Tijdens de marathon Eindhoven sta ik voor de tweede keer onverwachts aan de start. De eerste deelname 13 jaar geleden kan ik me met Theo Cloosterman nog helder voor geest halen. Wat een herrie van het publiek. Vandaag heb ik trouwens wel genoten van de muziek. Gelukkig geen hoempa muziek. Het is vast allemaal goed bedoeld maar de bedoeling kwam bij me anders binnen. Laat me dan maar in alle rust ergens in Drenthe een stukje rennen of a.s. weekend tijdens de marathon op de Lochemse Berg. In 2004 finishte ik in 03:25. Vandaag is het plan tussen de 33 minuten en 1 uur en 35 minuten langzamer te lopen. Meer zit er niet in v.w.b. het fysieke ‘vat’.
Na een paar keer contact gehad te hebben met Theo omtrent parkeren en overnachten in Eindhoven was dit geregeld. Dank je Theo. Wat me tijdens ons gesprek opviel dat ik Theo en die ‘oude’ (met alle respect) ultralopers mis. Vijftien jaar geleden begon voor mij hét avontuur, de ontgroening. Hopelijk lopen we in de toekomst samen nog eens een marathon. We hebben in ieder geval één overeenkomst. We genieten na afloop meer van een erg langzame loop, dan een ‘wedstrijd’ finishen in een minder langzaam tempo.
Waarom ik deelneem aan deze marathon? Omdat de dag na de marathon PSV een benefiet speelt tegen Pachuca. De opbrengst (sowieso 30.000 euro) is voor de slachtoffers van de recente natuurrampen in Mexico.
Dit verslag beginnen met deze benefiet. Hoe heb ik het ervaren? In één woord geweldig. De Mexicaanse supporters zingen, drinken en maken plezier op de tribune. Inderdaad ik sta er niet geheel objectief meer in sinds een paar jaar vanwege mijn familie uit Orizaba.
Terug naar de marathon. In de ochtend arriveer ik twee uur voor aanvang. Deze tijd heb je ook echt nodig. Mijn startbewijs laat een andere voornaam zien t.w. Sander. Ik heb het startbewijs op Marktplaats gekocht omdat ik 57,50 euro in de na-inschrijving veel te duur vind. 25 euro heb ik betaald. Het overzetten is me toch nog gelukt. Echter Mylaps is niet geheel correct in de financiële afhandeling omdat ik de verzendkosten aan hen dien te betalen terwijl ik deze al aan die Sander had voldaan. Mylaps heeft het startbewijs maar één keer verzonden (dus maar één keer kosten gehad) maar int dus dubbel. Dus Mylaps casht deze verzendkosten dubbel. Ik heb ze er nog op gewezen maar ze gaven niet thuis. Laat maar gaan, geen ergernis maar vind het niet correct.
Bij de start vraag ik me nogmaals af of die marathon in Duiven van afgelopen week goed verteerd is in mijn lichaam. Ik ben niet geheel zeker. Het is in ieder geval mooi weer. Ik start bewust tussen de pacers van 03:45 en 04:30 uur. Inderdaad een ruime inschatting van mijn te verwachten eindtijd. Het gaat sowieso in het positiefste scenario niet een eindtijd van ruim onder die drie uur worden. Na het startschot duurt het tussen de twee en drie minuten de startmat gepasseerd te zijn. De lopers vliegen her en der langs me. Symbolisch lijken het wel een stel koeien die voor de eerste keer in het voorjaar worden losgelaten in de wei. Het lijkt er op of iedereen een p.r. wil lopen vandaag. Qua weersomstandigheden en parkoers is het mogelijk. Er zit veel zuurstof in de lucht en het parkoers is nagenoeg vlak. Tijdens de marathon vergelijk ik deze stadsmarathon regelmatig met die van Enschede. Mijn tip aan de organisatie van Enschede: kom eens kijken in Eindhoven hoe zij deze marathon organiseren. Ik weet niet of ze budgettair op hetzelfde niveau zitten maar toch Eindhoven vind ik meer toevoegen. Sowieso al vanwege het feit dat het één ronde is.
Of Eindhoven een mooi parkoers heeft weet ik niet omdat ik alleen het asfalt heb bekeken. Compleet in mezelf gekeerd. Na circa 36 kilometer zegt een andere loper dat we de hele tijd elkaar hebben gelopen. Ik kijk hem voor de eerste keer aan. Tot en met dertig kilometer loop ik donders constant. Circa 27’40” per vijf kilometer. Hoe dit tempo voelt? Mag absoluut langzamer, haha. Mezelf voor de gek houden blijft een grote uitdaging. Idem als het spotten met de wetten van een marathon. Weinig drinken en een marathon niet eten. Mocht je nog nooit deze marathon hebben gelopen, mijn advies zelf iets te eten meenemen. Wat ik zo zie aan aanbod waren mini schijfjes banaan.
Halverwege kom ik door in 01:58 uur. Vervolgens met een groepje mannen opgelopen welke alle lid zijn van GVAC. Eén man van hen (zelfde type loopstijl zoals Adrie van Dijk: een diehard, never give up en een steady tempo lopen) bepaalt het tempo. Ik verwacht dat hij in circa 03:57 uur is gefinisht. Tussen 30 en 35 km lever ik niet geheel onverwacht anderhalve minuut in waarna het licht tussen 35 en 40 km helemaal uitgaat. Vervolgens vind ik het gedurende de laatste twee kilometer helemaal ‘Jetje’. Vier kilometer voor de finish passeren de drie vier uur pacers me gefaseerd. Helemaal prima. Forceren is zowel fysiek als mentaal niet mogelijk. Ik heb geen ambitie om onder de vier uur te finishen. Fysiek zit ik er helemaal door. Krampverschijnselen in mijn rechterlies. De laatste kilometers over de Stratumseind boeien me niet. ‘Sander’ wordt regelmatig uitgenodigd voor een biertje maar ‘Sander’ is er klaar mee. Netto finishtijd 04:02:09. Deze marathon staat in de top drie qua minst langzaamste gelopen marathons gedurende de laatste vijf jaar. Waarom Enschede dit jaar wel een handvol minuten onder de vier uur gefinisht kon worden? Omdat ik een maand voor Enschede geen ‘wedstrijden’ had gelopen. Eindhoven is de vierde marathon in vier weken.
Na afloop nog laten masseren (het zat in de prijs). Tja hoe kan het toch de kramp in mijn hele lichaam schiet…? Een dame biedt me een beker bouillon aan. Masseren binnen een paar uur na een marathon voegt natuurlijk ook nagenoeg of helemaal niets toe. Een dag na de marathon heb ik nog een heerlijke Chinese massage in Eindhoven gehad en in Son en Breugel een wellness resort bezocht.
En wat de verwachte eindtijd a.s. zondag in Lochem wordt? Proberen te finishen en circa een uur langzamer t.o.v. Eindhoven omdat ik in Eindhoven het maximale uit mijn beperkingen heb gehaald, eerst maar eens deze week herstellen en omdat ik in het bos er niets van zie. Stel dat het regent …
Hét hoogtepunt voor mij van het afgelopen weekend: de opbrengst van de benefiet en het gesprek met een aantal Mexicanen.
Sportieve groet,
Henk Harenberg