{b}Trail des Menhirs : finisher zonder aanwezigheid !{eb}
De trail des menhirs van 18 mei 2002 zou mij opnieuw de gelegenheid geven om me nog een keer “ te geven “ in onze mooie Ardennen. Familiaal droef nieuws besliste er anders over en zo zit ik zaterdag in een uitvaartplechtigheid in plaats van in de groene natuur. De drang om kennis te maken met deze trail was echter van die aard dat ik besloot het er op mijn eentje op te wagen.
Zo vertrok ik donderdag 16/5 richting Bomal. Na 2 flesjes drank gedeponeerd te hebben bij de brug over de Ourthe, waar ik na 16.5 km passeer, trek ik me rond 7.30h op gang met een rugzak en 2 liter drank. De start geeft al een voorsmaakje wat nog te wachten staat, want de helling omhoog dwingt me dadelijk om al te wandelen. De initieel gemakkelijke afdaling verandert beneden in een modderpoel en daar ik lang onderweg zal zijn, probeer ik mij al wandelend en springend zo modderloos mogelijk te houden. Rond km 3 en km 8 gaat het telkens flink bergop waarbij ik rond km 10 de rotsen van Sy ( mooi uitzicht ) bereik . Er volgt een gevaarlijke afdaling richting Ourthe die ik via een parallelweg volg tot Bomal. Hier ruil ik mijn 2 lege flesjes om en zoek de volgende beklimming op richting Tohogne. In Durbuy klauter ik richting “Belvédère” waarna een steile afdaling richting Barvaux volgt. De volgende 5 km moet ik weer zo’n 200m hoogte overwinnen om zo om 11.00h “Pierre Haina” te bereiken. Het betreft hier een witte menhir die boven de rotsen uittorent en vanaf waar een mooi uitzicht op de vallei rond Wéris is. Ik begeef me naar Erezee alwaar ik voor 12 uur hoop te zijn om zo zeker te zijn dat ik mijn rugzak terug wat kan bijvullen. Om 1 voor 12 stap ik de plaatselijke Spar binnen ( open tot 12.30), en voorzie me van een grote fles water, een doos appelsap en 2 bananen. Op het gezellige dorpspleintje met kiosk vlei ik me even op een bankje in de zon, die al goed aan ‘t opwarmen is. Ik trek een kwartiertje uit voor de lunch. Ik maak me de bedenking dat er al een marathon opzit en om 12.15 schiet ik weg richting Hotton alwaar het keerpunt is. Groot is mijn verbazing als ik enkele kms verderop de 3 organisatoren van deze trail tegen het lijf loop. Alain heeft nog een brede smile, Louis blijkt iets meer moeite te hebben en Philippe volgt zo goed als hij kan op de mountainbike. Hij verklaart me kompleet gek om dit helemaal alleen te willen voltooien en vraagt me mijn gelopen tijd door te mailen. “Iedereen gelijk” stelt hij. “Ook gij verdient een souvenir en T-shirt en ik zorg ervoor dat ge in de uitslag staat”. Ik antwoord dat dit niet nodig is daar ik dit niet als een wedstrijd bezie maar eerder als een lange duurloop waar ik toch mijn tijd voor neem, maar Philippe is onvermurwbaar. De korte babbel deed toch wel deugd want de volgende kms vliegen vlug voorbij en om 13.45 doe ik inkopen in Hotton in alweer een Spar. Een suikerwafel, een banaan en een grote fles water en om 14.00 ben ik weer op pad. Enkele kms verder weer een aangename verrassing. Op een verlaten wegje diep in het bos passeer ik een jong naakt stel dat minstens even fel verschoot als ikzelf. Wat kan de Ardense natuur toch afwisselend en mooi zijn. Onderweg naar Erezee waar ik weer shop, kruist er nog een 40 cm lange, slingerende geel-groene slang over de weg. Na Erezee volgt nog een felle afdaling en een klim waarna ik om 16.30 op km 77 Refuge de Brocard bereik.(hoogste punt) Vanaf hier is het een relatief gemakkelijk stuk tot Barvaux waarbij de route loopt langs menhirs, dolmen en megalieten. Na een laatste tankbeurt in Barvaux en een verschrikkelijk steil stuk via Thier Saint-Antoine kom ik terug bij het uitzichtpunt over Durbuy. Vanaf hier is het nog goed 10 kms. Alhoewel ik het gevoel heb dat ik nog redelijk goed vooruitga haal ik nog amper een gemiddelde van 7.5 km/h. Zo bereik ik na de laatste klim richting mont-des-pins de aankomst om 19.27. Met stijf doch zeker niet ontevreden gevoel keerde ik na afloop weer naar huis. En Philippe,…die informeerde vandaag al voor mijn eindtijd.
Edwin Lenaerts
qclab@fortum.com
Nota van Jean-Paul Praet : Dit is iets dat je alleen in de ultrawereld aantreft : iemand die zodanig zin heeft in een bepaalde wedstrijd dat , als hij onverwacht niet kan deelnemen, ze op zijn eentje gaat lopen, ver van alle belangstelling of beloning. Geen enkele andere ultraloper zal er bezwaar tegen hebben dat Edwin in de uitslag opgenomen wordt. Bedankt Edwin voor je verslag en innige deelneming voor het sterfgeval in je familie.
Over Edwin kan je nog meer te weten komen op http://users.pandora.be/ultra/cvs/Lenaerts.htm .