Keuzes maken, daar draait het om in het leven. Soms moet dat al jong en geforceerd, zoals ik onlangs zag toen een moeder haar dochtertje van, ik denk nog geen drie jaar, aanmoedigde een toetje te kiezen. Nog geen drie jaar en dan een toetje kiezen uit 30, 40 mogelijkheden. Toe maar, kies maar, wil je ijs of yoghurt, vruchtenyoghurt misschien of toch slagroomijs. Dat is voor zo’n kind toch niet te doen. Maar ook voor mij is het soms niet te doen. Afgelopen zaterdag werd de eerste editie van de Zes uur van Den Helder georganiseerd. Maar 22 augustus was ook het jaarlijkse ‘Culemborg Blues’. Een internationaal festijn waar bandjes uit binnen en buitenland (in 2015 uit Engeland, België, US, Zwedend) blues laten horen zoals blues hoort te klinken, maar ook aanverwante muziek wordt er goed gespeeld. Grote namen uit het verleden: Bintangs en Oberg. Perfecte muziek en met het voorspelde mooie weer echt een must.
Oei, oei, moeilijk, moeilijk, maar als Nederlander lekker ‘polderen’: dus eerst de Zes Uur en dan ‘Culemborg Blues’. Het beloofde warme weer was er ook in Den Helder. Heerlijk strandweer, weinig wind, 26, 27 graden. Om te lopen misschien net iets te warm. Maar toch, er stonden 33 lopers aan de start om hun rondjes op een prachtige fietsbaan van 1500 meter te lopen. Na een korte inleiding mochten we op pad voor zes uur op die mooie slingerende baan, hier en daar wat schaduw, soms wind mee, soms wind tegen. De stukjes voor de wind en zonder wind waren warm, een paar uur na de start erg warm. De stukjes tegen de wind in heerlijk afkoelend. Na een paar uur werd er ook een tuinsproeier en een extra sponspost ingezet om ons lopers af te koelen.
Na de 100 km van vorig weekend (Kadee Dodentocht) wilde ik hier eerst 3 uur rondjes draaien van 6:40 en daarna wel zien hoe het zou gaan. En het ging lekker, de eerste 3:45 uur gingen in gemiddeld 6:38, soms een paar seconde per ronde meer soms een paar minder. Eén rondje een klein minuutje extra omdat door het zweten en het koelen met water mijn singletje helemaal nat was en ging schuren. Dus een pleister op mijn tepel, maar plakken deed die pleister niet lang. Rondje na rondje gingen onder mijn voeten door, in een heerlijke cadans. Het leuke van de wielerbaanbaan is dat deze met veel slingers is aangelegd, 1500 meter lengte op een oppervlakte van 300 bij 370 meter. Je zag je collega-lopers vrijwel aldoor op verschillende afstanden. Op één plaats kon je de lopers zien op 250 meter, op 850 meter, op 100 meter en op 1500 meter. Je voelde je echt onderdeel van een wedstrijd. Dat was ook al zo voor de wedstrijd, lekker in het zonnetje bijkletsen met Hans Buis en Lex de Boer.
Na een tijdje werd het toch wel serieus warm, koelen met sponsen was noodzaak. Ik wilde niet als bij de Bosbaanmarathon een paar jaar terug oververhit thuis komen, daarom liet ik het tempo na de 35 km behoorlijk zakken. Ook de andere lopers hadden duidelijk last van de warmte. Hans zag ik elke ronde een tijdje gebogen onder de tuinsproeier staan, Lex stak zijn hoofd in de sponsbak en anderen lasten elke ronde een korte pauze in of wandelden even. Maar de echt snelle lopers, waaronder Mo Indrissi (mooi vierde met bijna 63 km), gingen onverstoorbaar door. Frank Wiebes werd eerste met dik 67 km, Chris Dhooge tweede met bijna 66 km en Tim van Hellemont werd derde met 64,5 km.
Bij de start/finish stonden een paar boxen met in de eerste uren Top 2000 muziek. Toen ik het derde ronde aan kwam lopen hoorde ik het heerlijke staccato geluid van de ritmische intro van Radar Love van Golden Earring. En dan de rauwe stem van Barry Hay ‘I’ve been driving all night, my hands wet on the wheel’. Kippenvel, prachtig! Daarna nog tal van gouwe ouwe nummers. Hoewel ik zelf altijd zonder muziek loop, was dit toch wel weer erg leuk en de muziek lonkte, de blues lonkte, de blues schreeuwde, rauw, schurend en hard. En dat maakte dat ik na vijf uur, toen ik de marathonafstand al dik voorbij was, gestopt ben. Nog gauw even sponzen, afdrogen en de auto in, op naar Culemborg. Thuis even douchen, met Marijke naar het restaurant, even eten en dan de stad in, naar de Blues. Het was er inderdaad heel gezellig met veel leuke muziek. En het in Den Helder opgelopen vochttekort liet ik met een paar heerlijke biertjes snel verdwijnen.
Theo de Jong
(theohinne <> hotmail.com)