Als voorbereiding voor de 60 km van Texel leek het me een goed idee om het Rondje Voorne te lopen. Slechts 10 kilometer korter en toch ook een beetje het idee dat je op een eiland aan het loopt. Bijkomend voordeel is ook dat het maar een minuut of 40 minuten rijden is dus geen uren in de auto voor en na de inspanning. Toch had ik vooraf zo mijn twijfels over deelname want 2 ½ week geleden teruggekomen van een behoorlijk inspannende fietsvakantie waarin o.a. illustere cols werden beklommen als de Galibier, Bonnet en Alpe d’Huez. Geweldige sport dat fietsen maar het valt na zo´n klimvakantie niet mee om weer in het loopritme te komen. Met een minimum aan kilometers in de laatste 8 weken maar wel veel zin om weer eens een wedstrijd te lopen besloot ik toch maar te gaan. Marina zou me begeleiden op de fiets en van veel mensen had ik al gehoord dat het parcours zeker de moeite waard moest zijn.
Eenmaal aangekomen kom ik tijdens het omkleden Rob van den Hoek tegen die gelijk enthousiast begint te vertellen over zijn ervaringen twee weken eerder tijdens de 12 uur van Cranendonck waar hij tot de respectabele afstand van 100 kilometer wist te komen. We besluiten om in ieder geval het eerste stuk met elkaar op te lopen uit gezelligheidsoverwegingen. Het weer is wat mij betreft perfect bij de start. Misschien wel een stevige bries maar met een graad of 18 niet al te warm en een beetje regen voor de afkoeling. De start is wat chaotisch omdat het tevens een estafetteloop is met wissellopers op de fiets en ook sololopers hebben soms fietsbegeleiding. Na een minuut of 5 heeft ieder echter zijn/haar plekje al gevonden en is het zaak om een goed tempo te vinden. Rob gaat voor mijn doen redelijk voortvarend van start, op Marina´s fietsteller zie ik dat het tempo vaak rond de 12,5 km zit. Desondanks loop ik erg lekker en besluit maar gewoon door te stomen en als het echt zeer gaat doen zien we het dan wel weer.
De route is inderdaad mooi. Je loopt afwisselend over kilometers lange fietspaden die de landbouwgronden als een rechte streep doorsnijden en over dijkjes en we komen door kleine plaatsen als Zwartewaal, Heenvliet en Abbenbroek. Na Hellevoetsluis ploegen we een stuk tegenwind op de dijk richting strand waar volgens Rob het zware gedeelte van deze loop echt gaat beginnen. Na wat geslinger over paadjes komen we dan op het strand waar het inderdaad vrij zwaar lopen is en natte voeten niet te vermijden zijn maar de wind hebben we in de rug en dat scheelt erg veel. Na 1 kilometer wordt het een stuk prettiger omdat het zand hier goed hard is, het is ook eb dus al met al kunnen we ons tempo redelijk handhaven. Inmiddels is een groepje van 5 geformeerd waarin ook de latere winnares meeloopt. Doordat we onderweg stevig wat afkletsen gaan zowel de tijd en ook de kilometers bijna ongemerkt voorbij en als we het marathonpunt passeren op ruime 3 ½ uur begin ik voorzichtig te denken dat dit misschien wel eens mijn snelste 50 kilometer zou kunnen worden. Niet dat ik er al zo veel heb gelopen (dit is mijn 3e ) maar het is wel grappig de manier waarop dat gebeurt. Eerder al zei Rob dat je een p.r. niet kan plannen en ik was het daar in zoverre mee eens dat je dat alleen kan zeggen als je een goede (loop)basisconditie hebt. Toch blijken zijn woorden profetisch want na een kilometer of 46 gaat het eigenlijk nog zo goed dat Rob me vooruit stuurt want zijn eigen p.r. staat nog veel scherper en kan toch niet meer verbroken worden in deze wedstrijd. Nog een beetje bijten in de laatste kilometers maar dan is daar toch het verlossende finish doek en mag ik zeer tevreden zijn met mijn 4:12:59 (zelf geklokt).
Conclusie: een leuke dag, een schitterende ronde en een p.r. zit in een klein hoekje blijkt maar weer.
Jan van de Erve