Voor mij was Castricum afgelopen zaterdag er een met 2 gezichten. Aan de ene kant een schitterende race door het Noord Hollandse duingebied met uitdagende mul zand beklimmingen en enthousiaste vrijwilligers. Aan de andere kant het gegeven dat deze Castricumtrail hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer georganiseerd werd.
De avond voor de trail heb ik nog een tijdje bij Willem en Annemarie in de camper gezeten. Zij vertelden mij dat het zo goed als onmogelijk wordt om zonder belachelijk oplopende kosten en de aanvraag van idioot veel vergunningen een beetje trail te organiseren. Aan iedere stadje / dorpje waar je doorheen loopt moet je geld afdragen en ook Staatsbosbeheer schijnt er lekker van mee te profiteren. Dezelfde verhalen hoor je van de LAT, de wandelvereniging waar Willem en Annemarie de laatste jaren veel mee hebben samengewerkt. De woordvoerder van de LAT had het zelfs over dik 100 euro die hij moest afdragen om een toilet in Egmond te kunnen regelen.
Met Castricum zal dan ook de Berg en Dal trail verdwijnen. Limburgs Zwaarste zal dit jaar nog 1 keer gelopen worden en dan is ook die van de agenda verdwenen. Wat zal overblijven zijn de vaak dure en commerciële trails. Ik merk deze trend ook in het buitenland. De Zugspitze Ultra is dit jaar al 130 euro en de Tor 750 euro. Voor mij een reden om mijn heil ergens anders te gaan zoeken.
Terug naar Willem en Annemarie. Twee kanjers die jarenlang met hun Funrunner zeer goed georganiseerde, mooie, gezellige en low budget trails neer hebben gezet. Volgende maand is waarschijnlijk de laatste keer dat er een soort van Limburgs Zwaarste wordt georganiseerd. Ik zou alle trailrun liefhebbers willen oproepen om daaraan mee te doen. Dat zijn wij Willem en Annemarie zeker verschuldigd ( zie de site van Funrunner)
En dan de Rotterdam Marathon. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo’n massaal stadsmarathon runner ben, maar Rotterdam probeer ik ieder jaar toch wel mee te lopen. Zeker omdat mijn jongste broer dit jaar zijn eerste marathon wilde finishen en ik hem beloofd had als waterdrager mee te gaan. Hij heeft hem uitgelopen zonder een keer te hoeven wandelen en was dus beretrots. De sfeer onderweg was wederom fenomenaal, zeker na het 35 km punt. Hulde aan alle finishers en het fantastische publiek.
See you bij de 100 miles Istrië.
Groet,
Hans Lems