11-Steden, nee dus….

Een beetje onzeker stond ik, met Sjoerd Slaaf en Thijs Roest vrijdag 15:00 aan de start, 20 minuten later liet ik ze gaan, om zo mijn eigen tempo, met moeite 9 km/u, te lopen. Voorzichtigheid was geboden, naarmate de wedstrijd vorderde werd de kuit minder gevoelig, een meevaller. Naar later bleek de enige meevaller. Het lopen ging moeizaam, tot Sloten (50 km) werd het geplande schema met moeite aangehouden, 5:40. De klim in Oude Mirdum, de dijk langs het IJsselmeer waren niet echt gunstig voor de snelheid, ook de energievoorraad nam snel af. Ook de invallende duisternis had een negatief snelheidseffect. Op weg naar Stavoren liep ik voor het gevoel in een redelijk tempo, wanneer dan blijkt dat je in plaats van 5 km in werkelijkheid slecht 2 hebt afgelegd (…) Na een warme goulash-hap, geserveerd door mijn begeleider Peter Stein, ging het weer wat beter. Tussen Hindeloopen en Workum ging het tempo zelfs omhoog, even kwamen er weer positieve gedachten, 2 kilometer voor Workum was het over, met moeite een paslengte van 25 cm! De 100 kilometer zouden in maximaal 13 uur moeten gaan om de kans op een redelijke finish mogelijk te maken, in Workum (ook al zo’n grote stad waar ik bijna een uur onderweg was) stond de klok al op ruim 12 uur, nog 8 kilometer voor de 100. Geen 13 uur dus en het lopen ging steeds moeizamer, stoppen dus, dit heeft geen zin meer! En zo kwam er een einde aan deze moeizame tocht: oorzaken zullen er genoeg zijn maar daar heb ik even geen boodschap aan, een weekje rust misschien… en dan …