12 september 07.00 uur begint zaterdagochtend een ultra-avontuur waar ik eerlijk gezegd niet klaar voor ben. Slechts drie weken voorbereiding na een inspirerend en een romantisch verblijf in Mexico. Vorig jaar wilde ik aan deze loop aan deelnemen maar om in één weekend tegelijkertijd de Spartathlon en aan deze loop te starten is natuurlijk onmogelijk. Jean-Luc de sympathieke organisator van de ultratour du Leman vertelde me vorig jaar dat ik in 2015 deel kan nemen.
In Villeneuve starten we met 44 deelnemers. Iedereen met pet vanwege de te verwachten zon. Eén Nederlandse, en de enige, is zijn pet vergeten… Een simpele tactiek is vandaag te finishen. Een man uit Andorra vraagt wat mijn motivatie is. Mijn antwoord geen motivatie. Had ik me dit jaar nog moeten inschrijven dan had ik dit niet gedaan. 175 km is by far te ver voor mijn krakkemikkige lichaam maar ook mentaal is een dergelijk avontuur gevoelsmatig niet aan me besteed. Toch het verstand op nul en lekker genieten van het meer van Genève en de pracht natuur. Ergens achterin de middenmoot starten. Totaal 7 verversingsposten betekent een rugtas vol met proviand en 1,5 liter water. Niet op getraind maar totaal niet interessant.
Na circa 22 km blijkt dat ik 9 km per uur loop. Het eerste gedeelte is redelijk bosrijk. De volgende circa 22 km loop ik iets langzamer. Tjonge wat een redelijk drukke weg. Het uitzicht op het meer is prachtig. Jean-Luc heeft me afgeraden niet naar de overkant van het meer te kijken omdat je dan beseft hoe ver je nog dient te lopen. Een goed bedoeld advies maar ik houd me er niet aan omdat het veel te mooi is. Op naar richting Genève. Van de relatieve rust naar de drukke stad. Wat een geweldig mooie stad maar wat geweldig jammer dat de route-aanduiding er niet is. Circa 15 minuten twijfel ik of ik over de brug moet of nog verder dien te lopen. Een dame in een souvenirshop biedt soelaas. Precies de brug over en dan gelijk rechts. It’s so easy. Echter al het verkeer en de drukte brengt me in verwarring.
Nadat ik Genève bijna verlaat twijfel ik weer. Wederom geen aanduiding. Echter bij een boot die juist aanmeert vraag ik de route aan een donkergetint stel. Hé een hardloper stapt de boot af en rent snel bij me weg. Het stel helpt me door het park richting het volgende checkpoint. Ze komen van oorsprong uit Kameroen. Hij werkt op het hoofdkantoor van de UEFA. Hij stelt me voor om me met de auto naar het volgende checkpoint te brengen. Haha, hij heeft humor maar meent het ook nog serieus.
Op 107 km kom ik twee uur voor closing time door. Een gruwelijk lange rechte weg leidt of beter gezegd lijdt ons naar het volgende punt. Mijn tactiek is circa twintig minuten hardlopen en vervolgens twee minuten wandelen. Dit gaat prima. Tot het moment dat we bij een kruispunt linksaf moeten slaan. Het is op circa 116 km. Hartstikke donker. Voor de eerste keer het meer verlaten. Ik raak in het dorp compleet de weg kwijt wat mede veroorzaakt wordt dat de signalering niet verlicht is. Het heeft ook te maken met het feit dat de pijltjes zowel links als rechts van de weg staan. Bij 116 km lopen we links op het trottoir terwijl het pijltje van circa 5 cm lang (=kort) rechts op een paal staat. Tja een local helpt me laat in de avond. Een kilometer verder zoek ik me weer rot. Het zelfvertrouwen daalt tot het nulpunt. Hup het donker in. Lekker alleen. Het hardlopen is totaal gereduceerd tot ook ongeveer het nulpunt. Gelukkig is het niet koud.
De bril en routebeschrijving en de pijltjes helpen me weinig. Ik heb er geen gerust gevoel op. Bij checkpoint zes wordt ik mega misselijk en duizelig. Absoluut niet gaan zitten dan maar verder naar een nog spannender uitdaging Lausanne. Waarom spannend? De zoektocht is nog niet ten einde. In het donker zoeken naar de pijltjes maakt het er niet eenvoudiger op. We mogen een privé bungalowpark op maar na een paar honderd meter wordt het niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk donker voor ogen. Ik ga links een tunnel door en kom bij een school waar geen signalering is. Hup terug naar het park waar ik de beslissing neem te wachten tot een volgende loper arriveert. En ja hoor er komt een loper, gelukkig een Zwitser. Hij belt Jean-Luc omdat hij het ook niet meer weet. We moeten een terras over waarna we zo dicht mogelijk langs het meer lopen. Of het de officiële route is? Ik weet het niet maar het voelt nu of we een stel padvinders zijn.
Claude de medeloper wil bij het laatste checkpoint stoppen. Nou dat dacht ik dus niet. We finishen samen. Ik ga weer iets proberen te joggen. Nou die bovenbenen zeggen toedeliedoeki ‘dat dachten we niet’. We lopen nu gezamenlijk langs de boulevard richting het mondaine en prachtige Montreux. De kunstuitingen langs het meer zijn indrukwekkend. Freddy Mercury staat er beeldig te pronken. Een toerist wenst me veel succes toe op deze marathon. Haha een wel heel erg lange marathon. Vervolgens langs een indrukwekkend kasteel en we naderen Villeneuve. Na 31 uur en 20 seconden finishen we samen. We worden warm onthaald. 35 % is in deze derde editie niet gefinisht terwijl de eerste twee edities dit gemiddeld 50% bedraagt. Zonder het zoeken naar de route zou een eindtijd om en nabij de 29 uur mogelijk geweest. Lekker belangrijk maar niet echt.
Terugkijkend op deze ultra loop. Een geweldig mooie loop die door een kleine groep (circa 10 à 15 vrijwilligers) wordt georganiseerd. Ondanks het veelvuldig zoeken geen kritiek. Jean-Luc doet meer dan zijn best. Ik heb hem na afloop geadviseerd de volgende keer reflecterende pijltjes tussen de 100 en 175 km te gebruiken. Hij wil volgend jaar de loop wellicht in tegenovergestelde richting organiseren. Jean-Luc drukt me een zware medaille in de hand tijdens de afsluitingsceremonie. In het Engels zeg ik nog wat en bedank iedereen. Een GPS tijdens deze loop is zeker wenselijk of een fietser meenemen. Alhoewel dat ook geen garantie is de route te vinden omdat voor me een loper inclusief fietser totaal verkeerd liepen richting Lausanne. Tot slot ik heb de tweede besttijd door een Nederlander ooit neergezet maar ik ben ook pas de tweede deelnemer, haha.
In Villeneuve kijk ik nog een keer over het meer van Genève en besef me wat een mega afstand we hebben afgelegd.
Lees je onderstaande uitslag op zijn kop dan ben ik gedeelde eerste geworden van de finishers, haha. Degenen die voor me finishten tussen de 28,5 uur en 30 uur zijn me gepasseerd terwijl ik vet aan het zoeken was.
Uitslag (nummer drie is de eerste dame en een parcoursrecord):
René LECACHEUR, FRA 17h45
Arnaud LEROY, FRA 18h18
Julia FATTON, GER, 18h26 (rec.)
Daniel CARDOSO DIAS, POR, 19h31
Laurent CORADIN, FRA, 22h53
Roland VUILLEMENOT, FRA, 22h57
Philippe ROSSET, SUI, 23h09
Jean-Louis VIDAL, FRA, 23h41
Jean-Jacques LAMBERT, FRA, 25h54
Janick PREST, FRA, 25h54
Christian MARTI, SUI, 26h26
Nicolas AUTRET, FRA, 26h33
Thierry ADELINE, FRA, 26h35
Paolo BUCCI, ITA, 26h40
Philippe HERBERT, FRA, 26h58
Philippe ROEHLLY, FRA, 27h00
Yoann GOUPILLE, FRA, 27h04
Charles PAYEN, FRA, 28h02
Luc VALZER, FRA, 28h17
Mimi CHEVILLON, FRA, 28h36
Bernard CHEVILLON, FRA, 28h36
Philippe BRUNSCHWIG, FRA, 28h36
Richard WARPELIN, SUI, 28h56
Philippe MARMET, FRA, 29h22
Nicolas REMINDER, FRA, 29h31
Lucille LECLERCQ, FRA, 30h01
Susan BROCKELBANK, UK, 30h01
Claude BAUMANN, SUI, 31h01
Henk HARENBERG, PB, 31h01
DNF, Corinne BALHADERE, SUI
DNF, Eric BARBIER, FRA
DNF, Christophe BOHNET, SUI
DNF, Angelo CISLAGHI, ITA
DNF, Paola COCCATO, ITA
DNF, José Luis CORRAL CARRIZO, AND
DNF, Hervé FRIQUET, FRA
DNF, Matt GEE, UK
DNF, Daniel HIEGEL, FRA
DNF, Jürgen HOFMANN, GER
DNF, Jean-Jacques JACQUET, FRA
DNF, Jörg MARKUS, SUI
DNF, Serge KOTTMANN, SUI
DNF, Jacques MARTINAUX, FRA
DNF, Jacques PASQUIER, FRA
Groeten,
Henk Harenberg