Er was eens…

Jaren geleden organiseerden we trainingsweekenden in het mooie Lemele e.o. en liepen we elke zondagmorgen vanaf 08.00 uur zo’n beetje twee uur. Daarna liepen we van Assen naar Groningen en weer terug. Vervolgens ontstond het idee om de Afsluitdijk met een groepje op en neer te lopen. We bestookten Ultraned met onze ideeën vooraf en lyrische gedichten na afloop. Waren we nu ultralopende organisatoren of organiserende ultralopers ?

Na drie jaar leek de tijd rijp voor het echte werk. Wij dachten dat we naast het organiseren van trainingsweekenden, zondagmorgenloopjes en, zo her en der in de noordelijke provincies, gezamenlijke trainingen, toe te zijn aan een heuse wedstrijd. En niet zo maar eentje. Maar een die niet zo gemakkelijk te vergeten was. We gebruikten onze ervaring en de ervaringen van vele andere (lopers en organisaties). We hebben flink wat afgekeken. De leerling of de meester ?

En dat hebben we gedaan. Deze primeur leverde ons veel deelnemers, veel sfeer en zelfs een nominatie als beste sportorganisatie op. Ondertussen zijn we druk bezig met de tweede editie van de ultraloop en hebben inmiddels een schat aan (loop) ervaring opgedaan op de 50 km, 6 uur van … 60 en 120 op …, 100 km in … en 12 uur en 24 uur rondjes lopen. Naast werk en privé een leuke vrijetijdsbesteding. Hobby, passie en/-of (gekken) werk ?
We proberen aan veel dingen te denken en er voor te zorgen dat het niemand aan iets ontbreekt. Bijvoorbeeld door elk half uur toiletten en douches te reinigen, de krant en tv te woord staan, 80 vrijwilligers voorzien van eten en drinken, en zorgen dat die na afloop tevreden met een herinnering naar huis gaan, de organisatie als hobby, de lopers met hun passie. Met elkaar samenwerken. Na afloop staat dé echte ultra (loper) (organisatie) op het (ultra) platform: 1, 2 of 3 ?

We leven nog steeds met de vraag wie we zijn en hebben regelmatig last van een identiteitscrisis. We lopen honderden kilometers om het antwoord te vinden. We regelen uren om de wedstrijd neer te zetten. We kijken om ons heen, gaan in gesprek met alles en iedereen en toch hebben we het antwoord op de vraag niet ! Wie zijn we nu eigenlijk of is het antwoord niet belangrijk. Wat was er eerder: de kip of het ei ?
Gaan we op zoek naar een mental coach die ons gaat vertellen wie we zijn en wat we moeten doen of wordt het een ontdekkingsreis ? Met een rugzak vol ervaring en een hoog ambitieniveau, een trektocht door het land. De ene keer zijn we reizigers die van A naar B gaan. De andere keer hebben we het nakijken als we iedereen aan ons voorbij zien gaan. Wie zorgt ervoor de bagage ?
Nog even en we staan waar we willen zijn; weten we wie we zijn. Geen rugzak die knelt, geen tijd, geen kilometers en geen druk. Wij zijn gewoon onszelf ! Kom gerust langs voor een kennismaking. Tot de volgende (ultra) ontmoeting. Je kunt er niet aan voorbij gaan !!