Bron: http://www.tomscholte.com/weblog/2015/04/77-rondje-texel/
Maandag 6 april 2015 10:35 uur. Locatie: Texel, vlakbij waar de boot uit Den Helder aankomt. De fluit gaat. Zo’n 450 mannen en wat vrouwen brengen zichzelf in beweging om een rondje om Texel te lopen. Het is maar 60 km. Dat is te overzien zou je zeggen – er zijn ook enkele tientallen die om 4:35 zijn gestart voor 2 rondjes Texel ….. Ik ben een van die mensen die zich voor het eerst voor de 60 km van De Zestig van Texel heeft aangemeld. Voornamelijk geïnspireerd door het boek ‘Born to Run’ wilde ik dit een keer meemaken (zie http://www.tomscholte.com/weblog/2015/04/76-de-mens-als-duurloper/ ).
De eerste vijf kilometer is het warm lopen. Die zijn erop gericht om je eigen tempo te vinden en… zeker voor mij niet te hard te starten. Dan draaien we het strand op en begint een tocht van 30km tegen de wind in. Waarvan in totaal zo’n 12 km over het strand. Er worden van zelf groepen gevormd om bij elkaar iets van beschutting te vinden. Met mijn 2.00 meter houd ik gemakkelijk wat mensen uit de wind. En ook ik zoek wat beschutting bij lange mensen voor mij.
Vanaf een km of vijf strand lukt het om op de automatische piloot te gaan. Het denken gaat uit. Elke stap is er een en verder is er helemaal niets. Behalve dan de meeuwen, de zee, het donkere wolkendek en bij de strandopgangen wat publiek om ons aan te moedigen. Bij paal 13.zoveel gaan we het strand af om er bij paal 16.ennogwat weer op te gaan. Deze stukken zijn een ware aanslag op de flow waarin ik mij zelf had gebracht. Deze op- en afgang naar het strand bestaan uit metershoge duinen van zacht zand. Killing.
Km 22 tot 35 door de duinen gaan heerlijk, alsof ik zweef. En dat met tegenwind. Ik heb een constant tempo en geniet van het lopen, het lopen en het lopen. Bij km 35 stop ik voor het eerst even om mijn benen te strekken. Er is een post met eten en drinken en het draaipunt ten opzichte van de wind. Nu krijgen we 20 km voor de wind. Nog een km of 7 gaat het lekker. Dan heb ik er een marathon op zitten en beginnen we aan de 18 bonus km’s. De flow is weg en het denken begint.
Het denken over het lopen en vooral het waarom van deze exercitie giert door mijn lichaam. Waarom wilde ik dit, waarom doe ik dit, waarom dacht ik dat ik dit leuk zou vinden? Zoals gezegd, ben ik geïnspireerd door ‘Born to Run’ en ook volgens Jan Knippenberg is de mens van nature een duurloper. Van nature misschien wel. Maar ik heb de eerste 37 jaar van mijn leven deze natuur niet gevolgd. Pas 5 jaar geleden op mijn 37e heb ik voor het eerst hardloopschoenen gekocht. Pas 4 jaar geleden liep ik voor het eerst een marathon. Als je een keer getennist hebt, ben je nog niet een tennisser. Als je een keer een marathon gelopen hebt, ben je nog geen marathonloper. En als je een keer een ultraloop gelopen hebt (twee weken geleden liep ik voor het eerst meer dan een marathon), ben je nog geen duurloper. Je kunt het worden misschien, en misschien zit het in je, maar het ‘zijn’ is nog een ander verhaal.
Ik wordt vanaf km 48 veel ingehaald wat me de kans biedt om te observeren en analyseren. Als ik dan toch niet kan stoppen met denken dan maar denken over het duurlopen. Ik kom al snel tot het inzicht dat hier twee soorten lopers zijn vandaag. Verreweg de grootste groep is duurloper. Die lopen 4 tot 6 keer per week met daarin standaard een loop van minimaal 3 uur. En dan heb je nog een groepje met een ander talent. En daar schaar ik mezelf dan maar onder. Deze groep heeft het kaartje van Texel gezien. Deze groep heeft dit kaartje in zijn hoofd geprent en met een rode stift een rondje om het eiland getekend. Dit beeld van een eiland met een rode rand is in het hoofd geprent. Ergens afgelopen jaar. Deze groep heeft ook getraind, maar heeft zoiets als dit nog nooit eerder gedaan. Deze groep loopt die laatste 12 km op een mindset die zo sterk is als de aantrekkingskracht van twee supermagneten. Deze mindset zorgt ervoor dat pijn gedoogd wordt en dat er opeens nog maar 5km te gaan is.
We draaien hotel restaurant Havenzicht in Oudeschild voorbij. Ik zie het bord met ‘5’ staan. Nog maar 5km. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik weet hoe ik dit gedaan heb en hoe ik die laatste 5km ook gedaan krijg. In de verte hoor ik honderden mensen bij de finish de lopers de laatste 100 m vooruit juichen. De omroeper meldt dat Tom Scholte uit Den Haag binnen gaat komen. Dit was een van de momenten die ik vooraf in mijn hoofd had geprent. Ik voel me ietwat verward, al die mensen en al dat gejuich voor dat ene rondje hardlopen? Normaal is het blijkbaar niet. Als de mens van nature een duurloper is, dan heeft dit rondje mij iets dichter bij mijn natuur gebracht.
{b}Tom Scholte{eb}
(tom <> firmadegroot.nl)
http://www.tomscholte.com/ (met een dagelijkse column !)
{i}Noot van Martien Baars: Tom Scholte (42) finishte in een keurige 6:25:53. Dat hij het avontuur op Texel niet te lichtvaardig aanving, blijkt uit zijn lidmaatschap van de atletiekvereniging MarathonPlus. Met 27 inschrijvers was MarathonPlus ook de vereniging met verreweg de meeste lopers bij de 60 (+ de 120) km.{ei}