Na een wedstrijd maak ik meestal een korte analyse van hoe die verliep. Gewoonlijk beperkt zich dat tot de vraag waarom het wat minder goed liep of waar ik tactische foutjes maakte.
Als een wedstrijd evenwel boven verwachting goed of slecht was, dringt een diepgaandere analyse zich op. Ik beschouw immers elke wedstrijd als een training voor de volgende en dan is het belangrijk zowel van je fouten als van je juiste beslissingen te leren.
Zo liep ik onlangs als traditionele seizoensafsluiter de ’t Is (voor) Niks Marathon in Geldrop, een fantastisch mooie Marathon met een familiale sfeer. Ik liep er in mijn 8ste deelname op 8 edities naar mijn veruit beste eindtijd ooit. 2u51’ of meer dan 5’ sneller dan mijn vorige besttijd in deze wedstrijd.
Als ik kan achterhalen waarom ik hier zo goed liep, kan ik die kennis gebruiken om ook in volgende wedstrijden beter te presteren. Er blijken evenwel heel veel factoren een gunstige invloed gehad te hebben en vermoedelijk is het juist de cocktail van al die elementen die voor de goede prestatie zorgde. Een overzichtje:
1. Ik hou niet echt van warme weersomstandigheden. Dit jaar moest ik spijtig genoeg heel vaak bij behoorlijk hoge temperaturen lopen. Zelfs bij de 50km van Bottrop begin november was het nog zowat 20° warm. Bij de ’t Is (voor) Niks zat de temperatuur eindelijk nog eens in de buurt van de voor mij ideale temperatuur.
2. De ’t Is (voor) Niks is een natuurmarathon. Sommige jaren lag het terrein er op bepaalde plaatsen vrij droog bij en moest je door mul zand. Andere jaren was het erg nat en moest je door de modder. In sommige edities stond er dan ook nog eens een stormachtige wind waardoor je bijna achteruit i.p.v. vooruit ging. Niks daarvan in deze editie: het parcours lag er ongeveer zo goed bij als maar enigszins mogelijk is en de wind was matig.
3. De vorige jaren liep ik in november bijna elk weekend een marathon of ultraloop. Geldrop was dan telkens de laatste wedstrijd van die reeks, waardoor ik niet fris aan de start verscheen. Dit jaar was mijn vorige wedstrijd vier weken eerder in Bottrop. Vier weken is voor een ervaren ultraloper zowat een ideale tussenperiode.
4. Sinds Bottrop was ik zeker van de eindoverwinning in de M&U Cup 2014. Ik stond dus volledig ontspannen aan de start. Er was niks meer te winnen of te verliezen. Met volle teugen genieten en vlot onder de 3u finishen waren de enige doelen.
5. Het wedstrijdverloop was me gunstig gezind: tijdens de eerste helft liep ik samen met Frankie Leus een eindje achter Ralf Preibisch. Hij liep slechts heel geleidelijk van ons weg zodat we een ideaal mikpunt hadden. Toen we rond halfweg Ralf uit het oog verloren, kwam Vincent Meers bij ons aansluiten. Hij liep bijna onmiddellijk van ons weg op jacht naar Ralf, zodat ik weer een mikpunt had. Ik liep ook heel de tijd voor een plaats in de top 3 en dat zorgt toch ook altijd voor een beetje extra motivatie.
Het eindbesluit is dus dat het een van die dagen was waarop alle puzzelstukjes mooi op hun plaats vallen. De weersomstandigheden, het terrein, het wedstrijdverloop, de vorm, het “kopke”, kortom alles zat gewoon goed. Spijtig genoeg heb je als loper op zo goed als geen enkel van die elementen vat. Alhoewel, misschien is dat maar goed ook en maakt dat nu net de charme van het langeafstandslopen uit!
De editie van 2014 is er in ieder geval een die me voor altijd zal bijblijven. Ik zou dan ook alle vrijwilligers nog eens hartelijk willen bedanken omdat ze er elk jaar weer voor zorgen dat we dit mogen meemaken!