Officieel heet de tocht Limburgs Zwaarste en Willem heeft me dit regelmatig nagegeven, maar ik vond zelf de benaming Mooiste beter. Mooi vanwege de route en de wijze van organisatie. Door het gebied struinen waar ik ben geboren en op een manier die me aan het hart ligt. De tijd is van belang, maar het genieten staat bovenaan. Lopend door de schoonheid van het landschap met ondersteuning van de veelgeprezen Limburgse Vlaai.
Normaal ben ik niet zo’n schrijver over loopjes; lopen vind ik moet je doen en beleven en zodra het eerste woord is gesproken over lopen is de beleving al vervlogen. Aanleiding om het deze keer wel te doen is om een bedankje te richten aan de organisatie en de wijze waarop deze wordt uitgedragen. Willem en Annemarie hadden ook deze laatste keer weer heel wat Limburgse, Brabantse en ook weer die Greuninger opgetrommeld om deelgenoot te zijn van deze laatste Limburgs Mooiste (sorry Willem).
Zelf mocht ik deelnemen vanaf de eerste editie en kan over elke tocht wel een mooi verhaal vertellen. Voorafgaand aan deze laatste editie had ik me voorgenomen om bij elke post een foto te maken van de aanwezige vrijwilligers en deze na afloop in een soort van reportage op facebook of zo iets te plaatsen als bedankje. Het maken van de foto’s is gelukt; het plaatsen echter niet en aangezien de tijd begon te dringen; er blijven n.m. maar nieuwe loopjes en verhalen komen, vond ik het tijd om hierover een knoop door te hakken. De foto’s zijn er dus en staan op mijn mobiele telefoon. Ik wil deze mobiele telefoon met zijn foto’s komend jaar meenemen tijdens mijn loopjes. Geïnteresseerden zal ik dan hier deelgenoot van maken (trek er wel enige tijd voor uit, want ik ben niet zo handig om dit snel te tonen). Dan is de vraag natuurlijk als je deze foto’s wilt zien hoe je me kunt herkennen. Je kunt me herkennen aan een metaal iets dat lijkt op een flessenopener waarop Limburgs Zwaarste 100 km staat geschreven en welke achter op mijn rugzak is gemonteerd.
This will be the last time: ik liep deze tocht met weemoed. De laatste keer of toch niet? Wel de laatste keer in deze vorm en vaak heb ik de afgelopen week gedacht of deze tocht in haar opzet een vervolg dient te krijgen. Wel, ik ben er nog niet over uit.
Well this could be the last time
This could be the last time
Maybe the last time
I don’t know, oh no, oh no
Roger Kempinski