Vorige week in Terneuzen nog eens wat sneller gelopen, met dank aan Vincent Meers kon ik nog eens 3u25 lopen. Heel de week volgde een looploze week, Deborah begon wat ziek te worden en het ging steeds maar slechter. Dit weekend moet ze herstellen en kan er dus zeker niet gelopen worden. Tijd om mijn betere benen dan eens boven te halen. De weg naar Kampenhout verloopt vlotjes, en maar 35 minuutjes moeten rijden was ook eens een luxe. Weer heel wat leuke mensen in de sporthal waar de start is. Om 10u mogen we der aan beginnen, een tijd van 4u zou leuk zijn om de benen niet teveel te vermoeien.
Maar als de benen goed zijn gaat een mens al eens wat sneller, het parcours is er eentje op mijn maat, de nodige heuveltjes en vooral heel veel modder en vettigheid. Na een rondje loopt Patricia Proost in mijn buurt en ik beslis om wat samen te lopen, ik krijg de goedkeuring en we zijn vertrokken. Maar wat loopt die verdomd snel zeg, elke bergaf is het pompen om haar bij te benen. We moeten zes rondjes afleggen van ongeveer 7km, elke ronde is er een perfecte bevoorrading in de sporthal. De estafettelopers vliegen ons dikwijls rond de oren maar zijn toch een leuke afwisseling. Het parcours gaat zeker niet vervelen en is elk uurtje een beetje leuker, lekker genieten van de modder. Het weer is net niet koud genoeg of net niet warm genoeg, het is moeilijk om juist te kleden maar mijn vestje gaat al snel uit.
We gaan zo snel dat halfweg een tijd onder de 3u30 er zeker nog gaat inzitten, op zo’n parcours zeker niet slecht. Na 30km volgt een wat moeilijker moment omdat er wat kramp in mijn benen schiet, na km 35 moet ik even op kant om te stretchen en zie ik Patricia steeds verder uitlopen. Proberen die laatste kilometers wat rustiger aan te doen nu. Na km 40 loopt er eentje voor mij die wat gaat versnellen om voor mij te blijven, ok voor mij, een plaats kan me gestolen worden. Ik loop 100m achter de man en wil me laten uitbollen maar in een bocht loopt plots drie man achter mij en das toch wel teveel van het goede. De laatste 500m is nog een sprint waardoor ik die andere loper toch nog achter mij laat en zo 21ste kan eindigen in een mooie tijd, 3u29.33.
Na de marathon snel naar de auto en opwarmen, geen tijd te verliezen zodat ik maximum kan rusten nu. Eens thuis krijgt de marathon nog een slecht nasmaakje, Deborah had voor wat versiering gezorgd en in ons snoepbokaal pot-pouri gelegd. U ziet het al aankomen, nee, het smaakt echt niet lekker die zwarte bloksnoepjes.
Om 20u30 in bed en de beentjes volop laten herstellen, 12u later zit ik al terug in de wagen voor de volgende. We gaan nog eens een dubbeltje doen, de benen zijn wat stijf maar voelen toch redelijk goed aan. Het gaat in Spijkenisse al snel de ronde dat er weer een gek gaat dubbelen. Om 11u is de start voor één grote ronde. Mijn dag begint al heel mooi met het observeren van een prachtige blauwe reiger achter de auto, hij zag me niet en sloop naar zijn prooi.
Het gaat de eerste meters moeizaam maar gelukkig stond de auto ver en moesten de benen wat inwandelen. Het is koud vandaag en op veel stukken ligt ijs op de weg, oppassen geblazen. Een rondje op de piste met Gust Lathouwers en we zijn er aan begonnen, brrrr, koud zeg. Het ritme zit er als een wonder zeer snel in en voor het te weten zit ik in de groep van 3u45 Even dag zeggen aan de pacers Sjaak Bus en Chris D’hooghe. Bij een versnelling van mij roept Sjaak me nog na, “als ik jou straks terug zie wil het zeggen dat je nu te snel gestart bent”, ik neem het mee in mijn achterhoofd en loop verder.
Even naast een loopster die met haar hond liep, ze heeft een bakje in de hand voor moest de hond gekke toeren uithalen, dan drukt ze op een knopje en krijgt die hond een stroomstoot!? Ik leg haar uit dat het beter andersom zou werken, als ze een dip heeft dat die hond haar een stroomstoot geeft. Soit, het lijkt me maar raar dat men een huisdier stroomstoten geeft maar de wereld is nu eenmaal om zeep op dat vlak.
Vincent Meers komt naast me lopen met Heidi Janssens, ik leg Vincent uit dat ik zo graag in het groepje daarvoor zou lopen, we lachen wat en Vincent geeft me een duwtje, “hier, loop er nu maar naartoe”. Ik ben dan nog zo gek om te versnellen en in de groep te gaan lopen. 3u30??? Rudy Van Daele is de pacer van dienst met .. ben zijn naam kwijt. Mijn nieuw plan is om tot km10 in deze groep te blijven, ok 10km is wat weinig, 12 dan. 12km lukt ook maar ik vraag me toch af waar ik mee bezig ben, gelukkig lachen we af en toe wat. In zo’n groep lopen is soms grappig, OPGEPAST, fietsers, paaltje, ijs, stront, glad,. Na 15km hou ik het voor bekeken, mijn benen lopen vol en ik wil de finish kunnen halen.
Eens 150m achter de groep ontdek ik nog een voordeel van in groep te lopen¡ het is veel warmer! Ik bibber van de kou en heb twee keuzes, me laten afzakken tot de groep van Sjaak maar dan gaat die te snel met mij lachen. Dan maar een versnelling om terug bij de 3u30 te komen. Het lukt en mijn nieuw plan is volgen tot km20. Na 24km vraag ik aan Rudy wanneer ik mag afhaken, “tot km 30 moet ge zeker volgen”, ok dan maar, mentaal zit het nog te goed om nu al op te geven. Mijn maag heeft wel al een slecht gevoel door het ijskoude water, ook pas ergens rond km25 is er een banaantje om te eten, met zo’n kou geen luxe.
Na km 30 nog een laatste plan, verdorie Paul, het is de tweede dag op rij van een marathon en jij zit hier nog steeds op 3u30 schema, alé volgen tot km32 dan is het nog maar 10km. Na 32km is het echt op en moet ik lossen samen met een Fransman van Lille die zijn eerste marathon loopt. Mijn verval is plots gigantisch en ik moet me herpakken of Sjaak gaat me terug inhalen. Gelukkig kunnen de Fransman en ik ondanks de mega dip nog ergens wat snelheid vinden en tellen we zielig de laatste 5km af.
Eindelijk die eindstreep en 3u37.35! Mijn beste dubbel was in het begin van mijn carriere, 3u29 en 3u35, dus meer dan tevreden van dit weekend. We staan weer op de kaart. En nu zelfs niet ziek worden en op naar de 24u volgende week waar ik niet veel zin in heb.
Paul van Hiel