Le Trail des Chapeliers
Glons : 52km
31 maart 2002(Paaszondag 2002).
Omstreeks 6u10’ opstaan, ik had mijn vader beloofd om er al om 6u30 te staan, het zou dus al onmiddellijk wat later worden. Deze nacht was er de omschakeling van winter- naar zomertijd en dat in combinatie met een feestmaaltijd van een plaatselijke vereniging had er voor gezorgd dat ik uiteindelijk slechts een viertal uurtjes had kunnen rusten.
De voorbije week was dan ook nog eens getekend geweest door enkele slechte nachten, een woensdag waarbij ik ruim drie uur alsmaar moest overgeven en als toetje ‘mocht’ ik gisteren nog eens 3kubiek beton voeren. Een echt ideale voorbereiding naar een loodzware trailwedstrijd was dit nu ook niet bepaald te noemen.
« Le Trail des Chapeliers ». Aanvankelijk stond hij niet op mijn programma maar door toedoen van Henri besloot ik hem als een veredelde training mee te lopen, vandaar ook de eerder ongewone ‘voorbereiding’ de laatste dagen en uren.
Het was pas toen we op enkele kilometers van Glons waren (in de driehoek Tongeren–Luik-Maastricht) dat het landschap heuvelachtiger werd. Ik kon op dat ogenblik nog niet geloven dat de wedstrijd hier zo zwaar zou worden.
De organisatie voorzag aanvankelijk slechts één bevoorradingspost aan km 25, nl op de Halembaye, een kuitenbijter en naar het schijnt één der scherprechters in de jaarlijkse wielerklassieker ‘The Amstel Gold race’. Uiteindelijk kwam er nog een postje bij thv km 38. Op die twee plaatsen zou ik telkens twee flesjes van 0,5l laten plaatsen (mengeling Cola/water), en nog voor de start reed ik samen met mijn vader vlug naar punt 11km (niet zo ver van de startplaats) om ook daar nog eens 2×0,5l weg te stoppen. Zo had ik alvast drie liter drank en dat zou met dit warme weer wel eens erg belangrijk kunnen worden.
Voor de start zag ik nog Simon Pols, Alain Ponchelet en Rafaël Brabants. Deze laatste wordt ook begeleid door Henri en won in november laatstleden nog de trail Olne-Spa-olne, een loodzware wedstrijd over ruim 60km. Onze Rik Goethals werd toen zelfs op 10’ gelopen. Als je weet dat Rik een veel betere klimmer is dan ikzelf dan beloofde dat wel… Daarnaast was er ook de Zwitser Cand, een klimmertje, speciaal voor deze wedstrijd overgekomen. Rafaël voorspelde dat die er onmiddellijk zou invliegen en dat we hem maar het beste lieten begaan. Ik vertelde hem dat ik heel rustig zou lopen waar ik het moeilijk kreeg (bergop dus) maar dat ik me niet zou inhouden op het vlakke of in het bergaf lopen. Ja, ik liet in mijn kaarten kijken, maar dat deerde me helemaal niet.
Start.
Rafael en Cand laten me tijdens de eerste twee-drie kilometers voorop lopen. Ikzelf hou me toch nog wat in…. Na nog geen drie kilometer de eerste kuitenbijter, dat gaat toch al gemakkelijker dan ik had verwacht. Van nu af aan is het alsmaar op en neer, soms wel eens slechts vals plat, maar nooit meer plat ! Aan km 5 komt Rafaël me voorbij gelopen, ik laat hem begaan. Hij neemt heel langzaam enkele tientallen meters tijdens een lange klim, ‘k zou gemakkelijk kunnen volgen maar ik besluit gewoon mijn eigen tempo te lopen. Een eerste sanitaire stop dringt zich op, ik neem er (tegen mijn gewoonte in) de tijd voor…. 45” extra verlies, het kan me niet echt deren ook al val ik tijdelijk terug naar de derde plaats. 1’10” achter op Rafaël (vanaf nu Raf). Een eerste lange afdaling, ik haal de tweede terug bij en krijg een goed gevoel in de benen. Bergaf lopen, dat is nu éénmaal één van mijn specialiteiten, ik loop me er zelden of nooit op kapot en schuw er de risico’s niet. Beneden nog 50” op Raf, opnieuw naar boven… het worden er terug 1’10” . Zo zou het alsmaar verder gaan. Aan km 10 een tweede sanitaire stop( ditmaal heel wat sneller, 10-15”). Mijn vader staat aan km 11, waar ik mijn twee flesjes uit de struiken haal. Tijdens de zware beklimming die hierop volgt stap ik al voor de eerste maal en maak daar tevens gebruik van om al een flesje uit te drinken. Mijn achterstand op Raf blijft schommelen tussen de 50”en 1’10”. Heel vaak duurt het vele minuten alvorens we elkaar terug in het zicht hebben, het is altijd maar draaien naar rechts, links, bergop, bergaf, de Jekervallei in, de vallei terug uit, terug in, terug uit….plateau op, plateau af…. Omstreeks de 18km kom ik twee loslopende honden tegen. Eerst dacht ik gewoon door te lopen maar toen ze begonnen tegen me op te springen (Buldog en Labrador) heb ik toch maar eventjes gewandeld, een tiental meters verder een stok genomen en die ver achter me aan gegooid, terwijl de twee viervoeters dit nieuwe speelgoedje gingen zoeken in de struiken liep ik terug verder. Het verbaasde me dat Raf nog altijd niet meer dan 1’00” bijeen had gelopen. Klaarblijkelijk was ik al terug op hem aan het inhalen. Derde sanitaire stop, terug snel…Ik loop op dat ogenblik 50” achter. Er volgt nu een stukje dwars door het bos, bij het uitkomen op een bospad ontbreekt echter elke mogelijke wegwijzer. Is het links, rechts of via een konijnenpaadje opnieuw rechtdoor een volgend stuk van het bos in, of heb ik ergens een teken (lint) gemist ? Ik besluit eventjes terug te keren, neen ik was toch juist… vloeken!!! Ik kijk naar links en zie in de verte iets of iemand lopen, dus daar naartoe. Na 150m merk ik dat ik terug uitkom op een stuk waar ik al gelopen heb (kilometers daarvoor !) het was dus toch naar rechts, vloeken !!! Bijna tezelfdertijd kom ik een wagen van de organisatie tegen die het ontbrekende lint komt hangen, jawel… nogmaals vloeken !! Raf had enkele maanden terug, als man van de streek, de verkenningstocht van deze wedstrijd meegelopen en wist zelfs zonder linten waar hij naartoe moest lopen. Een signaalgever meld me dat de achterstand iets meer dan 2’30” is. Dus ruim 1’30” verloren door dat ontbrekende lint ! Geen paniek, rustig verder lopen. Er volgt nu een verschrikkelijk zwaar stuk bergop, bij momenten is het bijna met handen en voeten klauteren naar boven. Onderweg nog eventjes stoppen om mijn schoenen wat bij te binden…. Boven gekomen wacht er een nieuwe verrassing. Ik volg de aardeweg, net voor een bocht naar rechts hangt er terug een lint, recht voor ons alleen maar een akker waar een boer duchtig bezig is met zijn land te bewerken, de enige mogelijke uitweg is rechts meedraaien. Tot mijn grote verbazing zie ik Raf terugkeren. “Daar verder is er geen aanduiding meer, we zitten verkeerd !” zegt hij verbouwereerd. We bestuderen de situatie nog eens en komen tot geen oplossing. We wachten de derde loper op, en die weet het ook niet…. Zou het niet rechtdoor zijn, dwars over dit akker ?? Op dat ogenblik komt de boer naar ons toe gereden met zijn tractor en zijn reuzengrote eg. Ja hoor, had die knul gewoon die veldwegel mee omgeploegd en tot akker omgevormd !! Ondertussen zijn ook de nr’s 4 en 5 vlakbij gekomen. Wij lopen verder, Raf heeft op dat ogenblik nog weinig zin. “Wat doen we”, vraag ik, “lopen we er verder voor of blijven we samen ?”. Een lange afdaling, ik trek aan de rem om niet los op kop te gaan, Raf blijft wat zeuren maar hervind toch stilletjes aan terug zijn strijdlust. Tijdens een lange gemene klim neemt hij terug de leiding, ik stop nog eens om rustig de tijd te nemen voor een plaspauze. Ondertussen weet Jo Schoonbroodt aansluiting te krijgen. We lopen tot bij Raf, Jo moedigt hem nog wat aan. Hij vertelt me dat hij 52 is, voor de eerste maal 52km loopt en dat dan nog met nr.52… mooi om te onthouden. Op de vraag of dat ik wel al eens meer langere afstanden had gelopen kon ik alleen maar bevestigend antwoorden. Eigenlijk vond ik het niet gepast om hier nu met mijn palmares te gaan pronken temeer dat mijn naam hem klaarblijkelijk niet zoveel zei. Raf liet ons 50m vooruit lopen. Aan de bevoorradingspost verlies ik blijkbaar het minste tijd met het nemen van mijn twee flesjes. Jo blijft achter, Raf volgt nog op 50m, ik loop relax door in afwachting dat hij terugkomt maar dat gebeurt niet. Tijdens het lange hieropvolgende stuk vals plat wordt de afstand zelfs ruim 200m. Nu wacht ik niet meer….
Via een stuk asfaltweg lopen we naar een nieuw stuk bos. Rechts het Albertkanaal, links de mergelgrotten, mooi. Een stukje verder, minder mooi, ttz een stuk vrijwel loodrecht omhoog. Lopen is hier voor mij uitgesloten, snel stappen lukt nog net, ondertussen drink ik mijn laatste fles leeg. Tot mijn verwondering zie ik dat Raf er wél in slaagt om het stuk tot boven te lopen, maar hierbij verbruikt hij zéker veel meer krachten dan ik. Hier zijn we vlak bij het Fort Eben-Emael. Eénmaal boven kan ik moeiteloos terug een mooi tempo lopen op de plattere stukken. Raf verliest terug wat terrein. Van de andere lopers merk ik niks meer, die zijn precies eensklaps verdwenen… Een eind verder verlies ik ook alle oogcontact met Raf wat me het verkeerde idee heeft dat hij vlug terrein verliest. Aan km 30 heb ik voor de tweede maal contact met mijn vader, wat extra drank (mengsel Cola/water) is altijd welkom ook al is de volgende bevoorradingspost ‘slechts’ 7km verderop. Zo loop ik kilometers aaneen …. de steile hellingen worden wel precies steiler en langer, ik schakel meer en meer over op een versnelde wandelpas tijdens de steilste stukken. Wanneer ik eventjes omstreeks de 40ste km achterom kijk zie ik Raf terug, plotseling heel wat dichter dan ik had durven denken. Veel meer dan 1’20” zal dat niet meer zijn. Net nu moet ik terug krampen krijgen in de onderbuik. Een vierde sanitaire stop dringt zich op, mijn papier is op en hier is er geen gras, buiten wat netels (niet bepaald een aantrekkelijke gedachte). Dan maar vlug met de resterende drank mijn billen gewassen, anders liggen die binnen de kortste tijd helemaal open… Zo zie je maar dat cola voor van alles kan dienen… Als mijn vrouw dit zal horen zal ze me wellicht niet meer het ‘zoete mondje’ maar het ‘zoete kontje’ gaan noemen, zeker weten….
In Wonck is er terug zo’n enorm zware klim, ik voel de adem van Raf in mijn nek. Als ik boven kom is hij al halverwege, maar ik heb mijn krachten tijdens die klim gespaard, hij blijkbaar niet. Op de stukken boven op het plateau krijgen we meer en meer tegenwind en dat eist stilletjes aan zijn tol. Mijn voorsprong blijft rond de minuut hangen maar net voor en na Bassenge loop ik in geen tijd anderhalve minuut extra bij elkaar tijdens een lange afdaling en een dito lange maar langzame klim. Na een nieuwe steile klim voorbij Roclenge vergis ik me bijna nogmaals van weg maar kan gelukkig bijtijds corrigeren. Nog zowat 4km…Nog een lange steile afdaling naast de autosnelweg, een kolfje naar mijn hand gevolgd door een verschrikkelijke klim voorbij de 50km met wat verder nog een steil toetje langs die snelweg. Meer dan stappen zat er hier absoluut niet in. De resterende afstand loop ik rustig uit, het heeft geen zin om te forceren.
3u49’55”. Niet bepaald super, maar onderweg ben ik door wegvergissingen zéker (1’30” + 2’) ruim 3’30” verloren. Het gaf me wel voldoening dat mijn spieren na aankomst niet onmiddellijk stram werden, lopen heb ik nauwelijks of niet meer gedaan, wel nog een groot half uurtje losfietsen op een superklein verzet.Raf kwam 3’40” later over de streep (binnen in een zaaltje) en kon zijn ontgoocheling heel moeilijk verbergen. Veel meer dan een korte proficiat was er in eerste instantie niet uit te krijgen. Als man van de streek had hij het zich uiteraard anders voorgesteld, ook al verschool hij zich volgens mij iets te veel achter de wegvergissing omstreeks de 23ste km.
Elke deelnemer kreeg na afloop een tof T-shirt met “finisher” erop, een lekkere lasagna en dat was het… Als winnaar was er nog een mooie trofee uit natuursteen en een mand met wat streekspecialiteiten.
’s Anderendaags kon ik moeiteloos al terug een 16-17km lopen in bij momenten sub 4’/km, een bewijs dat ik toch niet zo diep was gegaan. De doel : “een veredelde training” was dan ook waargemaakt.
Volgende wedstrijd : volgende week zondag 14 april: marathon Mons-Valenciennes waar de wedstrijdjury me vorig jaar vruchteloos probeerde te boycotten….. dat wordt weer lekker spannend !!
Jan Vandendriessche
Jan laat ook nog weten dat hij in die marathon Mons-Valenciennes 3de werd. de volledige uitslag is te raadplegen op http://membres.lycos.fr/marathonhainaut/m1result2002.html . In de week na die marathon zag zijn trainingsschema er als volgt uit :
maandag liep ik 15km héééééél rustig
dinsdag vloog ik op training : 25.8km in 1u33’45”, zeker 3-4′ snelller dan op mjn marathon
woensdag : 34km in 3u20′ en ’s avonds nog eens 11km loslopen
donderdag: 8km loslopen (geen tijd voor meer)
vandaag 25km met 15x 2′ snel/2’rec.
za : 2 x loslopen
zo : halve marathon