2014 stond voor me in het teken van grensverleggend ultra-sportief bezig zijn wat een compleet fiasco is geworden.
Het eerste doel was de Baltic Run en de tweede de inmiddels veel besproken loop in Griekenland. Ik noem deze niet met naam omdat ik er zelf niets te zoeken heb.
Ondanks dat alles een fiasco was, heb ik ultra genoten van het sfeertje van de echte ultra lopers. Het hoogtepunt was voor me gewoon een potje kaarten met Wilma op het Griekse strand en het contact met Jannet ondanks dat ze geraniums leuk vind. Steven Sleuyter heeft een niet te vergeten indruk op me achtergelaten. Luc ook al zo’n sympathieke en bescheiden man. Super dat Leo recent Sparta solo heeft gehaald. Hij verdient het. Daarnaast heb ik afgelopen weekend echt ontzettend genoten van het wederzien met Carel, Simon, Wilma, Jan (en familie) en Ron. 24 uur mezelf kunnen zijn.
Na die mislukte Baltic Run aasde ik op revanche voor mezelf. Op naar Kladno. Geweldig Nitish er te ontmoeten en te genieten van zijn prima prestatie. Mijn prestatie in Kladno is er één voor de prullenbak. Zelfreflectie en zelfspot zijn toch geweldige begrippen en maak jezelf vooral niet te belangrijk. Tijdens de Baltic Run en in Kladno heb ik ontzettend genoten van de topprestaties van anderen.
Griekenland was helemaal niets. Ondanks dat ik geen verwachtingen had, was dit nog minder dan niets zou ik verwachtingen koesteren welke dan weer compleet misplaatst zijn omdat ik tegen beter weten er niets mag verwachten, behalve genieten van anderen en dat is gelukt! Jammer dat Robert geblesseerd was. Voor mezelf vond ik het prettig hem te ontmoeten ondanks dat we één van de eerste uitvallers waren.
Na Griekenland nog een aantal ultra-loopjes mee gehobbeld waarbij een aantal negatieve p.r.’s werden neergezet. Tja dat moet een keer gebeuren. De wijze raad van Jannet heb ik ten harte genomen. Een maandje rusten.
Dom had ik me al ingeschreven voor Santpoort. Dom omdat ik geen voorbereiding heb gehad. Waarom geen voorbereiding omdat het lichaam signalen afgeeft die dit niet toelaten.
Santpoort dit weekend heb ik ook genoten van Sjaak en de Hongaar Janos Zahoran maar tevens van Linda, Ruth en Patricia.
Sjaak had meer verval t.o.v. Janos gedurende de tweede helft. Janos zijn verval was circa 10%. Het verschil tussen Sjaak en Janos is dat de Hongaar over veel ervaring beschikt op het echte ultra gebied. Dit was zijn vierde 24 uur dit jaar. Janos is trouwens reeds twee keer gefinisht op de Spartathlon.
Mijn afgelopen weekend stond in het teken van genieten van de super muziek, fijne, ontspannen en gezellige organisatie. Fijn was het dus om iedereen, iedereen die ik al benoemd heb, te ontmoeten. Ga ik t.z.t. stoppen dan mis ik dit zeker.
Mijn lichaam voelt alsof het over is. Mentaal nog niet zozeer. Echter die fysieke klachten zijn niet gering. S.i.-gewricht (vooral links) is een ellendig lichaamsdeel. Bilspieren functioneren alleen goed op het toilet. Rugspieren kun je als strijkplank gebruiken. De heup staat ook niet relaxed in zijn leven. Mega stijf maar ook veel tekort voor die plank. De kans is reëel dat ik vanwege dit alles mijn bovenbenen na een uurtje of 8 à 10 uur niet bovenwaarts hardlopend kan bewegen. Dit overkwam me in Duitsland, Tsjechië, Griekenland en afgelopen weekend. Tevens is om nog onbekende reden(en) mijn gewicht dit jaar met circa 7 kilo toegenomen. Niet te vergeten mijn bloeddruk welke gedurende de nachtrust te hoog is wat is gebleken tijdens een 24 uur check. Oh ja mijn lichaam houdt tevens teveel vocht vast ondanks dat ik Santpoort veel heb geplast. Vergeet ik toch bijna dat er zeer regelmatig sprake is van beenlengteverschil. Mijn linkerbeen is, bij het wekelijks bezoek aan de masseur korter dan/als de rechter.
Welk initiatief heb ik genomen en neem ik nog steeds om dit achter me te laten? Deskundige hulp gezocht en nog steeds maar zonder blijvend resultaat. De masseur, fysio (o.a. dry needling), huisarts, accupunctuur en chiropractor doen of hebben hun best gedaan. Wellicht biedt een sportarts binnenkort soelaas of kan het compleet verhelpen? Ik hoop dat hij wellicht nog iets kan betekenen. Daarnaast de sportschool bezoeken levert nog niet het gewenste resultaat. Ook wel weer lachwekkend hoe mannen staan te poseren voor de spiegels om hun spierballen te laten zien (alleen voor zichzelf). Zwemmen en wandelen heb ik ook maar eens toegevoegd naast het (hard)lopen.
Het toekomstige sportieve aspect? Volgend jaar heb ik me reeds ingeschreven voor twee ultralopen. De eerste functioneer ik normaliter alleen als chauffeur en bij de tweede ga ik genieten van een mooi meer vast ergens op een terras.
Wat sommigen zich blijkbaar ook afgevraagd hebben wat ik al die jaren in september in Griekenland heb gedaan omdat ik er zelf niets te zoeken. Ik heb en kan genieten van anderen. De emoties van finishers in Sparta hebben me meer dan geraakt. De vele zuiderburen in één woord geweldig. Wat een lieve en aardige mensen. Vorig jaar heb ik ook zo ontzettend genoten van Ria (veel gelachen) en Dik (wat een wijze man maar ook veel gelachen).
Een enkeling heb ik toevertrouwd wat me op dit moment bezighoudt. Echt de geweldige ontmoetingen in Griekenland hebben me hier toe gezet.
Relativeren is mijn ding maar is het dit jaar nog meer geworden, voornamelijk in de sport en op mijn werk. Ik kan mega genieten en verbazen als mensen zich belangrijk maken. Je eigen prestatie in het juiste perspectief plaatsen is toch een prima uitdaging?! Zelfreflectie en zelfspot zijn toch ook geweldige begrippen? Doe eens een poging! Toch het ego staat menigeen in de weg. Ook die van mij.
Gisteren moest ik wel lachen om de opmerking van Ron of Carel ‘Henk wanneer ben je gestopt’, ik was niet gestopt maar stond te kijken of Linda voorbij de 180 km was. Tja mijn aantal kilometers waren zo gering dat ik de opmerking precies reden vond te lachen. We moesten allen wel lachen. Simon had ook een echte rake opmerking waar ik ook om kan lachen. De sixpack heeft nu een formaat sixteenpack.
Wat ik tijdens de ultrawedstrijden dit jaar wederom heb ervaren, wil je finishen op ultra-afstanden van 200+ kilometer wedstrijden dan is sowieso je fysieke gesteldheid van groot belang maar kan je deze niet combineren met mentale hardheid, nou dan wordt het een ultra grote uitdaging ooit te finishen. Alternatief wellicht een potje kaarten?! maar dan niet tegen Wilma omdat je normaliter van haar niet kan winnen, haha.
Morgen weer terug naar reality: werk! Pfft terug naar o.a. haantjesgedrag en je belangrijker voordoen dan goed voor een mens kan zijn.
Gisterenavond vroeg iemand me of ik niet moe was. ‘Nee’ was mijn antwoord omdat ik energie haal uit afgelopen weekend. Stelt ze morgenavond dezelfde vraag dan kan het zijn dat na een dagje op het werk ja is…
Heeft nog iemand een tip om lichamelijk niet meer zo scheef als het torentje van Pisa en zo stijf als een hark in het leven te staan? Deze zijn van harte welkom op onderstaand emailadres.
Tot slot fijne feestdagen en een super gezond, gelukkig en liefdevol 2015 gewenst.
Henk Harenberg
henkriveroflife(at)hotmail.com