In het weekend van 24 Juni 2016 stond ik aan de start van de eerste editie van de Stumilak, een zware ultraloop in Polen van 176km en 9.200 hoogtemeters + en -. Ik ben door de medeorganisator van de Legends Trail, Stef Schuermans hierop gewezen ergens in November 2015 en hij zou er ook naar toe gaan. Hij heeft in Polen gewoond en spreekt Pools. Later blijkt hij dan in een examen periode te zitten en blijk ik mij als enige niet-Pool te hebben ingeschreven! Stef waarschuwt mij ervoor dat de organisator Michal Kolodziejcyk bewust zoveel mogelijk een parcours met pieken omhoog en omlaag verkiest, het parcours kent maar liefst 71 bergpieken. Ik had mij door twee loopmaatjes ook voor de Dolomiti Extreme Trail van 103km laten verleiden (twee jaar geleden deden wij de 53km versie), maar na inschrijving bleek deze 2 weken ervoor te liggen, niet erg slim. In 2011 heb ik echter iets vergelijkbaars met succes gedaan en je hebt dan ondanks een niet geheel herstelde moeheid de afstand in de benen.
Ik heb maar weinig idee van wat ik kan verwachten omdat ik nooit eerder in Polen ben geweest. Het gebied maakt deel uit van Transsylvanië, de bossen zijn zo uitgestrekt dat er altijd weinig mensen hebben gewoond. Een groot deel van het bergparcours ligt op een bergkam op de grens met Slowakije. De Babia Gora of heksenberg is in het verleden voor rituelen gebruikt.
In de maand Mei heb ik als voorbereiding elke dag 20km gerend op lage hartslag (126BPM), het resultaat was voor mij vrij spectaculair: 4kg eraf, 1,5-2km/uur sneller bij dezelfde hartslag en een stevige verbetering in mijn loop techniek. In het begin deed ik er 3 uur over, aan het eind 2:25 met een nog lagere hartslag. Voor hoogtemeters heb ik meerdere training sessies op een kolenberg van een kleine 100m net over de grens in Duitsland gedaan, tot 3.000 hoogtemeters en goed om het materiaal te testen. Ik ontdek dat ik nu in tegenstelling tot het verleden “onbeperkt” kan klimmen, zolang ik maar onder mijn lactaatvormingsgrens blijf, ook met volle bepakking tot een kilo of 7. Ik ben ook meer dan de helft van mijn gewicht van mijn rugzak afgevallen! Ander voordeel is dat ik geen maagproblemen krijg bij deze snelheid. Ik vrees wel knieproblemen en peesontstekingen vanwege “too much too soon” in verband met veel hoogtemeters op een heel technisch terrein.
Twee weken geleden ben ik in de Dolomieten uitgestapt vanwege een beginnend spierscheurtje in de knie op 75km om het niet erger te maken. Het vele gespring van rots naar rots en met verdraaide voet landen heeft zijn tol geëist Dit is lastig te trainen als je niet meerdere keren naar het terrein zelf kunt gaan. In Frankrijk waar ik 10 jaar heb gewoond had ik vaker vlak na de winter, als de hoogtemeters terugkomen, kortstondig last van een geïrriteerde kniepees, maar dit ging snel weg en ik kon zonder tape, zwachtels of steunkousen het seizoen door.
Daarnaast ben ik bij een sportdiëtist geweest om te bepalen wat mijn energieverbruik is. Ik heb hiervoor Limburgs Zwaarste als proefballon gebruikt. Ik blijk tijdens werkweken teveel en tijdens wedstrijden te weinig te eten. Ik heb dan meestal geen hongergevoel en kom daardoor in de problemen.
Wat “nieuw” is voor mij of te ontdekken tijdens deze wedstrijd:
1. Lage hartslag absoluut aanhouden.
2. Het overgaan naar hyperventileren in de loop van een wedstrijd oplossen en enkel door de neus ademhalen.
3. Sneller systeem om de stokken op te bergen, omdat ik het erg vervelend vind om met stokken in de hand te rennen en dat je postuur verandert. Je armen dragen dan ook nauwelijks meer bij aan de voortstuwing. Ik heb een brede elastiek van ruim een meter zo genaaid dat ik hem tussen de punt en handgreep van de stokken kan spannen en deze vervolgens als een boog/ schoudertas dragen. Met een stukje klittenband houd ik alles in de juiste hoek op zijn plaats.
4. Blister Shield: een relatief nieuw product testen om frictie op de huid te voorkomen en daarmee blaren. Het werkt heel goed maar wast gelijk weg bij regen. Je schuift hierdoor wel sterker in je schoen bij afdalingen en daardoor kun je weer blauwe plekken aan je tenen krijgen. Niet in Nederland verkrijgbaar.
5. Voldoende eten. Voor 80km heb ik bijna een kilo aan energie- en proteïnerepen! Mijn zelfgemaakte havermoutrepen en proteïne-amandel-cacaorepen zijn veel lekkerder. Ook een recept van Danny Dreyer voor een energiedrank, een mix van cacao, espresso, honing, ahornsiroop en zout is heerlijk. Ik gebruik ook gewoon diksap, veel rustiger op de maag dan sportpoeders. Ik heb appelcompote zakjes gerecycled en met een grote spuit hervuld met mijn eigen zaken. Ze zijn elk 100ml en dus meeneembaar in het vliegtuig en kunnen vervolgens worden weggegooid.
6. De ideale schoen. Deze bestaat helaas niet voor mij, het zou namelijk een Altra Lone Peak met een Inov-8 Roclite 295 zool zijn. De eerste heeft niet voldoende grip en valt daardoor af op dit parcours maar zit fantastisch, de tweede is te smal voor mij maar heeft een fantastische grip. Ik heb een net een nieuw paar Roclites (mijn 7e) gekocht, maar een halve maat groter om in de afdalingen niet telkens met mijn dikke teen tegen de neus te stoten. Om het extra schuiven op te vangen heb ik de veters door elastische triatlon veters vervangen.
7. In plaats van foto’s te nemen heb ik voor 40 Euro een Android telefoon horloge aangeschaft (DZ09). Hiermee kan ik snel audio-opnames maken. Het is mij opgevallen dat veel details na de race in je hoofd worden gladgestreken naar mooi, moeilijk, zwaar etc. en nu kan ik ze ter plekke gedetailleerd opnemen om later van te leren. Vandaar dat alles hieronder een tijdstempel heeft en zo uitgebreid is.
Michal waarschuwde voor de hitte. Waar zijn markeerders normaal 5 uur nodig hebben, is het nu 8 uren. Drink genoeg en neem genoeg mee. Bij 38km is er een bergbeekje waarvan je veilig kunt drinken. De limiet wordt tot ongeveer 40min opgerekt vanwege de hitte. Als je wilt stoppen dan kun je dat het best bij een drankpost doen, voornamelijk die op 103km. Er is iemand die je vanuit elk dorp voor 30 Zloty komt ophalen en in geval van echte nood is er een reddingsteam (niet bedoeld voor als je gewoon wilt stoppen). Er is warm eten op 78, 103 en 120km. Gels en koffie is beschikbaar. Vanaf 140km wil je niet meer stoppen want daar wordt het terrein makkelijker op twee steile pieken na.
Vooraf waarschuwde Roman, een deelnemer van 67 en geëindigd op de 3e (!) plaats voor de moeilijkheidsgraad met “OOH” en “AAH” en “Schwierig”. Hij blijkt later het parcours al een in zijn eentje te hebben gedaan. Ik verbaas mij over het feit dat een relatief makkelijk uitziend vlak stuk op de kaart zo moeilijk zou zijn (na PK3). De steile afdalingen zijn dat natuurlijk wel.
24 Juni 2016
12:57 Net bij start verschenen in de sporthal van Bielsko-Biala, racegegevens opgehaald, uiteindelijk weinig personen hebben zich daadwerkelijk ingeschreven en slechts 2 vrouwen. Zeer goede professionele organisatie voor zo’n kleinschalig evenement. We nemen gezamenlijk een bus naar Zawoja en iedereen probeert wat te rusten. De lopers bekijken mekaar van top tot teen, schatten mekaar in. Iedereen wordt door Michal en zijn vrouw Anna gecheckt op reddingsdeken, fluitje, lamp, drinkreservoir en voeding. De rest wordt geloofd. Sommigen hebben extreem weinig spullen bij zich en dat maakt mij sceptisch.
16:06 We starten als anticlimax wandelend (! 3..2..1 ) in Zawoja op 533m hoogte, 33 graden en je zweet je de blubber.
16:24 eerste klimmetje naar Cyl Hali Smietanowej op 1298m voltooid, maar de hartslag is te hoog en momenteel lastig omlaag te krijgen. Ik ga langzamer. Er zijn met de warmte veel vervelende vliegen
16:42 De hartslag komt onder zelf gestelde marge van 126
17:02 We komen op de top van de eerste berg Cyl Hali Smietanowej, vervelende vliegen, mooi uitzicht en erg heet
18:10 PK1 (drankpost 1, Krowiarki) 10 min later dan verwacht kom ik aan op de eerste drankpost op 10km. Goedendag in het pools is dobry leer ik uit de praktijk. Een grote zomerse regenbui zet aan met onweer en de jas gaat aan, terwijl een stralende zon door uitgestrekt dennenbos aan de andere kant in je gezicht schijnt. Weidse uitzichten met glooiende dalen. De drankpost is summier, vooral water is belangrijk. Michal leidt de lopers vanaf hier om teneinde de onweersbui op Babia Gora (Diablak) of “Heksenberg” op 1725m te omzeilen. Hier is 2 weken geleden nog een persoon door een blikseminslag overleden en dat was tevens niet de eerste keer! Ik ben best teleurgesteld, maar de veiligheid is belangrijker. We gaan via de blauwe en vervolgens de rode route. Dit is een breed verhard pad en wat langer qua afstand maar wel geheel renbaar.
18:42 Op dit pad begint de gluteus medius een beetje te zeuren (heup aan de linkerkant), dit voelde ik al een beetje tijdens de Dolomiti extreme trail. Als ik met de duim op het plekje duw is het gezeur weg. Conclusie: doorgaan!
19:02 Er zijn hier duizenden dennenbomen zwaar aangevreten door boktor en vervolgens bij een windvlaag omgeknakt. De gaten zijn elk 2 tot 3cm groot.
19:15 Ik ben al een tijd bezig om gedurende een ultra volledig op neusademhaling te rennen. Dat lukt, maar ik merk dat ik in de loop van de race zonder reden overmatig ga ademhalen. Dit kost onnodig extra energie vanwege een hogere hartslag die dat oplevert. Ik denk op dit moment de oorzaak te hebben gevonden! Naarmate de race volgt ga ik mijn middenrif net onder de onderste ribben aanspannen en daarmee knel ik een buikademhaling af. Ik neem een klein beetje gas terug en een telkens terugkerend probleem is in deze race ineens opgelost!
19:16 Aan het eind van de blauwe route worden er uitgebreid foto’s van mij genomen en de fotograaf neemt wel een kilometer lang shots. Het rode pad is een bospad met uitstekende keien maar nog goed loopbaar. De jas gaat weer uit want het weer is weer mooi en het is broeierig.
19:31 Mijn eerste misser van een afslag en ik loop een kleine 500 meter te ver omlaag en weer terug omhoog. Ik heb het gele in plaats van het rode pad genomen terug naar Zawoja. Na enkele kilometers kom ik weer bij het originele pad en klim en daal ik naar twee middelmatige pieken, de Medralowa 1169m en Jaworzyna 1046m. De stemming is opperbest, ook al weet ik dat ik het merendeel van de race alleen ga zijn.
19:57 op afstand is de piek van de Babia Gora te zien. Indrukwekkend maar helaas niet fatsoenlijk te fotograferen van hieraf.
20:02 Via een breed graspad midden door het bos hoor ik in verder totale stilte een nachtegaal. Ik geniet er van en ga het geluid opnemen, maar vanaf dat moment houdt de nachtegaal zijn kop!
20:21 Een ansichtkaart-uitzicht: bergen, bomen rode lucht bij ondergaande zon.
20:47 Ik word door 2 lopers ingehaald die de Babia Gora wel gedaan hebben en voel mij daardoor een beetje lullig. Ik troost mij met de gedachte dat ik wat meer kilometers heb afgelegd.
22:01 Het is inmiddels donker en de hoofdlamp is aangegaan. In de Dolomieten heb ik dit model van het merk Fenix kunnen uitproberen en deze schijnt tot 200m ver (900 Lumen) indien nodig, een grote luxe op technisch terrein. In de nacht lijken de achterkant van boombladeren op stukken plastic. Ik wordt ingehaald door 2 lopers en besluit om niet aan te haken om mij niet op te blazen, daarvoor is het nog te vroeg. Doel is uitlopen, leren, genieten indien mogelijk en niet de beste tijd neerzetten. Het is ongelooflijk stil en de sterren, Mars,en Venus zijn al duidelijk herkenbaar. Terwijl ik lopend omhoog kijk strompel ik over een kei.
22:06 Ik merk aan mijn loopvorm dat ik met mijn heup een knikje naar achteren geef en daardoor meer op kracht moet gaan rennen. Ik let een tijdje op het corrigeren hiervan.
22:23 De benen zijn niet zwaar, maar ik merk wel dat ze inmiddels gewerkt hebben. Ook zeurt een pees boven de linker wreef naar de enkel een beetje, een overblijfsel van de TDS in 2011. Kwestie van blijven ontspannen. Vlak voor PK2 is een korte maar verrassend steile afdaling in het donker, alsof je ineens in een gat valt in het pikkedonker.
23:00 PK2 (uitgebreide gezellige drankpost 2, Glinne) op 37km. Van veraf wordt er geroepen en aangemoedigd, maar ik mis in het donker het pad naar de drankpost en maak een raar omweggetje door een greppel. Eventjes dacht ik aan een paar doorgedraaide fans omdat ik geen Pools versta. Ik blijk in de middenmoot te zitten van het deelnemersveld maar neem uitgebreid de tijd om een licht watertekort bij te drinken en water bij te vullen maar ook om het materiaal af te stellen of klaar te maken voor de nacht. Een loper, een jonge gast die als eerste hard rennend was vertrokken zonder water en heel weinig te eten zit hier al twee uur onbeweeglijk met de jas aan. Daaromheen heeft hij regelmatig overgegeven. De eerste die opgeeft vanwege een absolute beginnersfout. Het deelnemersveld is al flink uit elkaar geslagen maar mijn moraal is nog steeds prima.
23:50 Ik ben bezig met een steile klim op een smal pad met grote glibberige keien (net als in de Savoie) naar Gora Piedu Kopkow 1535m. Ik blijf rustig aan doen. De lintjes zijn moeilijker om vooraf waar te nemen. Ik stijg omhoog met hartslag 129, veel langzamer dan ik prettig vind maar ik moet mezelf blijven sparen. De maan komt op tussen de bomen. Ik ben in het donker alleen in het bos en mentaal is het een beetje zwaar. Mijn horloge is met de audio-opnames een beetje mijn equivalent van Wilson uit Tom Hanks’ film Castaway!
25 Juni
De heup blijft opspelen maar deze negeer ik of ik duw met mijn duim op de plek die zeurt tijdens het lopen. Bij normaal hardlopen doet deze trouwens niet vervelend! Naarmate het pad hoger komt wordt het ook telkens technischer met losliggende spitse keien.
00:46 Aankomst op de winderige top met 360 graden prachtig uitzicht en een mooie sterrenhemel. In het dal zijn een paar dorpen te zien. Na de top komt direct een steile afdaling. Deze is zo steil en technisch dat je geen andere keus hebt dan op kniekracht bij elke stap af te remmen en dat is “killing” voor de knieën. Tot overmaat van ramp zijn de vliegen van weleer nu veel agressiever. Ze vliegen met honderden om je heen direct in je ogen, oren, mond en neus. Met je hand of stok slaan heeft geen zin, ze volgen je als een zwerm. Soms doet een mot ook mee.
01:01 Trzy Kopce 1216m Door de vliegen mis ik een afslag en ben minstens 100m lager beland. Stukje bij beetje compenseer ik de gemiste Babia Gora maar ik baal ervan en ben nu door achterliggers ingehaald. In de resterende afdaling haal ik ze toch weer in omdat mij dat ligt. Het haantje!
01:59 Er komt een lang stuk met uitstekende gladde boomwortels. Ik doe rustig aan, want ik ben al een paar keer een teennagel verloren met het stoten ertegen. Gruba Buczyna 1132m
03:45 De vogels beginnen te fluiten en het zonlicht komt lichtjes op. De steile afdaling zorgt dat de linker schoen knelt en daar had ik voorheen nooit last van. Mijn water is bijna op en de drankpost moet snel komen. De zoetigheden en energy gels beginnen tegen te staan. Ik eet liever mijn zelfgemaakte havermout- en amandel-proteïne-repen, maar die zijn zwaarder en groter om mee te nemen.
03:48 Eerste stukje asfalt in lange tijd, er kan worden gerend!
04:35 PK3 (Drankpost 3, Glinka) op 56km. Drie deelnemers staan uitgebreid te roken! De “viking” van 2 meter in kort hemd en vol tatoeages blijft zo gekleed met erg weinig bagage, ik twijfel of hij een jas bij zich heeft. Het is een middelmatig uitgeruste drankpost in de open lucht. Ik neem uitgebreid de tijd om mijn tanden te poetsen met al die zoete gels, mijn voeten te verzorgen en met crème in te smeren, want ik vrees langdurig natte voeten met wat komen gaat., wellicht het meest onderschatte deel van de wedstrijd. Er is een onweer op komst en er komt een langdurig modderig deel. Ik zou het liefst even willen slapen maar laat het niet toe, dat doe ik later wel.
05:16 Ik ben erg moe en een beetje gefrustreerd dat ik bij de drankpost achterop ben geraakt ten opzichte van de collega’s. Ofschoon dit onzin is en ieder zijn eigen race loopt, voelt het wel zo. Ik val regelmatig kort zijwaarts in slaap en gebruik mijn loopstokken om niet om te vallen. De moraal is flink gezakt.
06:12 De ogen vallen nog regelmatig van moeheid dicht, terwijl de zeer steile en gladde modderige hellingen (60-70 graden en tot 300m hoog) op kracht genomen moeten worden. Oszust 1155m
06:35 De moeheid is te groot en ik vind een bankje in het bos om kort op te gaan slapen. Ik lig net 2 minuten als er op 200-300m de bliksem inslaat. De flits kon ik niet alleen met gesloten ogen zien, maar ook met de huid voelen! Ik probeer toch weer even te slapen, maar de vliegen en muggen maken ook daar snel een einde aan en ik ga maar door. Direct hierna komt er een zeer steile afdaling in de modder. Wielka Rycerzowa 1226m
07:48 Tijdens een wederom steile en gladde afdaling in de modder glij ik uit en voel precies dezelfde lichte irritatie aan de knie als in de Dolomieten. Daarover maak ik mij zorgen. Over de zeker blauw geworden middelste teennagel rechts heb ik het maar niet!
08:10 De ergste moeheid is voorbij en ik doe preventief een knie-ondersteuning om en tegelijkertijd ook preventief blauwe tape rondom de heup.
08:24 De afdaling naar de volgende drankpost wordt ingezet in een landschap van “maagdelijke bergweiden en bossen”. Met de modder en keien op het pad moet ik toch blijven oppassen. Inderdaad ga ik op een helling van 60 graden en dikke modder op mijn bil.
09:03 Er volgde toch weer een vrij lange klim en ik ben bijna aan de top. De batterijen zijn even helemaal leeg. De heup doet pijn, de bewegingen gaan langzamer en ik krijg weer een terugval in slaperigheid. Ik hoop op een relatief snel herstel in de race, want deze fase duurt lang!
10:30 PK 4 78km (Drankpost 4, Przeglbek) ik neem een lange uitgebreide pauze en probeer even te slapen, maar dat lukt niet vanwege de herrie van alle overige aanwezigen. Toch helpt de 5 minuten in het gras liggen voor de moraal. Dit is een goede tactische zet van me: omdat Michal aangaf dat de meesten op 103km gaan stoppen, voorkom ik hiermee dat ik op dit punt ga denken: “Mama, ik ben zielig”! Dit blijkt later ook te hebben gewerkt. Hier staat een prachtig groot houten zomerhuis met weids uitzicht op de bergen en grote tuin. Ik verzorg weer uitgebreid mijn spullen en geniet van de goede zorg en normaal vieze instantkoffie. De mensen hebben het hier erg gezellig, maar mijn communicatie met hen blijft moeizaam vanwege hun gebrekkig Engels of Duits en het feit dat ik geen Pools spreek. Maar ze komen op mij ook introvert over. Door mijn uitgebreide pauze word ik weer ingehaald door een aantal deelnemers. Mijn watervoorziening is met 1,9l aan de lage kant voor 25km met deze hitte en snelheid, maar net te doen.
12:16 De rustpauze heeft goed gedaan en ik kan op de vlakke stukken rustig door blijven rennen (ik blijf wel op mijn lage hartslag letten). De moraal is weer terug. Het verstrijken van de tijd gaat voor het gevoel sneller en ik zit op mijn gestelde 5km/uur, maar dat zal bij het stijgen wel weer zakken. Bovendien stijgt het kwik naar 33-16 graden.
13:06 de gang naar Jaworzyna 1173m is in de volle zon, maar ik heb er niet zo veel last van als de gemiddelde Pool omdat ik deze hitte ken van mijn 10-jarig verblijf in Frankrijk. Kwestie van blijven drinken en zoutpillen blijven slikken
13:17 Wielka Racza 1236m Hier is op de top een een chalet met bar/restaurant en ik kan gelukkig mijn dreigend watertekort bijvullen en mijn hoofd en handen even onder de kraan houden, want het is echt ontzettend warm. Ik haal een geïmproviseerde halve dadel als drukpunt weg van het plekje op de heup dat zeurt, want dat helpt niet. De volgende lange helling is wederom „killing” voor de knieën, want door de verspreide keien op de zeer steile helling kun je niet „doorrollen” en moet je bij elke stap op kniekracht afremmen. Ik dacht dat ik wat gewend was, maar ik heb er technisch en fysiek moeite mee.
14:01 Eindelijk komt er een vlak stuk dat valt te rennen, maar ik moet even wandelen om de knieën te laten rusten.
15:02 Kikula 1085m Na deze bergtop volgt weer een steile afdaling, maar deze kan ik technisch wèl aan door met kleine ontspannen pasjes af te rollen
16:04 Het is zo heet dat het teer op de weg smelt, maar de moraal is goed! Ik haal de „Viking” weer in, want hij heeft veel last van de hitte.
16:18 PK5 103km (Drankpost 5, Zwardon). We worden hier verwend met bouillonsoep (niet-vegetarisch, maar dat kan mij nu even niet schelen), lekkere pasta en aardappelen, watermeloen en gelletjes naar believen van Nutrend die achteraf van hele goede kwaliteit blijken te zijn. Hier vindt een kaalslag plaats met afvallende deelnemers, vooral vanwege de hitte. Ik doe mijn schoenen en overige hinderlijke dingen uit en ga in een rustige hoek op een veldbed slapen. Dat is in het begin moeilijk, want Polen speelt op dat moment tijdens het Europees kampioenschap tegen Zwitserland en wint. De Polen zijn helemaal door het dolle heen alsof ze wereldkampioen zijn. Na 45 minuten word ik wakker bij een heftige regenbui, ik drink wat bij en vul wat bij en ga weer verder. Michal vraagt of ik soms wil stoppen. Ik zeg dat ik niet van plan was om helemaal naar Polen te komen om vervolgens te stoppen! Mijn dikke linkerteen begint zeer te doen alsof er een teennagel begint in te groeien, maar Michal heeft er helaas geen nagelschaar. Als preventie doe ik een zwachtel om beide knieën voor de afdalingen. Ik heb een hekel aan intapen, maar ik wil deze loop absoluut afmaken.
17:20 Zwardon 650 m
18:27 Door de regen is het flink afgekoeld en het regent nog een beetje. Een onweersbui ligt nog steeds op de loer.
BABUSCHKA
18:59 Solowy Wierch 848m. Ik loop door een brede weidedoorgang tussen twee stukken bos. Van hoger af zie ik vanaf 300m een nog jonge vrouw lachend op mij af lopen. Ze is gekleed als een babuschka: Hoofd afgedekt, lange dekkende kleding en schoenen met gaten waaronder de wollen sokken uitsteken. In haar beide handen houdt ze verticaal een rode vierhoekige stok van ongeveer 50cm vast met een schuin afgezaagde punt aan de bovenkant. Ze heeft een volledig gave licht gebruinde huid en gave tanden met een grote glimlach. Ze vraagt of ik een minuutje heb in het Duits: „Heb jij erop gelet op welk tijdstip vandaag de storm was?” Ik antwoord: „Nee, daar heb ik niet op gelet”! Zij zegt dat het betekent dat het vandaag de laatste dag is dat de zon zo heet wordt. Ze zegt dat op een smalende manier waaruit blijkt dat ik volledig onwetend ben dat ik dat niet weet. „De wetenschap weet het en ik weet het!”. Ergo: Ik weet het niet! Maar ik zeg dat ik het eigenlijk ook niet hoef te weten, want ik wil mijn race vervolgen. Zij zegt gedag en 20 meter verder hoor ik haar tegen zichzelf zeggen: „Hij weet het niet!”, gevolgd door een heel eigenaardig lachje.
19:24 Van de flora en fauna heb ik weinig opvallends gezien tot nog toe. Veel van het groen kom je ook bij ons tegen, maar ik zie voor het eerst een prachtige gitzwarte specht met een knalrode kuif.
20:09 Ik loop inmiddels alweer 2 uur op asfalt. Mijn knieën hebben last van de afgelegde afdalingen en doen zeer door te veel overbelasting in korte tijd.
20:27 Eindelijk weer van de geasfalteerde weg af. Op de top van een helling staat een groepje jongeren bij elkaar te hangen op een stapel dwars gestapelde balken die voor een Chalet gaan worden gebruikt. Hier is een prachtig uitzicht en ze vervelen zich waarschijnlijk niet.
21:45 PK6 118km (Drankpost 6, Przyslop). Dit is een grote Berg refuge of schuilplaats. De vrijwilligers zijn erg aardig en behulpzaam en werken hier ook. Ik neem een lekkere tomatensoep met rijst en koude koffie met melk en wat pinda’s en ben blij dat een toiletbezoek eens lukt tijdens een wedstrijd!
22:33 Ik had vergeten om naar een nagelschaartje te vragen, maar eigenlijk weet ik niet meer op welk pijntje te letten naast de heup, de huid die door de zwachtel begint te irriteren en in te snijden, de knieën maar ook daar weer de huid die door schuren beschadigt of de weer terugkerende vliegen.
23:06 Aankomst op de top van Barania Gora 1220m met een Eiffeltoren-achtige constructie op de top
23:19 De volgende afdaling is weer heel technisch en ik heb geen kracht meer om remmend op kracht omlaag te gaan. Ik moet mijn stokken gebruiken om het remmen lopend op te vangen. De vliegen zijn ook weer terug.
23:30 Ik heb mijn Buff voor mijn gezicht gedaan, zodat alleen mijn ogen aan de vliegen worden blootgesteld, maar de linker dikke teen begint nu enorm op te spelen. Bij elke stap omlaag voelt het alsof iemand met een hamer erop slaat. Ik vervloek dat ik het nagelschaartje heb vergeten!
23:57 Een Bloedmaan komt op laag aan de horizon, naast de andere ongemakken komt daar nog irritatie aan de huid bij mijn ballen en billen (schurend heuptasje) bij, ondanks dat ik alles had ingesmeerd om dit te voorkomen. Magurka Radziechowska 1108m
26 Juni
01:06 De afdaling is weer heel technisch en lang inclusief vliegen en bij elke stap moet je oppassen waar je je voet plaatst en tegelijkertijd niet je knieën opblazen
01:19 Dalend wordt het steeds donkerder, stiller en verstikkender in een bergkom van een paar kilometer doorsnee zonder ook maar één licht te bekennen.
01:34 De afdaling gaat minstens een kilometer omlaag en de last van de knieën maar vooral teen wordt bijna ondragelijk. De moraal is tot een dieptepunt gezakt, vooral omdat ik door de pijn eigenlijk niet meer kan rennen. De pijn wordt nu allesoverheersend,
01:41 Ik kom aan op de bodem van de bergkom. Ik kan geen lintjes bekennen en mijn GPS horloge lijkt aan te geven dat ik de afslag heb gemist. Het huilen staat mij nader dan het lachen en dit deel is werkelijk een gevecht met mezelf. Ik besluit om toch door te lopen en vind tot mijn grote opluchting even later een lintje. Maar dit is verreweg het moeilijkste deel van het parcours en zeer demoraliserend
02:15 Omdat mijn hele lichaam van het zweet is doordrenkt en daardoor de huid gaat irriteren doe ik al wandelend mijn broek en onderbroek half omlaag om alles een beetje te laten drogen, niemand die kijkt!
02:41 Michal de organisator is echt knettergek om zo’n debiel lastig parcours te kiezen en tot overmaat van ramp moet ik terug want ik heb wat lintjes gemist. Ik heb er zwaar de pest in.
02:47 De afdaling vanaf Ostre 930m is wederom gekkenwerk vanwege de steilheid en gladheid.
03:01 Ik heb mij weer verlopen doordat ik een lintje heb gemist en geen GPS ontvangst heb en begin hardop te vloeken.
03:21 Ik realiseer mij dat de wedstrijd eigenlijk pas vanaf 120km begint. Vanaf 130km worden de paden weer smal en kun je makkelijker in het donker een lintje missen.
03:48 PK7 138km (Drankpost 7, Ostre). Ik wandel naar het eind van het dorp om de knieën rust te geven en hoop op een nagelschaartje. De man bij de drankpost staat zielig alleen met een klein tafeltje bij een versleten maar modern bushokje en spreekt geen woord Duits of Engels. Met gebaren zegt hij: OK? Ik antwoord met mijn wijsvinger tegen mijn hoofd: “Crazy”, waarop hij hard moet lachen. Verder is hij zeer behulpzaam, maar hij heeft geen nagelschaartje. Ik realiseer mij dat ik nog een blaarpleister bij mij heb en die biedt gelukkig enige opluchting.
04:43 Tijdens de lange klim omhoog naar Skrzyczne 1257m val ik regelmatig weer wandelend in slaap. Een eventuele valpartij is stijgend gelukkig niet ernstig.
05:31 De overweldigende slaap begint hallucinerende vormen aan te nemen, elke vorm wordt door de hersenen in een bestaande vorm omgezet. Mijn ogen blijven maar rollen. In het bos neem ik naast mij een zwembad waar, ik droom even hardop in het Pools. Op een omgezaagde boom probeer ik even met de armen op mijn schoot en hoofd op de armen te slapen, maar dat lukt niet. Ik besluit maar om weer door te gaan.
05:55 Ik ben zo moe dat mijn zelfgemaakte opname onverstaanbaar is, zo zwak als hij klinkt.
06:21 Ik ben op een bankje 15 min gaan slapen maar niet echt opgeknapt. De knieën doen nog steeds zeer. Vlakbij op de top is een vakantie centrum plus ander groot complex en een grote zendmast.
06:56 20 minuten geleden mijn tanden weer gepoetst en de zon straalt. Ik kan weer rennen!! Mijn laatste concurrente haalt mij weer in doordat ze telkens veel kortere pauzes dan ik neem.
07:08 Het voelt ineens weer alsof ik vleugels heb en ik neem een gelletje en haak aan. We rennen beiden zeker 20km door over deze langgerekte bergkam met prachtig uitzicht. Het einde komt ook in zicht! Malinow 1115m in een grote boog loop ik weg van de mast op Skrzyczne, die je in de verte nog steeds kunt zien.
Plm 08:00 PK8 150km (Drankpost 8, Salmopol). Dit is een skioord met wat restaurants eromheen en bij de drankpost is er niet veel meer over. Tegen mijn eigen regels probeer ik een gelletje, maar het voelt goed.
10:35 Magura 1109m Tijdens deze laatste klim voor de laatste etappe zak ik weer in mekaar. Het weer slaat ineens om, het wordt heel mistig en het gaat regenen en het is ineens koud. Het dondert in de mist, iets dat ik niet eerder heb meegemaakt.
11:06 Een zomerse stortbui barst los met hagelstenen van 1 cm. Ik schuil even onder een dennenboom en zodra de hagel ophoudt en alleen nog harde regen overblijft ga ik in de waterstromen doorennen en zet de afdaling naar het mooie dorpje Bystra in. Het dorp ziet er perfect verzorgd uit, vaak een teken van in het buitenland wonende Polen die hier een tweede huis hebben.
11:56 PK9 167km (Drankpost 9, Bystra) Ik heb de drankpost niet gezien en wordt door Anna met de auto ingehaald. Ik vul alleen water tot de top van Szyndzielnia 1028m bij en kan eindelijk een stukje teennagel afknippen. Dit blijkt echter niet te helpen, de hele teen blijkt ontstoken! Gedurende het gehele parcours ben ik gelijk opgetrokken met Aleksandra, maar zij leek niet geïnteresseerd in samen lopen. Ik was meestal sneller met hardlopen en afdalen, maar zij haalde mij tijdens mijn langere pauzes weer in. Waarschijnlijk heeft zij het nog zwaarder gehad en ze is een “tough cookie”. Wederom haalt ze mij in op deze drankpost en het lijkt erop dat ze vóór mij wilt finishen. Ik laat dat niet op mij zitten. Ik neem een gelletje en proteïnereep en ga als een bezetene voor de laatste 10km die ik met 600-700 hoogtemeters + en – in 1h45 afleg, 40min eerder dan haar. Ik had ineens weer vleugels! Zelfs de laatste paar honderd meters tot aan de finish kan ik sprinten.
FINISH 176km Bielsko-Biala Eindelijk! Voor het eerst 176km afgelegd en 2 aaneengesloten nachten niet geslapen, wat een zoete overwinning op mezelf.
Gedurende de dag val ik af en toe midden tijdens een gesprek in slaap en ik sla af en toe wartaal uit. Mijn hoofd denkt iets terwijl mijn mond iets anders zegt. Maar het duurt eigenlijk tot de volgende ochtend dat wat ik heb meegemaakt mij emotioneel diep raakt, je raakt toch in een soort overleving modus.
De volgende dag vlieg ik alweer terug vanuit Katowice. Opmaak: 3 blauwe teennagels en een ontstoken zijkant van de dikke linkerteen, vel aan de binnenkant van beide knieën (deze gloeien hard na) beschadigd van de kniebeschermers, vel bij de bal tussen mijn benen licht beschadigd, vel aan beide kanten van de heup open van het verband, een zeer stijve gluteus medius en jeukende billen van het schurende heuptasje, rugvel beschadigd van de rugzak en ook een beetje aan de voorkant van de borst door de hartslagmeter. Ik heb helaas mijn herstelsokken niet meegenomen en loop een stevige edema op aan mijn onderbenen. Minstens 3 dagen lang zien ze er als gezwollen olifantenpoten uit en na vijf dagen voel ik dat het herstel nog steeds bezig is. Dit is allemaal oplosbaar bij toekomstige evenementen en ik moet een manier vinden om minder tijd te verliezen met geklooi met de ruzak en bij drankposten. De knieën aansterken moet ik echter serieus uitwerken en beter voorbereiden.
Op naar het volgende avontuur!
Willem Mücher