De Zestig van Texel. Mijn race en wat voor een race, een race die ik koester. We maken er altijd een lang weekend van op het mooie eiland Texel. Dit keer in Hotel Texel, wat een super hotel, vriendelijk en zeer goed toeven daar.
Maandag 08.00 ontbijt, broodje kaas en veel koffie. Dan met Sonja voor het derde jaar op rij als begeleider, je kan het niet beter treffen. Op de fiets naar de Stayokay, ik vanaf daar met de bus naar het NIOZ waar de start was en Son op de fiets.
10.35 na een geweldige toespraak van de wedstrijdleiding mochten we los en los ging ik, niet gelijk snel want het zijn er wel 60 en geen vlakke 60 maar veel strand, duin en heuvels. Ik voelde al weken dat de vorm er was na de Salland trail (50 km) en de week erna een marathontraining op stevig tempo, zou het dan wellicht vandaag mijn dag worden? De tekenen vooraf waren er. De vorm, het laatste nummer van mijn startnummer was drie voor mijn 3 kinderen en in de ochtend kwam bij het openen van facebook als eerst de foto van mijn moeder naar voren die in 2011 is overleden.
De eerste 5 km warm worden en dan de Hors, die was lekker zanderig en mul, tempo iets zakken en na 13 km het strand af door het duin, stuk asfalt en weer door het duin het strand op, nu 4.5 km wind tegen en een beetje regen, lekker die koeling brrrr. Ook stond er een lekker briesje, maar daar heb ik door de jaren heen wel mee om leren gaan. Strand af en door de Nederlanden over een pad dat heerlijk loopt. Na 30 km zou ik kijken hoe ik me voelde en alles leek vanzelf te gaan. 30 km in 2.53 uur, nog nergens last van. Son fietst weer naast me en zei ook: “je loopt soepel, erg makkelijk, mooie arm techniek, mooie midden voetlanding”.
Het marathonpunt kwam ik door in 4 uur, in 2013 was dat 4.30 uur, en ik wist daar als er nu geen gekke dingen gebeuren loop ik onder de 6 uur. Omdat ik nog geen centje pijn had ben ik weer iets gaan versnellen en kwam na 4.45 uur door op de 50 km. Nog een uurtje en het is 5.45 uur, voor deze tijd had ik van te voren getekend. “Nu door!” riep Son! Ik kreeg drinken aangereikt op de fiets en spoelde een bouillonblokje weg met sportdrank heerlijk arggg …. Ook had ik bij elke verzorgingspost banaan en cola gedronken.
Ik was al heel veel lopers gepasseerd die er in het begin als een haas vandoor gingen en de 120 lopers riep ik toe dat het ongelooflijke bikkels waren, klasse heren en dames. Dan 55 km in 5.14 uur, jaja nu nog ff klimmen en ik zie daar een bekende loper die mij na 35 km voorbij stoof en zei “tot bij de finish”, die moet ik nog kunnen hebben. Over de Hoge Berg en dan de laatste km naar de finish. Klabammmmm 5.41 uur, wat een tijd zeg! Twee jaar geleden liep ik er nog 6.22 uur over, 40 minuten van m’n Texel PR af.
Na afloop lekker aan de Skuumkoppe en op de fiets terug naar het Hotel. Effe lekker uurtje losfietsen waar we nog heerlijk in de zon aan nog meer bier gezeten hebben als hersteldrank.
Daarna nog twee heerlijke dagen ontspannen, beetje fietsen, winkelen, en nagenieten van dit TOP weekend…… tot in 2017 voor weer een PR? Alhoewel, ik heb de lat nu wel erg hoog gelegd….
Maar je weet maar nooit, het mooiste is genieten en dingen samen beleven.
Hier wil ik ook iedereen bedanken voor het meeleven en de support en Sonja die die dag een job had als begeleider, supporter en reporter en fotograaf.
Pieter den Edel
(songroen <> msn.com)