Er stond DEN achter zijn naam in de deelnemerslijst, maar oranje Jeroen werd toch wel herkend tijdens de RUN¡¦02 !
{b}Winschoten 2002, een nieuw Deens clubrecord{eb}
Twee jaar geleden maakte ik in Winschoten mijn debuut op de 100 km. Dat was een fantastische belevenis en ik besloot dan ook, nadat de spierpijn was verdwenen, dat ik zeker nog een keer in Winschoten de 100 km wilde lopen. Twee jaar later stond ik dan ook weer aan de start. Dat was afgelopen zaterdag. Na mijn debuut in Winschoten in 2000 ben ik in twee 100 km wedstrijden gestart. Ik liep in 2001 in Denemarken een 100 km en afgelopen mei maand liep ik mee in de door Tom Hendriks gewonnen 100 km van Stige (ook in Denemarken). Daar stapte ik echter uit bij 80 km vanwege dehydratie. Daar baalde ik enorm van en dus was ik erop gebrand om een goede tijd in Winschoten te lopen.
Vrijdags kwamen we aan in de jeugdherberg in Scheemda. Daar kregen Anita, ik en Timber (de hond) een prachtige grote kamer voor ons zelf, terwijl Ole Cramer, die met ons meegreden was uit Denemarken een kamer helemaal voor zichzelf kreeg. Dat allemaal voor een goedkope prijs. Voor het naar bed gaan nog even het nederlandse sportjournaal kijken. Daar heb ik immers in Denemarken helaas de mogelijkheid niet voor.
Zaterdagmorgen op tijd naar Winschoten om zodat Anita op dezelfde plek, zo¡¦n 400 meter na de start, kan staan met mijn drinkflessen. Haar hulp zou weer geweldig zijn. Startnummer ophalen en even snel een praatje maken met Krijn. Hij is een van de lopers van het nederlands team, maar mijn kleding is meer oranje ƒº Krijn heeft namelijk nederlandse kleding ontworpen en daar heb ik een setje van gekocht. In de hoop op extra support koos ik ervoor daarin te lopen.
Eindelijk begint het aftellen en weg zijn we. Ole en ik lopen samen en hebben afgesproken met ronden van zo¡¦n 50 minuten te starten. Sneller dan 48 minuten mag in ieder geval niet. Het eerste rondje gaat snel voorbij en alle straten zien er minstens zo versierd uit als de vorige keer. De eerste 10 km gaat in 49:07.
Het waait vrij veel en de eerste 5 km van het rondje lijken zwaarder dan de laatste 5 km. Aan het eind van het tweede rondje lopen Ole en ik plotseling in een groepje met 3 italiaanse damens en een italiaan, die het groepje trekt. 20 km in 1:37:35 (48:28). Het loopt erg makkelijk in dit groepje en de speaker in de klinker noemt het ook een mooi groepje, dus ik blijf lekker zitten.
Maar na 25 km begint het tempo van het groepje te varieren en opeens loop ik wat voor het groepje uit. De nummer 142 volgt me, maar ik laat me terugzakken in het groepje en we lopen we allemaal gezamelijk. Maar net voor de 30 km gebeurd het weer en samen met de nummer 142 passeer ik de 30 km in 2:25:06 (47:31). Oops, iets te snel¡K
400 meter na de Klinker krijg ik telkens een halve liter drinken aangereikt door Anita en ik drink ook bij de twee verzorgingsposten, zodat ik dit keer genoeg te drinken krijg. Ik heb een prima samenwerking met de Italiaanse nummer 142, al laat ze mij de stukken met tegenwind op kop lopen. Maar ze zorgt er ook voor dat het tempo hoog blijft op de stukken met wind mee. 40 km in 3:12:43 (47:37). Weer iets te snel. Misschien moet ik haar maar laten lopen, want wie weet hoe snel ze is.
Bij de 45 km laat ik haar dan ook lopen en ga verder in een iets langzamer tempo, maar ik loop nog steeds heerlijk. Mijn oranje nederlandse kleding blijkt onbetaalbaar! Bijna iedereen moedigt speciaal mij aan en de helft van het publiek lijkt mijn naam te kennen. 50 km in 4:02:04 (49:21).
Bij 54 km krijgt ik zijsteek dus even wandelen en masseren. Het is gelukkig zo weer weg en ik loop weer verder. Niet alleen lijkt de helft van het publiek mijn naam te kennen, maar een hoop mensen blijken me ook echt te kennen. Ad en Annet, Martien, Jan VDD en een hoop anderen, waarvan ik van sommige waarschijnlijk alleen de email adressen ken. De 60 km passeer ik in 4:52:46 (50:42).
Nu zit ik in een grote crises. Groot is mijn verbazing als Ole opeens voor me loopt. Hij heeft kennelijk problemen en loopt ook niet zo snel meer. Anita geeft me bij 2,5 km mijn drinken (400 meter na de start is hetzelfde punt als het 2,5 km punt) en ziet dat ik het zwaar heb, want ik wandel. ¡¦Even een minuutje wandelen en dan weer hardlopen¡¦ zegt ze. Het lukt zowaar ook nog, maar na een km wandel ik weer. Ole komt voorbij, tewrijl hij achter een stafetteloper loopt en moedigt me aan mee te komen. Dat lukt en ik loopt de rest van het rondje hard. 70 km in 5:47:30 (54:44). Wel een behoorlijk verval….
Anita geeft me een briefje met daarop is geschreven dat ik ook door de vorige crisis kwam, dus uithouden en dan draait het straks weer. Ik begrijp de boodschap en probeer zo positief mogelijk te denken. Ik begin te rekenen. Ik hoop mijn PR (8:53) te verbeteren en eigenlijk wil ik ook het clubrecord 100 km verbeteren (8:41), maar door al het gereken ga ik me alleen maar meer zorgen maken in plaats van gewoon hard te lopen. Het publiek moedigt me nog steeds ongelovelijk aan. Elke keer als ik bij de 5 km drinkpost stop barst het ¡¦hup holland hup¡¦ los door de damens die daar staan. Maar ik kijk nauwelijks meer op en reageer niet meer, want ik ben zo kapot. De nederlandse post net voor de Klinker moedigt me ook aan, maar weer reageer ik niet. Ik hoor er een zeggen ¡¦nou, een beetje reageren, mag wel¡¦. Het maakt me er niet positiever op, maar even later dringt het tot me door dat hij gewoon gelijk heeft. Al dat publiek dat speciaal mij extra aanmoedigt, daar moet ik gewoon van genieten en een beetje reageren is het minste wat ik terug kan doen. 80 km in 6:44:04 (56:34).
Ik zet het tempo wat lager en het voelt meteen beter aan en ik begin weer te reageren op het publiek. En het helpt! Een man roept ¡¦wat doe je nou Jeroen?¡¦, als ik een van mijn drinkflessen op straat gooi, een ander roept als ik eraan kom ¡¦ daar hebben Jeroen uit Denemarken, o nee Nederland¡¦ en hij schatert het uit. Ik lach mee. Dit is misschien wel het mooiste rondje. In een van de straten gaat en zelfs een wave aan de gang als ik langskom en bij de 5 km wordt er weer luid gezongen. Ik geniet en tel ondertussen de kms af. 90 km in 7:39:42 (55:38).
Ik denk even aan een eindtijd onder de 8:30, maar na een halve kilometer met meer snelheid moet ik erkennen dat dat er niet in zit. Het laatste rondje is zwaar, ik wandel een hoop en ben blij als ik eindelijk het 9 km bordje zie. Nog een km, ik geef alles wat ik nog heb (en dat is niet veel) en haal Ole voor de tweede keer in. Over de finish¡K eindtijd: 8:37:55, nieuw PR, clubrecord en zeer tevreden al dacht ik tijdens de eerste 60 km dat er meer in zat. Tactisch slecht gelopen, want het verval tijdens de laatste 40 k is gewoon te groot, maar dat betekent ook dat het beter kan.
En nu een paar dagen na de RUN, komen er telkens flash backs, van die fantastisch support die ik kreeg. De speaker in de Klinker, het publiek overal, al die mensen¡K.. Ik ben wel eens jaloers geweest op denen die in Hamburg de marathon lopen in een deens shirt, want er staan zeer veel deense supporters. Maar zoveel support als ik in Winschoten kreeg, krijgen ze niet! Allemaal ontzettend bedankt!
Jeroen Wigard