Na een paar goede griepdagen kan er terug wat gelopen worden. Deze keer trekken we nog eens naar Gilze, we lopen voor het goede doel “kinderen met een ouder die kanker heeft“. Het is vlotjes rijden tot in Gilze en we staan al snel aan de kerk waar de aankomst straks is. 4 rondjes lopen van iets meer dan 10km en een aanloopstrook van 600m. Het is maar koud, gelukkig valt er geen regen uit de lucht. Veel volk is er niet maar de mensen die er zijn zorgen al zeker voor een heel gezellige sfeer.
We krijgen een ritje met een bus die ons naar de start brengt 600m verderop. Gepantserd met een drinkbus, 2 gelletjes in de zakken en wat druivensuikertjes, zal ik vandaag Deborah weer eens proberen zo goed mogelijk te begeleiden. Van bij de start lopen we laatste positie maar we kiezen slim voor ons eigen tempo. Na 5km is er een bevoorrading en aan de aankomst nog eentje. Het rondje is wat saai met de lange rechte stukken maar wie een beetje rond kijkt ziet toch wel elke 100m iets moois. Veel open vlaktes zorgen toch voor de nodige bibber met momenten. Soms zijn we beschut door de bomen, een mooi stukje bos waar moest ik een eekhoorntje zijn, graag zou wonen.
Ons eerste rondje gaat heel goed aan een gelijkmatig tempo, ik begin in mijn hoofd al te rekenen maar bespaar Deborah al die info die in mijn hoofd afspeelt. Ik heb een plan gemaakt en zal proberen dit uit te voeren zonder dat ze er iets van merkt. Rondje 2 zit er op en we zitten nog steeds heel goed op het schema. Ondertussen vertel ik wat verhaaltjes en laat ook weten dat de tijd echt geen rol speelt, zo is het meer ontspannen lopen en dan kan een mens altijd iets meer.
Rondje 3 krijgen we een leuke verrassing, een jonge herdershond zou zo graag een beetje spelen. Hij zit wanhopig te zoeken naar een tak in de kant, ik kan er langst mijn zijde eentje vinden en trek hem uit de grond. De hond begint me te likken en tegen mij leunen alsof we elkaar jaren kennen. We spelen wat en het dier wil niet meer van me wijken… zijn baasje die ondertussen al 300m verder woont heeft het in de mot en roept hem tevergeefs terug, de hond is van mij. Ik krijg het voor elkaar dat hij netjes terug naar huis loopt en zet dan zelf mijn versnelling in om tot bij Deborah te komen.
Op het eind van de derde ronde krijgt Dee het iets lastiger, een goeie dip. Gelukkig eten en drinken genoeg en mentaal zit het goed genoeg om de dip te overwinnen. Na 30km krijg ik het ook al heel wat moeilijker om een trager tempo aan te houden dan ik gewoon ben.
De vierde ronde is echt op karakter, ik laat haar nog eens weten dat we deze voor Carl lopen die ook met die ziekte te kampen heeft. We krijgen terug ritme en pas na 37km laat ik weten aan Deborah dat we met dit schema onder de 5uur kunnen. Zogezegd zo gedaan, 4u55.30 en voor Deborah een nieuw PR op de marathon, zeker niet slecht voor iemand die nog niet zo heel lang loopt en net als ik bijna niet gaat trainen tijdens de week.
Als ik mijn eigen statistieken bekijk, mijn 195 ste vandaag, ik heb nu 98 marathons en 97 ultras. Als alles goed is zal ik bij Willem Mutze mijn 100ste ultra lopen en de week nadien ook bij Willem Mutze mijn 200ste marathon en ultra!!
Never give up !
Paul van Hiel