Jan Knippenberg stelde “lopen is geen sport maar een manier van reizen …”, anderen gaat het juist om de competitie.
Je het snot voor ogen lopen tijdens een baanwedstrijd kan heerlijk zijn. Misschien ben je op het moment zelf wel misselijk van de inspanning, maar de voldoening daarna is des te groter. Het lopen van een ultramarathon kan je de gelegenheid geven om in sukkeldraf nog eens te praten met een andere deelnemer of onderweg van de omgeving te genieten.
Lopen was voor mij een uitdaging om mijn eigen grenzen af te tasten en waar mogelijk te verleggen. Daarnaast bood het lopen mij het gevoel dat dit de meest voor de hand liggende manier van reizen was. Het tempo was zodanig dat je nooit last van jetlag kon krijgen, al zou je de wereld rond lopen, je zou nooit problemen krijgen met voeding omdat de eetgewoontes onderweg geleidelijk veranderden, je hoefde niet te acclimatiseren omdat het klimaat geleidelijk verandert, en je had de tijd onderweg om het leven en je omgeving te proeven in al haar facetten.
Totdat laatst iemand aan mij schreef ” meer dan 20 km op een dag hoeft niet … het gaat mij n.l. niet om de kilometers maken, maar om het genieten van de omgeving”. Zo word je met de neus op de feiten gedrukt dat een deel van de mensen ons ultramarathonners maar slome sukkelaars vindt, terwijl een ander deel vindt dat die hollers maar eens moesten onthaasten.
Ik kreeg er nog een opmerking bij “wel een klein beetje een mooi-weer-wandelaar … genieten van de omgeving is nu eenmaal moeilijk als je alleen maar van onder een capuchon de punten van je schoenen kunt zien”. Zelf maakte ik juist graag mijn kilometers als het wat regende. Op dat soort dagen leek het wel of je het bos helemaal voor jou alleen had. Geen fietsers, geen honden, alleen jezelf, de bomen om je heen en een pad voor je.
In feite is het heel leuk om dit soort verschillen te zien en ook daarin overeenkomsten te ontdekken. Dit bracht mij op het idee om de jaarlijkse Special van Marathon Plus te wijden aan het thema “wat is de drijfveer om ultramarathons te lopen”. De redenen kunnen heel verschillend zijn. Samengebracht in een boekje moet dat een mooi spectrum van drijfveren kunnen opleveren waar we met zijn allen ook weer van kunnen genieten bij het lezen. Jouw verhaal over jouw plezier in het lopen, jouw uitdagingen en jouw belevingen kunnen anderen met een nieuwe blik naar hun sport laten kijken. Daarom de vraag om jouw verhaal hierover in te sturen naar de redactie van Marathon Plus. Per e-mail kan dit naar ton.smeets@ou.nl . Vermeld dan wel als onderwerp “MP-special 2002”. Ook als je geen abonnee bent van Marathon Plus is jouw bijdrage toch welkom. En natuurlijk krijgen de auteurs een presentexemplaar toegestuurd.
Anton Smeets
ton.smeets@ou.nl
PS
Zowel Nederlandse als Belgische bijdragen zijn welkom, maar ook als iemand in het Duits of Engels zijn verhaal in stuurt, zal de redactie zorgen voor een Nederlandse vertaling.