Deze marathon heb ik nog niet eerder gelopen. Dus vandaag maar eens kijken of het iets is voor mij. De ontvangst is hartelijk. De gehele organisatie is geweldig. Ze hebben me vandaag een grote dienst bewezen. De weersomstandigheden zijn prima. Een zonnetje, nagenoeg geen wind en droog. Na de Enschede marathon van vorige week, ben ik benieuwd of een zelfde resultaat mogelijk is vandaag.
10.00 uur starten we. De eerste kleine 2,5 kilometer door het bos en dan lekker langs het water rennen. Tenminste dat is voor 99,9% van de lopers uitgekomen. Laat ik nou niet die 0,1% procent zijn, waar dit niet voor geldt.
Na circa tien minuten verlaat ik het bos. Een dame voor me wil ik inhalen. Echter neem de verkeerde beslissing in een flauw bochtje. Ik stap naast het pad in het gras waarbij mijn rechtervoet in een gat belandt en mijn enkel krak zegt. Tegelijkertijd trekt er een pijn door mijn rechterkuit aan de buitenkant. Kud met peren.
Toch de moed er maar in houden. Wellicht trekt de pijn weg. Het glas is nog half vol maar wordt steeds leger. Na circa 5 tot 6 kilometer over een fietspad gelopen te hebben staat er op circa tien kilometer een verversingspost. Terwijl ik stil sta schiet de pijn door mijn been.
Mijn beslissing staat vast. Dit wordt de eerste dnf tijdens een marathon gedurende zeventien jaar hardlopen. Het kan echt niet verder. Elke stap doet pijn en mijn rechterkuit is knetter hard. De organisatie haalt me op. Vervolgens wordt ik in de watten gelegd door de organisatie. Een koude theedoek en broodjes (die krijgt trouwens iedereen die deelneemt). Daarnaast komt er eerst een masseuse namens de organisatie kijken. Het blijft bij kijken omdat de enkele blauw is. Vervolgens een fysiotherapeut. Hij test eerst of er iets gebroken is. Nou dat is ie gelukkig niet. Wel is de enkelband opgerekt en het kapsel beschadigd. Hersteltijd vier tot zes weken.
Toch de eerste 2,5 kilometer verliepen lekker.
Sportieve groeten,
Henk Harenberg