Ik wilde eigenlijk zaterdag 20/9 naar Vorselaer, naar de Biermarathon. Niet voor het bier maar omdat Louis Hufkens daar, op zijn thuisbasis, zijn 200ste marathon zou lopen. Echter, die zaterdag vierde mijn jongste kleizoon Tygo zijn verjaardag. Hij werd één jaar en daarbij kon opa natuurlijk niet ontbreken. Dus werd het zondag 21/9 de Beekse Marathon. Voor mij weer een primeur, twee weekeinden achter elkaar een marathon. En na de One and Only in een nieuw PR was ik erg benieuwd hoe het in Hilvarenbeek zou gaan.
Wel, dat ging perfect, weer een nieuw PR voor mijn tweede loopleven. En ook nog een eens met een negatieve split van 1:30. Het ging echt voortreffelijk in een bijzonder strak tempo, 39 km in 6:07 – 6:13 per km en de laatste drie gingen in 6:23, 6:16 en 6:17, dus ook tot het allerlaatste nauwelijks verval.
Het was dan ook geweldig loopweer. Van huis gegaan in de regen, maar al snel was het droog, half bewolkt en een graadje of 18 met af en toe een lekker windje. Kortom perfect. Voor de start even gekletst met Henry Okkersen, gelukkig weer blessurevrij en de onverwoestbare Hans Buis. Ik had ze lange tijd niet meer gezien, een blij weerzien.
In Hilvarenbeek start alles tegelijk, 5 km, 10 km, 21 km, 30 km en de marathon. Samen met Hans en Henry start ik vrijwel achteraan op het plein bij de kerk. Voor de marathon lagen vier rondes te wachten, eerst 5 km, dan een rondje van 16,1 vervolgens 8,9 om de marathon vol te maken met een ronde van 12,2 km. En wat voor rondjes, alle vier zeer afwisselend, door dorpjes en velden, door bossen en langs akkers, echt een heerlijk parcours. Zeker in vergelijking met de One and Only nauwelijks publiek. Op de markt in Hilvarenbeek en paar en onderweg vooral fietsers die ons aanmoedigden.
De eerste ronden had ik, temidden van de halve marathonners en de 30 km-lopers, het gevoel echt in een wedstrijd te zitten, maar toen die lopers afvielen liep ik echt alleen. Maar op dit parcours was dat geen punt. In Esbeek werd ik door door enkele toeschouwers verkeerd gestuurd, maar al snel werd ik door een verkeersregelaar op het goede spoor gezet. Dank daarvoor. Maar ik had toch bijna 900 meter afgesneden (leve de gps in mijn horloge). Dus in de vierde ronde heb ik drie keer een stuk terug gelopen totdat ik die 900 meter ingehaald had. Ik had niet voor niets betaald voor 42195 meter.
Bij de finish stond Henry me op te wachten. Hij was al na 3:39:20 gefinisht. Volgende maand wordt hij 69! Voor mij stond de klok stil op 4:19:21. In mijn eerste loopleven waren Henry en ik aardig aan elkaar gewaagd, al won hij meestal nipt. Ik kan me nog herinneren dat we in 2005 de zware Border Bridge Marathon liepen. Henry won nipt in ik in 3:28:35, ik kwam daar 23 seconden achteraan. Het verslag eindigde ik toen met: “niet gek voor twee van die oude kerels”. En dat gaat ook nu weer op.
Theo de Jong
(theohinne