6 uur van de Haarlemmermeer
Wie nu wie had overgehaald om in te schrijven voor de 6 uur van de
Haarlemmermeer zullen we nooit te weten komen. Feit was wel dat wij, Jouke
Altenburg, Eric van Oijen en ondergetekende zaterdag 30 juni aan de start
stonden van onze eerste 6 uursloop.
Ondanks de kwakkelende maanden maart en april wat lopen betreft, gevolgd
door weinig training in de maanden erna zag ik uit naar deze loop, ook al
door het wegvallen van de 60 van Texel. Zaterdagmorgen bij het opstaan vraag
ik mezelf pas af waar ik aan begin met zo’n voorbereiding.
Het weer is benauwd, de zon prikt af en toe door de wolken. Bij de start
staat iedereen (50 mannen en 10(!) vrouwen) er relaxed bij, keuvelend over
ditjes en datjes. De eerste meters verlopen net zo rustig en zonder gedrang.
Het is raar om naar je duurlooptempo te moeten zoeken. Maar de eerste rondes
gaan goed. Met net onder de 5.00 min per km net iets te snel, maar niet om
je druk om te maken. De eerste rondes loop ik samen, daarna volgen er velen
in mijn eentje. Daar had ik niet op gerekend, ik had toch wel een clubje
mannen met dit tempo verwacht. Toch gaat het eerste uur snel om. Ik draai
lekker en kijk niet meer op mijn klok, het tempo lag immers goed. De
doorkomst op de 15 km is daarom schrikken. Ongemerkt heb ik versneld. Hier
zal ik voor gaan boeten in de laatste uren! Omdat ik op dat moment in de
veronderstelling ben dat de versnelling al meerdere rondes duurt, neem ik
niet veel gas terug. Achteraf gezien had dat beter wel gekund, een goede les
voor de volgende keer. De rondes draaien door en omdat het rondje maar 1239
meter is kun je regelmatig andere lopers inhalen. De zon breekt meer door,
en dus gaat de pet op. De verzorging is perfect, een ruime hoeveelheid en
grote diversiteit aan drank en voeding en kinderen die af en aan lopen met
sponzen, zodat wij lopers iedere ronde weer een natte, koele spons kunnen
aannemen. Net als in Almere vorig jaar. Het weer zorgt wel voor een lichte
hoofdpijn, eigenlijk al vanaf de start.
Na 3 uur komen de eerste tekenen van vermoeidheid. Veel te vroeg naar mijn
zin. Maar net op dat moment haal ik Ria Buiten weer in. We lopen samen een
ronde op en wisselen wetenswaardigheden van elkaar uit. Het helpt mij door
mijn eerste dip, het tempo zit er weer in. Toch moet ik tegen mijn zin vlak
na de doorkomst op de marathon mijn eerste wandelpauze inlassen bij de
drankpost. Die had ik eigenlijk niet voor de 50 km gepland. Het is vooral
mijn hoofd die het moeilijk heeft. Als ik wandel word ik even dizzy, maar
het trekt gelukkig ook meteen weer weg. Ik drink veel, gooi water over mijn
hoofd en kan weer door. Het tempo zit er dan ook meteen weer in want de
benen willen nog wel. Ik haal de 50 km, het eerste doel is bereikt. Langer
dan dit heb ik nog nooit gelopen. Ik richt me nu op de 60 km. Ondertussen
krijg ik steeds meer aanmoedigingen van andere lopers en de vrijwilligers
langs de kant. Steeds vaker hoor ik het roepen: het Nederlands record, het
kan eraan. Maar de wedstrijd begint in de laatste 2 uur pas echt! Loes en de
kinderen en Angela staan ineens langs de kant, een zeer aangename
verrassing.
Eric heeft vanwege de warmte een half uur pauze moeten nemen. Na koffie,
krentenbollen en andere versnaperingen en een tijdje op de bank gezeten te
hebben vervolgt hij zijn weg ook weer. We lopen samen op. Inmiddels moet/mag
ik van mezelf bij elke drankpost even wandelen. Mijn hoofd heeft het nodig
om bij te komen. Eric moedigt me aan om die pauzes zo kort mogelijk te
houden. Het tempo blijft er verder redelijk goed in. Als de pauzes eruit
zouden kunnen is het Nederlands record nog steeds in zicht. Ik tel de rondes
af. De 60 km passeer ik. Jouke heb ik eerder in de wedstrijd 3 keer
ingehaald, nu is het stuivertje wisselen. Ook hij loopt dus een berenafstand
vandaag als hij dit vast weet te houden. Ondanks alle aanmoedigingen moet ik
het record nu laten schieten. De pauzes kosten te veel tijd. Pas na 5,5 uur
beginnen mijn benen voor het eerst te protesteren. Maar mijn strategie blijf
ik vasthouden. De laatste doorkomst gooi ik alleen water over mij heen en
loop door. Ik mag zelfs nog een keer langskomen. Om de bocht luidt het
signaal van de 6 uur: het is volbracht. Angela heeft goed gerekend en is
vrijwel meteen bij mij. Ook een vrijwilliger van de organisatie is in
recordtijd op mijn plek. Hij noteert mijn startnummer op de weg en ik kan de
anderen op gaan zoeken.
Bij Eric heeft de slechte voorbereiding en het drukkende weer een goede
wedstrijd onmogelijk gemaakt vandaag. Hij heeft inclusief een half uur pauze
toch nog 61.370 meter afgelegd.
Jouke loopt 64.724 meter. Net onder zijn streven van 65 km en is daar heel
blij mee, ook met zijn 12e plaats.
Ikzelf kom uit op 68.309 meter. Het record blijft vandaag met 70.145 meter
in handen van Ria, maar het is wel de tweede afstand ooit gelopen door een
Nederlandse vrouw en de 4e plaats in het overall-klassement. De cake van
Angela heeft goed gedaan! Ik kijk uit naar mijn t-shirt met daarop bedrukt
mijn gelopen afstand. Nu op naar de 60 van Texel!
Tom Hendriks van de organiserende vereniging AV Haarlemmermeer wint de
wedstrijd met een afstand van 76.778 meter.
Inge van Oijen