van vorige week schiet nog regelmatig door mijn niet te kleine hoofd. Ik ben eigenlijk best wel content dat ik de laatste loper was welke destijds uitstapte. Het verklaart tevens waarom ik als laatste loper liep. Vandaag loop ik een marathon als een beginneling. Een bak verval aan minuten in de tweede helft. Menigeen passeert me. Het is goed zo. Ik ben blij met een rij bomen waardoor je in de schaduw loopt. De dorpelingen maken de marathon mede een geslaagd festijn. Wat me wel opvalt is dat je nergens bij de verversingsposten iets te eten krijgt of ik heb naast een leesbril ook een bril nodig om te kijken. Dus mocht je ooit deelnemen, mijn advies neem zelf iets te eten mee mocht je een marathon niet zonder iets te eten kunnen afleggen. Tja die soep van oma waarmee geadverteerd wordt langs de weg gedurende het laatste gedeelte van de marathon is niet aan mij besteed. Stel je voor dat het uiensoep is, shit man, dat kan je een ander niet aandoen.
De finish is in Ravenstein bij de jachthaven waar iedere loper enthousiast wordt onthaald.
Al met al een leuke marathon in een mooie omgeving waarbij de organisatie een prima job heeft verricht.
Groeten,
Henk Harenberg